Blog 5: Meest zonnige kerstvakantie ooit!

Zaterdagochtend 12 december vertrekken we met onze klusbus (niet zo vol deze keer) naar San Pietro. De rit gaat voorspoedig, het is mooi weer. Zowel bij de Zwitserse als de Italiaanse grens worden we aangehouden. De Zwitserse douanebeambte vraagt: Was haben si mit? Ik zeg: Wir haben ferien mit. De douanebeambte lacht; hoe kun je nu vakantie mee hebben in je busje, maar hij laat ons zonder controle van de laadruimte door. Bij de Italiaanse grens vraagt de beambte wat de reden van de reis is. We zeggen: vacanza a San Pietro, Le Marche en ook hier mogen we door. Gelukkig maar want het is toch lastig uitleggen waarom je lange pvc pijpen mee zou nemen op vakantie! Net na Milaan is het erg mistig en bij Bologna is zelfs een stuk snelweg afgesloten waardoor we 40 km binnendoor moeten rijden. Extra reistijd dus, maar als we uiteindelijk, 16 uur na vertrek ons huis zien liggen zijn we verrast door het effect van het weghalen van de grote dennenboom, wat een mooi groot pand is het toch. Aangekomen bezemen we snel de slaapkamer schoon en duiken ons bedje in.

Zondag 13 december. Eerst maar eens bij daglicht kijken buiten hoe het huis erbij staat, naast ons huis zijn in onze afwezigheid 3 bomen gekapt en de hoeken van het huis zijn door de aannemer aangeheeld met baksteen. Alles ziet er goed uit.

Er liggen veel rekeningen van Enel in de brievenbus en de stroommeter geeft aan dat we teveel stroom afnemen, we kunnen zelfs geen waterkoker aanzetten. Zouden de automatische betalingen dan toch nog niet geregeld zijn? We gaan de rekeningen gelijk maar betalen in de bar. Die avond “douchen” we ons met gebruik van een emmer water warm gemaakt op het gasfornuis omdat de elektrische boiler het niet doet door te weinig stroom. Sante Rosci komt langs en neemt alle post van Enel mee, hij gaat maandagochtend voor ons bellen.

Maandag 14 december. Gelukkig de stroom doet het weer volledig en de elektrische boiler en elektrisch kacheltje dus ook. We gaan verder met het uitgraven en vlak maken van de keldervloer. 

’s Middags komen Peter en Lucca langs, zij gaan voor ons voor de kerst de marciapiede aanleggen. Dit is een soort stoep rondom het huis van 1 meter breed, dit houdt het regenwater tegen en komt de structuur van het huis ten goede. Gelukkig is het heerlijk zonnig weer en kunnen ze dit klusje in december doen; als het zou vriezen dan kun je geen beton storten en hadden we het moeten uitstellen.

Overdag is het heerlijk zonnig weer maar ’s avonds is het koud in het huis. Onze slaapkamer is nu ook eetkamer want dan hoeven we maar 1 ruimte ’s avonds te verwarmen met het elektrische kacheltje. Onder een dekentje met onze winterjassen aan eten we onze avondmaaltijd. Maar we eten er niet minder lekker om. Natuurlijk wordt er weer heerlijk uitgebreid gekookt in huize van Doorn.

Dinsdag 15 december. Weer een prachtige dag, vol goede moed graven we verder in de kelder als er ineens een heel jong katje opduikt, wat een schatje.

Het is de nieuwe kat van de overbuurman. Als ik hem vraag hoe het katje heet zegt hij: “il gatto senza nomme”. Oftewel, de kat zonder naam. Hij heeft zeker ook last van muizenJ.

We genieten tijdens de pauzes van het beestje en hij voelt zich al snel helemaal thuis bij ons.

Woensdag 16 december. Vanmorgen begint de aannemer (Peter) samen met Lucca aan het uitgraven van de ruim 60 jaar oude marciapiede. 

Peter gaat verder in de kelder en ik neem een dagje vrij. Riccardo komt langs en zegt dat we vandaag naar de bank moeten om de gemeentelijke belastingen te betalen. Als we om 16.00 uur bij de bank aankomen is deze dicht, gelukkig laten ze ons bij een ander filiaal die ook al dicht is toch nog naar binnen om de IMU te betalen. Vele stempels, formulieren en handtekeningen later is het betaald.

Donderdag 17 december. Vanmorgen ga ik eerst naar het postkantoor want daar schijnt nog een aangetekende brief te liggen van november. Wat ik al dacht klopt; de brief is van Enel met erin de mededeling dat we moeten betalen. Ja, daar waren we al achter! Daarna naar de bank om de automatische incasso te regelen voor Enel. Het is lastig het Italiaans van de mevrouw van de bank te kunnen volgen want ze praat zachtjes en er zit een glasplaat tussen ons in. Na vele formulieren en handtekeningen zou het in orde moeten zijn. We wachten het maar weer af, hopelijk sluit Enel ons niet voor een derde keer van de stroom af.

Voor het internetbankieren, dat sinds een paar maanden niet meer functioneerde vanuit Nederland, krijg ik een nieuw wachtwoord. Helaas, wanneer ik later probeer om in te loggen werkt het nog steeds niet en om hiervoor een Italiaanse helpdesk te gaan bellen is voor mij nog even één brug te ver voor wat betreft mijn Italiaanse taalbeheersing. Peter boort vandaag de afvoer van de keuken naar buiten toe want deze buis moet onder de marciapiedi komen te liggen.

Als ik terug ben in het huis eten we samen pannenkoeken, buiten op de bouwplaats.

’s Middags overleggen we met Peter en Lucca over het niveau van de marciapiede. Het terrein loopt iets af en we besluiten dat er op de hoek van het huis 2 treden komen zodat de achterzijde geheel recht is en kan worden aangesloten op een terras. De vader van Lucca (Roberto) komt kijken en vertelt dat hij in ons klushuis op school heeft gezeten. Als hij vroeger straf kreeg op school werd hij de kelder ingestuurd waar we nu aan het graven zijn. Vroeger was dit een kippenhok, dat verklaart gelijk alle botten en karkassen die we gevonden hebben tijdens het graafwerkJ.

Vrijdag 18 december. Lucca en Peter maken alle voorbereidingen voor de marciapiede af want maandag komt de betonpomp. Er ligt betonijzer in een bekisting en in de gevel van het pand is betonijzer vast geboord zodat het gebouw en de stoep straks één stevige constructie vormen.

Wij gaan lekker koffie drinken in het dorp en we doen nog wat boodschappen in Castelleone di Suasa. We maken ook nog een wandeling want het is nog steeds prachtig weer!

Zaterdag 19 december. Vandaag maken we een wandeling van 10 km, Het is wederom een prachtig zonnige dag. Overal hangen bordjes dat er een jacht op wilde zwijnen aan de gang is.

De jagers, er zijn er heel veel, hebben allemaal een oranje hesje aan en een oranje pet op zodat ze niet per ongeluk op elkaar schieten. 

Sommige jagers hebben honden en proberen de zwijnen uit de bosjes te drijven.

Wij genieten van alle mooie herfstkleuren van het landschap en verbazen ons erover dat het landschap zelfs in december nog zo groen is.

Als we ’s middags weer terug zijn in ons kluspand zien we in de velden achter het huis allemaal oranje stipjes; de jagers zijn nog steeds op zoek naar wilde zwijnen.

Aan het einde van de middag gaan we naar het plaatsje Frontone, dit ligt vlakbij Monte Catria en is prachtig verlicht tijdens de kerstperiode. Als we aankomen, gaat de zon net onder en omdat het op 450 mtr boven zeeniveau ligt is er een 360 graden uitzicht over de heuvels en bergen rondom. 

De kerstmarkt in het kasteel was vorig weekend, nu wordt alles opgeruimd. Gelukkig mogen we tegen gereduceerd tarief het kasteel van binnen bekijken en we dwalen door het kasteel en zien een prachtige oude keuken en mooie ruimtes, oude grote deuren en een loggia.

Op de terugweg rijden we naar Pergola, dit is een wat grotere stad en ook hier is duidelijk de kerstsfeer aanwezig. 

Misschien komen we dan ondanks al het zonnige voorjaarsweer dan toch nog in de kerststemming?

Zondag 20 december. Als we ’s morgens buiten net koffie gaan drinken komen Bert en Germa langs. We laten hen het huis van binnen zien en vertellen over onze verbouwingsplannen. Ze nodigen ons uit om 1^e kerstdag samen met hen te gaan eten bij Agriturismo Il Casale. Na de koffie gaat Peter verder met de laatste voorbereidingen voor de betonstort van morgen, hij knoopt de betonijzermatten aan elkaar in de kelder.

’s Avonds gaan we naar de kerstmarkt in San Lorenzo in Campo, het is gezellig druk. 

We kopen een zakje met een echte Marchiaanse specialiteit: olijven gevuld met vlees en kruiden en daarna gefrituurd, heel lekker!

Maandag 21 december. Ik ben al vroeg wakker want vandaag wordt het beton gestort. 

 

Ook deze dag laat het weer ons niet in de steek. De zon schijnt fel en de hemel is strak blauw. Rond half negen komt een vrachtauto aan met een grote arm erop, de betonpomp. De arm is net lang genoeg om over het huis heen te komen. 

Ongeveer een half uurtje later arriveert de betonwagen met 10 kuub beton. Peter en Lucca werken hard om al het beton in de bekisting van de marciapiede te krijgen, met een trilnaad wordt de lucht uit het beton gehaald.

Er moet zelfs een 2^e betonwagen komen om het laatste gedeelte van de stoep en de keldervloer te storten. Aan het einde van de middag keert de rust weder, het is gedaan en het is gelukt. 

Wij maken nog een wandeling van een uur langs Nidastore alvorens weer lekker te gaan koken.

Dinsdag 22 december. Vanmorgen gaan we na het ontbijt naar Arcevia, dit is een stadje 10 km verderop waar onze ramenleverancier is gevestigd. De tomtom kent het adres niet dus we besluiten eerst koffie te gaan drinken in de bar en daar te vragen hoe we moeten rijden. Uiteindelijk, na nog een keer vragen bij een tankstation vinden we Falegnameria LUNA. Daar worden we hartelijk ontvangen door de ramenmaker en zijn vrouw. We krijgen de kleurmonsters te zien voor onze nieuwe kozijnen. We leggen uit dat we volgend jaar eerst paskozijnen willen laten plaatsen als de buitengevel wordt gestuct en dat we daarna meer tijd nodig hebben om de ramen bij elkaar te sparen. We kiezen voor pvc ramen met houtprint in de meest traditionele kleur bruin, met dubbelglas en vertrekken weer. 

De ramenmaker zal met onze aannemer Peter contact opnemen om de ramen in het huis exact in te gaan meten. Als we terugkomen bij het huis zijn Peter en Lucca bezig om de bekisting van de marciapiede los te maken. ’s Middags bespreken we met hem alle werkzaamheden voor volgend jaar. Er staat in 2016 een hoop op het programma, althans voor wat betreft de buitenkant van het pand:

Het hele dak herstellen, een dakraam plaatsen, nieuwe regengoten en –pijpen, een kachelpijp in de bestaande schoorsteen plaatsen voor een houtkachel, van een bestaande voordeur een raam maken en een nieuwe voordeur in de zijmuur van het huis maken en de gehele buitengevel zal in kleur worden gestuct.

Voor de kleur van het stucwerk van de buitengevel hebben we toestemming nodig van de gemeente. Hiervoor moeten we twee proefstukjes laten maken die onze geometra Riccardo kan laten zien aan de Commune (gemeente). Wij willen graag een zonnig kleur geel op ons huis. We hebben al veel huizen in de omgeving gezien met deze kleur. Als we ’s middags bij de bouwmaterialenhandel komen om de proefstukjes te laten maken krijgen we een grote kleurenwaaier mee. En nu de juiste kleur geel kiezen van een waaier waarop alle kleuren in stukjes van 2x3 cm. staan afgebeeld, best lastig.

We besluiten om de waaier te lenen en naar het huis in de gewenste kleur geel te rijden. We rijden het erf op en Peter belt aan bij één van onze buren in San Pietro. Een vrouw doet open. Peter vertelt haar wie we zijn en legt uit wat we willen doen, de buurvrouw vindt het geen enkel probleem. 

Het volgende kwartier houden we de waaier tegen de muur en kiezen uiteindelijk 2 kleuren geel uit. Op hoop van zegen dat wel, maar goed, we moeten de knoop een keer doorhakken.

Als we aan het einde van de middag terug rijden naar ons huis valt de schemering in, de lucht kleur roze en we genieten van het uitzicht over de heuvels tijdens de autorit. Maar dan ineens, ik gil, Peter remt heel hard; een hert steekt pal voor onze auto de weg over. Het scheelde echt niks maar gelukkig hebben we het beest niet geraakt.

Woensdag 23 december. Vandaag gaan we heerlijk een dagje naar zee. Het geluk lacht ons voor de 11^e dag op rij toe want alweer is het prachtig zonnig weer. We rijden naar Senigallia en wandelen langs een verlaten strand en boulevard. 

In de haven zijn alle vissers inmiddels terug en zijn bezig met hun netten of met het sorteren en schoonmaken van hun vis. 

Na de lunch wandelen we naar het oude centrum van de stad en genieten van de oude gebouwen en de kerstsfeer die er hangt.

Donderdag 24 december. Vanmorgen steken we als eerste maar eens de grote brandstapel aan die al maanden in onze jeu de boule bak staat. De wind is nu gunstig en met dit houtvuurtje zijn we niemand tot last.

Riccardo komt langs en brengt ons als cadeau een kerstpakket met wijn, honing, een Parmezaanse kaas en een grote gedroogde worst, dat wordt weer smullen.

's Middags rommelen we nog wat om het huis en in de kelder.

Wanneer we buiten bezig zijn komt een Nederlandse vrouw aangelopen. Ze stelt zich voor als Inger en vertelt dat ze sinds 3 jaar samen met haar man vlakbij Nidastore woont. We hadden hun naambordje met Nederlandse namen al gespot tijdens een wandeling een paar dagen geleden. We geven haar een rondleiding door ons kluspand en ze nodigt ons uit om ’s avonds een borreltje te komen doen dan kunnen we een avondje doorbrengen in een warm huis in plaats van ons koude kluspand.

Als ’s middags de zon bijna onder gaat zien we een volle maan boven Loretello staan. Het is een prachtig gezicht, de roze lucht, de volle maan en het prachtige kasteeltje van Loretello, gewoon vanuit onze tuin en huis te zien. Hier krijgen we nooit genoeg van.

’s Avonds wandelen we door het donker naar het huis van Inger en Vic, de maan verlicht ons pad en de heuvels om ons heen, het geeft zelfs felle schaduwen van ons. 

Dat kunnen we wel vaker doen, wandelen tijdens volle maan. Het huis ligt verder weg dan we dachten en we moeten een hele steile weg af naar beneden. Uiteindelijk vinden we het en we worden hartelijk verwelkomd door Vic en Inger. De open haard brandt en we zitten binnen de kortste keren met een glas wijn verhalen uit te wisselen over de huizenzoektocht, waarom Italië en de voor- en nadelen van het leven in Italië. Het is voor ons heel fijn om zoveel mogelijk mensen uit de buurt te leren kennen en we leren van ieder bezoekje of gesprek weer vele zaken die we goed kunnen gebruiken voor de verbouwing of andere dingen over het leven in Italië. Ze laten ons nog hun nieuw gebouwd gastenverblijf zien en in het maanlicht kunnen we net de contouren zien van een prachtig aangelegde zwemvijver. Die moeten we nog maar eens bij daglicht komen bekijken. Na een hele gezellige avond wandelen we na middernacht een beetje rozig weer terug naar ons kluspand. Het is wederom een heldere nacht en dankzij de maan hoeven we onze zaklamp onderweg niet te gebruiken.

Vrijdag 25 december. Eerste kerstdag. Vanmorgen slapen we lekker uit en drinken daarna buiten in de zon koffie. Het dorpskerkje is weer volgelopen en het is stil op straat. Tijdens de koffie stopt er een Italiaanse racefietser bij ons, na een kort praatje over het weer blijkt dat hij eigenaar is van een zaak in sanitair en tegels in Corinaldo en hij nodigt ons uit om een keertje in de showroom te komen kijken. Hahaha, dan moet hij nog wel enkele jaartjes wachten want daar zijn we qua planning van de verbouwing nog lang niet aan toe. Om kwart voor één worden we door Bert en Germa opgehaald voor de kerstlunch, we rijden naar Agriturismo Il Casale waar het restaurant gevuld is met grote Italiaanse families. De kerstlunch bestaat traditioneel uit ieder jaar dezelfde gerechtjes, gang na gang wordt opgediend en ik moet soms echt een 2^e keer opscheppen weigeren want zo vol zit ik. Gelukkig heb ik nog wel ruimte voor het heerlijke toetje. Het is erg gezellig met Bert en Germa en we zijn blij dat ze ons voor deze kerstlunch hebben uitgenodigd.

Aan het einde van de middag zetten ze ons weer thuis af en we gaan zonder avondeten (nog steeds vol van de lunch) ’s avonds ons bedje weer in.

Zaterdag 26 december. Tweede kerstdag. Vanmorgen staan we vroeg op, vandaag vertrekken we uit San Pietro. Als ik de luiken open van onze slaapkamer zie ik de zon achter de heuvels opkomen. Wat een prachtig gezicht is dat toch, we moeten vaker vroeg opstaanJ. Snel even naar buiten om wat foto’s te maken.

Daarna ruimen we alle spullen weer goed op. Deze vakantie hebben we geen bezoek van muizen gehad maar we nemen het zekere voor het onzekere. Daarna rijden we naar het Noorden, naar Grignaghe. 

Hier zien we precies een jaar niet geweest maar alles ligt er nog keurig bij. Ook hier aan het Lago d’Iseo schijnt de zon maar het is wel koud. Ook hier worden we verwelkomd door de kat van de buren: Micci. 

We steken snel de pellet kachel aan en installeren ons. Heerlijk om nog een weekje vakantie te vieren in een warm huisje dat helemaal af is.

Zondag 27 december. Vanmorgen zien we onze buren Paulo en Monica en hun tweeling Sarah en Lucca die inmiddels alweer meer dan een jaar oud zijn, de kleintjes lopen zelfs al. We kletsen gezellig bij en Paulo vertelt dat ze in de toekomst in Siniga gaan wonen, zijn ouderlijk dorp, een paar kilometer lager op de berg. 

Daarna maken we onze traditionele wandeling door het bos en over de berg. 

We komen behoudens 1 jager niemand tegen en genieten van de gezonde berglucht. Normaal gesproken ligt er in deze tijd van het jaar overal sneeuw op de bergtoppen maar nu is alles groen.

Alleen heel in de verte, misschien wel 50 km ver, is wat sneeuw te zien.

Boven ons komt een geel blusvliegtuig langs vliegen.

 ’s Avonds kijken we een filmpje en genieten van zelf gemaakte tiramisu.

Maandag 28 december. Vanmorgen zien we bij zonsopkomst de bergen tegenover ons roze kleuren terwijl de maan nog aan de hemel te zien is.

Het is bijna niet te geloven zoveel zon tijdens een kerstvakantie. Het is wel koud. We rijden naar Pisogne en halen de sleutels op bij makelaar Fabrizzio, de berghut is nu officieel uit de verkoop. We doen een koffie in de Bar Centrale. Daarna rijden we naar Lovere waar het gezellig druk is met Italianen die kerstvakantie vieren. 

We rijden verder het meer rond en wandelen bij de rotsen vlakbij Riva di Solto en in Sarnico en Iseo. 

Aan het einde van de middag doen we boodschappen bij een grote supermarkt. Het is daar superdruk en we zijn blij als we de rust van de berg weer op kunnen zoeken.

Dinsdag 29 december. Vandaag blijven we lekker op de berg. Na het ontbijt maken we een andere bergwandeling dan eergisteren en genieten tijdens een pauze van de zon op ons gezicht. 

Als we in de zon lopen kun je makkelijk in je T-shirt lopen maar in de schaduw is het koud. Trui aan, trui uit, trui aan, trui uit. ’s Middags ga ik mijn blog typen op de laptop en alle foto’s van de vakantie tot nu toe erop zetten. Peter gaat 2 hele vissen buiten in zijn rookoven roken.

Woensdag 30 december. Vanmorgen wandelen we door het bos en over de berg naar Val Palot, Er zijn veel bomen gekapt en ze liggen huizenhoog opgestapeld om te worden opgehaald.

Val Palot is een toeristisch dorpje met een klein skigebied. De piste is door sneeuwkanonnen voorzien van sneeuw en er zijn veel Italianen aan het skiën.

Donderdag 31 december. Vandaag wandelen we een stukje langs het meer en in Pisogne. In het Iseomeer is zelfs een  kerststal onderwater aangelegd. 

Oudejaarsavond vieren we in onze berghut.

Vrijdag 1 januari. Vandaag maken we de laatste wandeling van deze vakantie en de eerste van het nieuw jaar. We lopen in 4 uur tijd de berg rond maar deze route hebben we niet helemaal goed ingeschat want wat is het koud aan de Noordkant van de berg, brrr.

Zaterdag 2 januari. Shoppen! In Italië is het traditie om op 2 januari te gaan winkelen. Uitverkoop. We rijden naar een outlet in de Franciacorta. Als we ’s middags terugrijden naar onze berghut ligt er een pak sneeuw op de berg, toch nog een klein staartje winter in deze vakantie.

’s Avonds rijden we na het eten terug naar Nederland. Helaas hebben we door wegwerkzaamheden een uur file bij de Gotthardtunnel. Als we Nederland binnen rijden krijgen we nog wat foto's van onze aannemer binnen op de Whatsapp, hij heeft ons terrein in San Pietro weer helemaal netjes gemaakt en al het puin van deze klusvakantie afgevoerd. Top!

Zondagochtend komen we weer thuis aan in Den Haag na een heerlijke en voor ons meest zonnige kerstvakantie ooit!