Blog 7: Open Huis

Voorafgaand

Een paar maanden voor de zomervakantie heb ik vanuit Nederland toch maar eens gebeld met de helpdesk van Enel  (de Italiaanse elektriciteitsfirma). Bij mijn eerste poging kreeg ik te horen dat er storing was in het computersysteem en werd de verbinding verbroken (of kwam dit doordat de dame aan de andere kant van de lijn geen zin had in een gebrekkig Italiaans sprekende Nederlandse?). Mijn tweede poging is wel succesvol. Na een telefoongesprek van elf minuten is het geregeld dat we de elektrarekeningen voortaan online zouden kunnen inzien en dat het automatisch van onze bankrekening zou worden afgeschreven. Ik ben trots, een kleine mijlpaal bereikt, bellen met een helpdesk in het Italiaans.

Een paar weken voor de zomervakantie krijgen we bericht van onze geometra dat de kleur geel voor de gevelstuc is goedgekeurd door de welstandscommissie van de gemeente.

Zondag 5 juni 2016

Na een geslaagd feestje ter ere van 100 jaar Schiphol de avond ervoor, vertrekken we deze zondagochtend om 08.00 uur naar Italië. De rit gaat heel voorspoedig en 1500 km verder komen we om 23.00 uur aan in San Pietro.

Maandag 6 juni 2016

Eerst maar eens rustig de klusbus uitpakken. Onze aannemers Peter en Lucca komen in de loop van de ochtend langs en beginnen met het openmaken van de zijmuur, hier moet een nieuwe voordeur komen.

Her en der verspreid in het huis vinden we in totaal 6 dode vogels, het is onduidelijk of een kat ze heeft gedood of dat ze zelf naar binnen zijn gevlogen en niet meer weg konden komen.

Het weer is goed om te klussen, 25 graden en zon en wolken. Op deze eerste avond van de vakantie genieten we weer van heerlijk Italiaans eten en een wijntje tijdens een prachtige zonsondergang.

Dinsdag 7 juni 2016

Vandaag ga ik de buitengevel met de hogedrukreiniger schoonmaken. Mos en groene aanslag van 60 jaar ga ik proberen te verwijderen voordat de nieuwe gele stuclaag eroverheen wordt gezet. Maar helaas….onze Kärcher hogedrukreiniger die we in Nederland 2 jaar geleden hadden gekocht (en nog maar 1 keer hadden gebruikt) werkt ineens niet meer. 

Dan maar aan de slag in de kelder waar we samen de muren die zijn aangetast door vocht gaan herstellen. 

’s Middags rijden we naar de bouwmaterialenhandel om OSB platen, zand, grind en cement te bestellen. Hierna stoppen we in Castelleone di Suasa voor een heerlijk yoghurtijsje en chocolade ijsje, het is tenslotte vakantie.

Als we terugkomen is de deuropening al aardig gevorderd. 

Vanavond hebben we letterlijk open huis, hopelijk zullen we vannacht niet worden verrast door dieven. Aan het einde van de middag worden de bouwmaterialen al gebracht. ’s Avonds kijken we de film Revenant met Leonardo di Caprio.

Woensdag 8 juni 2016

Vandaag kan ik met de geleende Kärcher van de aannemer aan de slag. Het is 25 graden en zonnig dus het is totaal geen straf om dit klusje met water te doen. Het lukt om 2 zijden van de gevel op de begane grond te doen totdat ook deze Kärcher stuk gaat. Peter en Lucca halen de oude voordeur eruit en metselen deze deuropening op totdat een raamopening ontstaat. 

’s Middags komt onze geometra langs. We discussiëren over de hoge rekening van 3200, - die de ingenieur heeft gestuurd voor de constructietekening van de nieuwe deuropening en de nieuwe badkamervloer. We komen er niet uit en zullen de rekening toch moeten betalen. De geometra belt met de ingenieur en die komt 3 uur later langs, 6 man (aannemers Peter en Lucca, geometra jr. en sr en ingenieur en collega ingenieur) discussiëren in rap Italiaans maar de ingenieur blijft bij zijn standpunt: de constructie die de afgelopen dagen is gemaakt voor de nieuwe voordeur zal hij niet goedkeuren en voorzien van zijn handtekening. Als de constructie niet wordt goedgekeurd en de handtekening er niet is krijgen we geen woonvergunning. 

Er moet een nieuwe constructie gemaakt worden met een betonnen ringbalk zodat de deuropening aardbevingproof zal zijn. Nadat de heren weg zijn overleggen we met Peter en Lucca. We hebben twee alternatieven:

1. Niet verdergaan met deze ingenieur maar op zoek gaan naar een andere ingenieur die wel zijn handtekening onder de huidige constructie van de gemetselde deuropening zet.
2.  Alles weer afbreken, verder openmaken van de muur en de betonnen ringbalk construeren.

We balen enorm, de gemaakte constructie was onzes inziens goed en de nieuwe deur werd al heel duur door de kosten van deze ingenieur. Maar goed, we zullen het wel zien welk alternatief het wordt. ’s Avonds maken we een heerlijke avondwandeling naar Loretello.

Donderdag 9 juni 2016

Vannacht schrikken we wakker van grote klappen onweer. Als we ’s ochtends opstaan regent het, maar het is nog wel redelijk warm 23 graden. Na het ontbijt ga ik eerst in de bar de rekening van de ingenieur met pijn in het hart betalen en boodschappen doen. Peter gaat ondertussen de ramen op de begane grond eruit slopen want zaterdag komt de marmerista voor het inmeten van de vensterbanken en dat kan het beste als ze eruit zijn. Als ik terugkom zijn er al drie grote ramen gesloopt in het oude leslokaal. We hebben nu nog meer een open huis.

Omdat ik nog niet verder kan met de hogedrukreiniger (allebei nog stuk) bak ik een appeltaart. Peter ontdekt bij het weghalen van één van de ramen een schorpioen en zet het beestje buiten uit.

 Peter en Lucca starten met het opnieuw maken van de deuropening, volgens de tekening van de ingenieur, er zal heel veel staal en beton worden gebruikt. Aan het einde van de middag komt er een man langs die met Peter en Lucca overlegt over het plaatsen van de steiger voor de dak werkzaamheden. Als de mannen bij de hoek van de gevel staan slingert er ineens een kleine zwarte slang door het gras, het beestje komt op mij af maar slingert rustig langs mij heen verder.

Aan het einde van de middag heeft Peter 9 ramen eruit gesloopt en maakt van de oude kozijnen een grote brandstapel. 

Als ik de avondmaaltijd aan het voorbereiden ben hoor ik beneden stemmen. Peter staat met Viktor en Diana te praten, een Duits stel dat ook in San Pietro een huis heeft. We leiden hen rond in ons kluspand.

Na het avondeten maken we nog een wandeling en de kat van de buren wandelt gezellig met ons mee. 

We missen Rosso nu best wel maar er wordt in Nederland goed voor hem gezorgd. 

Als we verder wandelen, zien we ineens kleine lichtjes in de lucht, het zijn allemaal vuurvliegjes, het lukt niet om ze op de foto vast te leggen, daarvoor is het licht te zwak.

Vrijdag 10 juni 2016

Peter gaat verder met het aansmeren van de muren in de kelder. 

Gelukkig is de hogedrukreiniger weer gemaakt dus kan ik verder met het schoonspuiten van de gevel. 20 jaar geleden werd ik verliefd op Peter en om dit te vieren maak ik een kinderachtige graffiti op de gevel: Peter- hartje- Els. 

Tussen de middag eten we Hollandse pannenkoeken met suiker.

Zaterdag 11 juni 2016

’s Ochtends vroeg is er al weer leven in het huis, Peter en Lucca zijn er want de marmerista komt langs. Hij gaat voor ons alle vensterbanken maken en komt deze nu inmeten. Hij stelt voor om de vensterbanken extra dik te maken, dat geeft het gebouw meer cachet en staat mooi bij de grote ramen. Hij zal voor 2 steensoorten een preventivo (prijsopgave) maken. De levertijd is 3 weken en hierdoor loopt onze planning van de verbouwing wel uit. Gelukkig heeft onze aannemer Peter hier wel een oplossing voor. De steiger zal worden opgebouwd op een manier dat we de vensterbanken achteraf kunnen plaatsen. Ik ga hierna verder met de hogedrukreiniger de gevel schoonmaken. Aan het einde van de ochtend komt een Belgische buurvrouw Veronique langs, ze woont sinds oktober samen met haar man Gino een kilometer verderop in San Pietro. We maken een gezellig praatje en worden door haar uitgenodigd voor een tegenbezoek. Als we na de lunch weer verder willen gaan met klussen horen we weer Nederlandse stemmen, wat een heerlijk zoete inval hebben we toch. Het zijn Rob en Eefje van Vista Montesecco. Eefje had ons huis nog niet van binnen gezien en we leiden haar rond. Rob kan uit eigen ervaring meepraten over uitdagingen met ingenieurs e.d. We geven Eefje ons telefoonnummer zodat ze ons kan toevoegen aan de San Pietro buurtjes groepswhatsapp. Als ze weg zijn gaan we allebei weer aan de klus.

Aan het einde van de dag heb ik overal spierpijn en kramp in mijn handen van het werken met de hogedrukreiniger; ik ben natuurlijk met mijn kantoorbaan ook niets meer gewendJ.

Na de eerste week van de klusvakantie leg ik ons open huis vast op video, een kleine rondleiding.

Zondag 12 juni 2016

Vandaag wordt er niet geklust, het is ook voor ons een rustdag, we slapen heerlijk uit en doen piano piano (rustig aan) ontbijten en koffiedrinken. Daarna gaan we naar San Lorenzo in Campo. Toevallig komen we met onze Fiat Doblo net in een stoet oude auto’s terecht. Even later zien we ze opgesteld staan op het pleintje bij ons favoriete barretje.

Als we ’s middags terug zijn gaat het heel hard onweren en regenen. Gelukkig wordt het later weer droog want we gaan naar Piticchio waar een festival is gericht op biologisch eten, drinken en andere spulletjes. Helaas blijkt bij aankomst dat dit door het slechte weer een beetje in het water is gevallen.

 ’s Avonds kijken we de laatste James Bond film Spectre.

Maandag 13 juni 2016

Peter en Lucca gaan verder met de deuropening. ’s Middags komt de ingenieur langs en er moet nog meer staal in maar dan keurt hij het eindelijk goed. 

Het is duidelijk: mocht er ooit een aardbeving komen dat moeten we in deze nieuwe deuropening gaan staan, het stevigste onderdeel van het hele huis! Maar goed, de ingenieur blijft praten over aansprakelijkheid in geval van een aardbeving, niet de geometra, niet de aannemer maar de ingenieur is aansprakelijk als de deuropening zou instorten bij een aardbeving. 

De marmerista heeft aannemer Peter gebeld met 2 prijzen voor de vensterbanken. We besluiten ’s middags bij hem langs te aan om de bestelling te doen, dan kan hij nog even laten zien hoe het eruit komt te zien voordat we bestellen. Naast zijn werkplaats staan allerlei natuurstenen platen opgeslagen. Ook “onze” grijze natuursteen staat ertussen. 

We kiezen voor de duurste van de twee want deze is het minst poreus en vinden we het mooiste. Tja, en voor een gebouw en plek waar je verliefd op bent wil je toch het beste toch? In Nederland maar weer hard werken voor dat geld. ’s Avonds maken we een wandeling en komen hele jonge kittens tegen bij een boerderij in de buurt.

Dinsdag 14 juni 2016

Vandaag is het bewolkt. Peter gaat verder in de kelder en ik verplaats al het gereedschap naar de bovenverdieping (volgend jaar wordt tenslotte de hele begane grond vloer gestort en moet het toch naar boven). Tussen de middag gaat het donderen en bliksemen, een mooi gezicht.

’s Middags haalt Peter het raam van de kleine woonkamer eruit, het lijkt gelijk een stuk groter. Ook haalt hij allerlei haken, spijkers enz. uit de gevel zodat hier straks de mooie gele stuclaag overheen kan. ’s Avonds eten we weer een vier gangen diner met Italiaanse gerechten en tiramisu toe.

Woensdag 15 juni 2016

Vanmorgen bespreken we eerst met onze aannemer Peter de planning van de werkzaamheden. De steiger wordt pas volgende week maandag en dinsdag opgezet en dan zijn we nog maar één week hier. Gelukkig gaan Peter en Lucca verder met het dak en de gevel als we weg zijn, we hebben er alle vertrouwen in dat ze goed werk zullen leveren en dat het straks prachtig zal zijn. Ik leg aan Peter uit dat ik een mooie schoorsteen wil, geel gestuct met van die dakpannetjes bovenop en daarna gaan we weer aan de klus.

Mijn Peter gaat de hoofdelektraleiding in de gevel slijpen, dat staat straks een stuk mooier. 

Aangezien ik even weinig te doen heb loop ik in twee uurtjes een rondje Nidastore. 

Onderweg stop ik voor een drankje bij Vik en Inger, die mij hun mooie aangelegde tuin en zwemvijver laten zien.

Rond lunchtijd ben ik weer terug zodat ik voor mijn superklusser een pastamaaltijd kan bereiden, natuurlijk met een wijntje erbij. Het is weer een prachtige dag!

’s Avonds maken we samen ook nog een lange wandeling. We komen langs mooie zonnebloemvelden maar de bloemen zijn nog niet uitgekomen en zijn nog groen. Opeens spotten we een ree die ons even verderop goed in de gaten houdt. Ik maak een foto met mijn mobiel maar het resultaat is wazig (zie in de groene cirkel).

Als we terug zijn in het huis heb ik spierpijn van de 2 flinke wandelingen op één dag door de heuvels.

Donderdag 16 juni 2016

Peter en Lucca gaan verder met het aanhelen van alle randen en hoeken van de buitengevel met cement, de deuropening in gewapend beton is aan de buitenkant af.

Het is vandaag bewolkt en dat is mooi want ik ga de keuken verplaatsen en de vloeren van de twee kamers boven afdekken met stucstop. De terracottavloeren willen we behouden en restaureren en om te voorkomen dat ze nog verder beschadigd raken dek ik alles zoveel mogelijk af.

Het keukenblok staat nu voor de ramen en daar moeten we bij kunnen om de oude ramen eruit te halen en dus moet het hele blok inclusief inventaris naar de andere wand. Peter gaat verder in de kelder en Peter en Lucca maken het gat in de buitengevel naar de kelder toe dicht. Het is daar gelijk een stuk koeler nu het dicht is van de buitenlucht. We zijn er helemaal blij mee, straks een mooie opslag of wijnkelder?

Vrijdag 17 juni 2016

Vandaag zijn we alleen in het huis en Peter maakt hier gebruik van door de cementmolen van Peter en Lucca te gebruiken om het trapje bij de voordeur op te metselen. 

Mijn superklusser wordt al bedreven in het metselen met de rode holle Italiaanse bouwstenen. 

Tussen de middag stopt een kleine witte Fiat al toeterend voor het huis, "posta posta" roept de man die erin zit. Het is post uit Nederland van onze kat Rosso die goed wordt verzorgd door Peter zijn ouders.

Na een lekkere pastalunch besluit ik om deze eraf te lopen en ons hardlooprondje van 10 km in mijn eentje te gaan wandelen. Even later stopt er een auto naast me, het zijn Viktor en Diana, we maken een praatje en nemen afscheid: tot volgend jaar. Ik loop verder door de velden en de lucht boven me is dreigend, maar gelukkig vandaag geen donder en bliksem en dat is wel zo fijn als je door open veld loopt. 

Zelfs als ik hier alleen loop, geniet ik met volle teugen van de rust, de natuur en de kleine weggetjes; wat een verschil met de autosnelwegen in de Randstad die ik iedere dag in Nederland gewend ben.

Zaterdag 18 juni 2016

Strakblauw en warm, dat is het vanmorgen.

Om 05.30 uur zag ik de zon al opkomen door onze open ramen want ja, we wonen nog steeds in een open huis. ’s Avonds als het donker wordt vind ik dat iedere avond eventjes wat minder, want als mensen kwaad willen kunnen ze zo door een open raam naar binnen klimmen. De deuren barricaderen we wel iedere avond zodat, als iemand hierdoor wil gaan dit zoveel herrie zal maken, we dit boven zeker zullen horen.

Peter gaat verder met het trapje metselen want maandag komt de steiger en dan kan hij er misschien niet meer bij. Na de lunch ga ik heerlijk in het zonnetje zitten en werk mijn blog bij. Ook maak ik wat schetsen van de schuur die er over een paar jaar ook moet komen naast een zwembad zodat we hier straks de zwembadinstallatie, zonnebedjes en tuingereedschap in kunnen opbergen.

's Avonds genieten we weer van een prachtige zonsondergang.

Zondag 19 juni 2016

Het is bewolkt vandaag en we slapen lekker uit.

Tussen de middag wandelen we rustig naar Nidastore waar we hebben afgesproken voor de lunch met Bert en Germa. Het is erg gezellig en we eten tagliatta (heel veel vlees). Als we aan het einde van de middag naar buiten gaan regent het pijpenstelen. ’s Avonds kijken we de leuke film The men from Uncle.

Maandag 20 juni 2016

Vandaag zou de steiger worden opgebouwd maar het regent dat het giet en de steigerbouwers hebben laten weten dat ze daarom dus niet komen. Dan gaan we er zelf ook maar op uit. We rijden naar het strand en maken een wandeling. Ook slaan we bij de grote supermarkt in Senigallia wat regionale delicatessen in die we mee willen nemen naar Nederland. Het is een komen en gaan van buien vandaag. Aan het einde van de middag zien we nog een mooi stukje regenboog.

’s Avonds klaart het weer op en we maken een wandeling bij volle maan. Het landschap kleurt roze van de ondergaande zon en we zien ons huis afgetekend tegen de horizon.

Dinsdag 21 juni 2016

Vanmorgen is het dan eindelijk zover, de steigerbouwers komen. Het is vandaag voor het eerst tegen de dertig graden en het is nu echt zomer. Zelf kunnen we weinig anders doen dan een beetje toekijken hoe de mannen de steigeronderdelen lossen en de boel gaan opbouwen.

De baas van de steigerbouwers geeft een heel boekwerk aan ons met hierin alle gegevens van hun bedrijf, personeelslijst, organigram en zelfs een lijst van het gereedschap waarmee ze werken en welke bedrijfsauto’s ze hebben. Wij moeten onze handtekening zetten, net als de aannemer en de geometra. 

Peter maakt voor vanavond lekkere tiramisu klaar voor ons bezoekje aan Rob en Eefje.

’s Middags gaat Peter weer verder in de kelder en ik maak een wandeling door de heuvels, ik probeer een nieuwe route door de heuvels en kom langs prachtige graanvelden met mooie onverharde weggetjes. De hooistapels staan er mooi bij op pootjes zodat het goed droog blijft.

Bij een viersprong probeer ik 3 weggetjes, 2 lopen dood bij boerderijen en de vierde probeer ik niet meer want het is heel warm en ik ben al ver weg van huis. 

Als ik na een paar uur weer terug ben zijn de steigerbouwers al flink gevorderd. ’s Avonds wandelen we met de tiramisu in de koeltas naar Vista Montesecco waar Rob en Eefje van het goede Italiaanse leven genieten, wat een prachtig huis en plek is het toch. Rob laat ons zien wat ze met de tuin hebben gedaan, het voetbalveldje, de jeu de boulebaan, de fruitbomen en de haag van olijvenstruiken, 290 stuks maar liefst. Rob vertelt dat het ingezaaide gras nu eindelijk begint te groeien nadat eerst hele mierenkolonies de graszaadjes hadden weggehaald.

We borrelen wat aan het zwembad en Eefje maakt ondertussen voor het avondeten een heerlijke vijgensalade met mozzarella, walnoten en witte balsamico klaar. We zien boven Montesecco de zon ondergaan, een prachtig gezicht.

Rob stookt trots zijn houtgestookte pizzaoven op naar 600 graden en bewerkt het pizzadeeg. Eefje bepaalt de ingrediënten die op de pizza’s komen en we krijgen prachtige kleurencombinaties en smaakcombinaties voorgeschoteld.

We besluiten het etentje met de tiramisu van Peter en koffie en limoncello. Rond half twee ’s nachts wandelen we terug naar ons klushuis.

Woensdag 22 juni 2016

Vandaag zijn de steigerbouwers er weer om 08.00 uur, ze gaan verder met bouwen. Zelf starten we de dag rustig op en gaan eerst in het dorp koffie drinken met een zoet broodje erbij.

Als we terug zijn gaat Peter aan de gang om het schoorsteenkanaal schoon te maken.

Als alle losse delen van de schoorsteen zijn verwijderd kan Peter zelfs helemaal in de schoorsteen staan.  Aan het einde van de middag zijn de steigerbouwers klaar en kunnen we eindelijk zelf de steiger op. Het is een hele grote steiger, ons huis lijkt ineens wel een winkelcentrum.

We bekijken het dak, er zijn wel dakpannen stuk maar er kunnen er veel hergebruikt worden, wel zijn ze heel erg vies. Peter meet uit waar het dichtgemaakte schoorsteenkanaal op het dak precies moet zitten en boort twee gaten. Bij het tweede gat zit hij precies boven de schoorsteenopening. We maken het open zodat we het schoorsteenkanaal kunnen vegen. De komende dagen zullen heel druk worden omdat we dinsdag vertrekken en nu de steiger staat eindelijk onze werkzaamheden vanaf de eerste verdieping kunnen gaan doen.

Donderdag 23 juni 2016

Het is weer heel warm, boven de dertig graden maar ik ben al vroeg op want vandaag ga ik beginnen met het schoonmaken van bijna  3000 dakpannen. Gelukkig heb ik geen hoogtevrees want ondanks de steiger sta je toch wel op grote hoogte op een schuin dak te werken. 

Het schoonmaken schiet niet heel erg op, de dakpannen zijn heel vies zwart en er groeit veel mos op. Soms ben ik wel 30 seconden met 1 dakpan bezig totdat de oude kleur weer naar boven komt. Gelukkig werk ik met lekker koel water want het is hier boven op het dak snikheet. Maar als ik 1 sectie van het dak heb gedaan en ik zie een mooi gemêleerd dak tevoorschijn  komen met terracotta geel, roze en oranje dakpannen, dat is het harde werk wel waard.

De Kärcher werkt niet helemaal waardoor ik het pistool de hele dag moet inknijpen om de straal te laten werken. Ik wissel vaak van hand maar aan het einde van de dag heb ik pijn in mijn handen en ellebogen. 

Peter veegt vandaag het hele schoorsteenkanaal, 4 volle emmers met roet en vuil komen eruit. ’s Middags hijsen we samen de nieuwe flexibele geïsoleerde kachelpijp het dak op en duwen deze door het schoorsteenkanaal naar beneden naar de schouw op de begane grond.

De volgende vakantie nemen we de houtkachel mee om deze hierop aan te sluiten.

Vrijdag 24 juni 2016

Van ’s morgens vroeg tot ’s avond sta ik op het dak met de Kärcher dakpannen schoon te spuiten. Peter heeft een handige tool gemaakt die ik in het handvat van de Kärcher kan schuiven waardoor ik deze niet zelf de hele dag hoef in te knijpen. Het is boven de dertig graden en erg warm op het dak. Ook is het soms een beetje gevaarlijk als je op een hellend dak met een hogedrukspuit staat te werken en een wesp besluit om naast je oog op je wang te gaan zitten, schrik, paniek! Maar gelukkig niet gevallen.

Natuurlijk maak je ook leuke dingen mee zoals een klein vliegtuigje dat laag over komt vliegen. Wanneer ik naar hem zwaai, zwaait de piloot terug door met zijn vleugels heen en weer te bewegen. Onze geometra komt langs en bekijkt de steiger. Hij zegt dat de steiger op sommige plekken te ver (30 i.p.v. 20 cm) van de gevel staat en dat hij (en dus wij) hiervoor een boete kan krijgen van 2000, -. Maar uiteindelijk tekent hij toch de documenten van de ponteggio (steiger).  Het schiet vandaag niet echt op met de dakpannen en ik vraag me af of ik het wel ga redden voor zondag om het hele dak te doen. Peter gaat vandaag de laatste ramen eruit halen zodat dit klusje ook op tijd af is voordat de aannemer verder gaat met zijn werk aan de gevel. Hij heeft in totaal alle 18 ramen verwijderd. Aan het einde van de dag merk ik dat ik ondanks al het smeren met zonnebrand tijdens het werken op het dak ben verbrand, achter mijn oren (tja achter mijn oren was ik natuurlijk vergeten in te smeren). ’s Avonds maken we de vijgensalade na die Eefje ons eerder deze week voorschotelde, we zijn fan van vijgen, heerlijk!

Na al dat harde werken sluiten we het driegangendiner af met een toren van aardbeientiramisu en genieten van een mooie zonsondergang samen.

Zaterdag 25 juni 2016

Ik ben vastbesloten om de rest van het dak vandaag af te maken maar ben al wel aardig gesloopt. Peter gaat verder in de kelder met het aansmeren van de muren.  Gelukkig gaat dit gedeelte van het dak iets sneller omdat de dakpannen hier minder vies zijn. Tussen de middag roept een wielrenner naar mij vanaf de weg. Ciao, where is Peter? Het is Claudio, de man van de sanitair winkel uit Corinaldo die in december ook al langs kwam voor een praatje. Hij is met een hele groep wielrenners en ze maken een stop bij Piccolo Ranch. Als ze weer verder fietsen zwaaien en roepen de mannen naar me op het dak. Ciao, Ciao. Halverwege de middag merk ik dat ik wat wankel wordt en dat ik heel beheerst mezelf over het dak moet voortbewegen want de vermoeidheid begint toe te slaan. De laatste loodjes maar dan is het eindelijk af, het hele dak is schoon en hopelijk zullen onze aannemers Peter en Lucca voorzichtig doen met mijn schoongemaakte dakpannen zodat de meesten kunnen worden hergebruikt als het dak is vernieuwd. Ik roep Peter om me te helpen om de Kärcher van het dak te halen. De lucht boven ons is dreigend en in de verte horen we ineens gerommel van onweer. Ik zeg: “het zou toch wel heel mooi zijn als onze lieve Heer van hierboven nu zorgt voor een korte maar hevige regenbui om al het restmos en vuil van het dak te spoelen”.  Nog geen tien minuten later stort de regen op het dak neer, het lijkt wel een tropische regenbui maar deze bui duurt wel een paar uur. Binnen geniet ik uitgeput van een heerlijk diner terwijl de regen buiten tekeer gaat. Een mooie afsluiting van een snikhete dag op het dak! Als we klaar zijn met eten klaart het weer op  alsof het zo zou moet zijn en kunnen we op deze dag alsnog  genieten van een prachtige zonsondergang.

Zondag 26 juni 2016

Vandaag is het weer een rustdag. Ik bekijk nog wel even het eindresultaat van mijn harde werken de afgelopen dagen. 2918 dakpannen zijn schoongemaakt.

We gaan koffie drinken in San Lorenzo in Campo. We hebben niet echt zin om ergens naar toe te gaan dus blijven lekker bij het huis vandaag. ’s Avonds zijn we uitgenodigd voor een feestje ter ere van de verjaardag van Bert bij Rosa nel Pozzo. Bert en Germa hebben een leuke mix van gasten bij dit feestje, Italiaanse vrienden, Nederlandse en Belgische vrienden uit San Pietro maar ook vanuit andere plaatsjes in de buurt en gasten van hun appartementen. Germa heeft zich gigantisch uitgesloofd en een hele tafel vol met hapjes klaargemaakt, heerlijk.

Ik neem zelfs twee keer een dessert (panna cotta met karamel, mmmm).  Rosa nel Pozzo heeft prachtig uitzicht op de heuvels en een heerlijk terras met schaduw van de moerbeibomen. Veel  mensen die ik spreek hebben me de afgelopen dagen op het dak zien werken van ons klushuis en vragen wanneer de verbouwing af zal zijn. “Over vijf jaar”, zeg ik.

Maandag 27 juni 2016

Vandaag weer volop aan de klus. Verder met mijn grote vriend, meneer Kärcher. Nu de steiger staat kan ik de gevel verder schoonmaken op de bovenverdieping. Ik heb hier  één dag voor want morgen vertrekken we. ’s Ochtends staat er ineens een meneer van de gemeente op de stoep, hij vraagt naar de vergunning voor de steiger. We laten hem alle boekwerken zien maar kennelijk is dat niet voldoende.  Hij zegt dat hij morgen terug zal komen en wij sms-en onze geometra en de aannemer want morgen zijn wij er niet. Aan het einde van de dag ben ik meneer Kärcher meer dan zat maar de gevel is schoon. Peter en Lucca komen langs om hekken te plaatsen die de bouwplaats verder afsluiten.  We nemen met Peter het lijstje door en vragen hem om foto’s te maken tijdens het werk aan het dak en het in kleur stuccen van de gevel want we vinden het erg jammer dat door alle uitloop door de deuropening we er nu niet bij kunnen zijn en geen foto’s kunnen maken voor mijn blog. In september zijn we één dag bij ons klushuis en zullen we een geel huis met gerenoveerd dak in het echt zien.

Dinsdag 28 juni 2016

Vanmorgen laten we San Pietro weer achter ons, sommige zonnebloemvelden in de buurt van ons huis staan helemaal in bloei, het is een prachtig vervolg op de golvende graanvelden die op dit moment allemaal worden geoogst. 

Helaas moeten we weg zodat we dit jaar niet meer van de mooie zonnebloemen kunnen genieten. 

De 450 km naar het Noorden gaan voorspoedig en om half drie ’s middags komen we aan bij het Lago d’Iseo. Vanaf de hoger gelegen snelweg zien we het kunstwerk van Christo “The Floating Piers” liggen, een lang oranje lint over het water en om het eilandje in het meer heen, er lopen veel mensen over deze drijvende pier. 

Wij rijden door naar Marone waar we met Lucia hebben afgesproken. Wat is het weer heerlijk om weer te kunnen genieten van het Lago d'Iseo. 

Het is boven de dertig graden en strakblauw met enkele schapenwolkjes. We hebben Lucia (onze architecte van de berghut) per e-mail gevraagd om een onderhoudsmonteur (idraulico) te regelen voor de nieuwe gasaansluiting en het onderhoud aan de cv-ketel. Ook heeft ze voor ons de IMU (OZB belasting) voorgeschoten. We willen de berghut niet meer gaan verkopen maar omdat we er zelf zo weinig naar toe kunnen willen we het aan toeristen gaan verhuren. Lucia zal voor ons alles gaan regelen. Ze zal de aanvraag indienen bij de gemeente om te gaan verhuren. Moochten er toeristen zijn die het willen huren dan moeten, om securityredenen, de namen worden aangemeld via een formulier online voor de overheid. In eerste instantie laten we Lucia alles regelen en gaan we via Booking.com ons appartement aanbieden. En dan maar zien of er vakantiegangers op af zullen komen. Nu nog een naam bedenken en natuurlijk alle persoonlijke spullen uit onze berghut halen en eehh misschien maar nieuwe matrassen, kussens en beddengoed en handdoeken kopen?

Jeetje, wat een laatste relaxgedeelte van onze drukke klusvakantie moest zijn wordt ineens weer heel druk met allerlei geregel en gedoe. En dan is er natuurlijk ook nog de Floating Piers waar we naartoe willen.

Woensdag 29 juni 2016

We denken slim te zijn en staan om 05.00 uur op om met de racefiets naar Sulzano te gaan, zodoende kunnen we vroeg bij de Floating Piers zijn en hopelijk wachtrijen voorkomen. 

Met mijn fietsbroek onder mijn zomerjurkje fietsen we langs het meer naar Sulzano. 

Maar alles duurt langer dan gedacht en na een broodnodige koffiestop (Who can do without coffee!) in Sale Maresino komen we pas om 08.00 uur aan in Sulzano. 

We sluiten achter aan in de rij, gelukkig is het nu een beetje bewolkt want we staan 1,5 uur in een mensenmassa bij 30 graden die af en toe een stukje opschuift totdat we uiteindelijk om 09.30 uur de druivende pier op mogen. Het is prachtig en heel bijzonder en op de pier lijkt het ineens een stukje rustiger, je kunt er gewoon op gaan zitten, even pauze houden of langzaam doorlopen van het vaste land naar het eiland Monte Isola in het midden van het meer.  

Voor je zie je een oranje lint waarop mensen lopen, naast de pier varen bootjes van de brandweer om op te letten mocht er iemand in het water vallen. De zon breekt door en de oranje stof van de pier steekt prachtig af tegen het blauw van het water en de lucht. Een mooie Italiaanse man showt zijn prachtige Rivaboot terwijl hij sjieke kindertjes afzet bij een restaurant voor de lunch.  

Een paar uur later, de zon is nu echt doorgebroken en het is heet op de pier. We hebben inmiddels de gehele pier afgelopen, rond het eilandje en weer terug naar het vaste land. We fietsen terug naar Pisogne langs het meer, een mooie oude weg en settelen ons bij de ijssalon in Pisogne. Hier hebben we WIFI en ineens stromen er allerlei WhatsApps binnen. Slecht nieuws uit Nederland, we staren een paar uur over het water op een rustig plekje op een bankje aan het meer. Ineens voelen we ons gesloopt.

Donderdag 30 juni 2016

Vandaag gaan we winkelen in de outlet van Franciacorta. Naast kleding kopen we voor het appartement nieuwe matrassen, kussens, borden, wijnglazen en een nieuw kleed. Mochten toeristen het appartement gaan huren dan ziet het er in ieder geval weer als nieuw uit. Ook zaken waar we zelf nooit aan toe waren gekomen zoals handdoekhaakjes en een toiletrolhouder worden opgehangen. 

Vrijdag 1 juli 2016

Vandaag zetten we het hele appartement op zijn kop. Alle persoonlijke dingen halen we eruit om zoveel mogelijk opbergruimte te kunnen bieden voor de verhuur.  Peter haalt buiten al het onkruid weg dat het afgelopen jaar  tussen de stenen trap is gegroeid.

Zaterdag 2 juli 2016

Vanmorgen regent het pijpenstelen. Lucia komt bij ons langs om de verhuur van het appartement te bespreken. Ze complimenteert Peter met alles wat hij heeft geklust  aan het appartement. Zij zal voor Booking.com een stukje in het Italiaans gaan schrijven en ik zal dit doen in het Nederlands en Engels.  De CV monteur werkt niet tijdens Floating Piers dus ze zal later een keer met hem de nieuwe gasaansluiting en het onderhoud aan de CV ketel laten doen als wij al weer in Nederland zijn. We maken veel foto’s voor de verhuurpagina. Tijdens een lekker bakje Nespresso koffie kiezen we een naam voor de verhuur: Casa Bellavista. Bellavista is ook een champagnesoort in de Franciacorta maar we vinden het lekker klinken en het geeft het sterke punt aan van ons appartement, nl. een prachtig uitzicht over de bergen en het meer. Casa Bellavista dus zullen we het voortaan noemen i.p.v. de berghut J. Als Lucia weg is rijden we naar Lovere en wandelen langs de promenade langs het meer. Peter gaat naar zijn vaste kledingwinkel waar de eigenaresse hem altijd heel vriendelijk helpt aan mooie kleding. Het is in alle plaatsjes langs het meer erg druk met toeristen dankzij de Floating Piers.  We lunchen in Lovere en rijden daarna door naar Pisogne om bij de ijssalon nog even te internetten. Ik krijg via de mail deze keer goed nieuws: mijn stagevrijstelling voor de HBO studie is goedgekeurd. Als we ’s middags terug zijn bij Casa Bellavista besluiten we om nog een mooie bergwandeling te maken. De zon is inmiddels weer helemaal aanwezig en het is dertig graden. 

Een paar uur later zijn we weer terug en eten heerlijke spaghetti carbonara en een visje uit de oven. Als we ’s avonds de film The Bridge of spies met Tom Hanks willen gaan kijken zien we ineens een behoorlijke bui vanaf de overkant van het meer aankomen. 

Het is een prachtig gezicht, een paar minuten later stort de regen neer. Gelukkig duurt het maar kort en de balkondeuren kunnen daarna weer lekker worden open gezet. In Casa Bellavista hebben we overal horren zodat we bij de zomerse temperaturen heerlijk alles tegenover elkaar kunnen openzetten. ’s Nachts slapen we heerlijk met de balkondeuren open.

Zondag 3 juli 2016

Het is weer prachtig weer, 30 graden en zonnig. Ik  maak gelijk wat mooie foto’s van ons bella vista voor internet.

We gaan weer een wandeling maken. We lopen door het koele bos en stoppen bij een kleine waterval. 

We lopen verder en de zon brandt behoorlijk, het is warm maar ook heerlijk rustig in de bergen rondom ons Casa Bellavista. We stappen lekker door want we willen op tijd terug zijn om in ons appartement naar de Formule 1 te kunnen kijken. Onze buurman Aldo staat Peter op te wachten, hij vraagt of Peter hem wil helpen want zijn bidet is stuk. Peter loopt gelijk met hem mee en vijf minuten later is het probleem al gefikst. Maria en Aldo nodigen ons uit om later die middag bij hen een lekker ijsje te komen eten. Als we na de Formule 1 naar hen toegaan, staan de ijscoupes al klaar onder een kleedje op de eettafel in de keuken. Maria is een hele lieve vrouw van in de zeventig en Aldo is altijd heel enthousiast en praat in snel tempo. Gelukkig kunnen we na zoveel jaar Aldo en Maria goed volgen in het Italiaans, waardoor we gezellige gesprekken kunnen voeren over het Grignaghe van toen in 1993 en nu, de Brexit van Engeland uit Europa, de crisis en natuurlijk vertellen we hen ook alles over ons restauratieproject van de oude school in Le Marche. Ze hebben gezien dat we ons Te Koop bordje hebben weggehaald van de berghut. Wij vertellen dat we het bij nader inzien toch niet willen verkopen omdat deze plek en het appartement ons te na aan het hart ligt. Na ijs en koffie met grappa is het tijd om weer naar het appartement te gaan. Peter heeft samen met Aldo aan de grappa sporca gezeten en voelt dit behoorlijkJ. 

’s Avonds eten we een heerlijke champignonrisotto en genieten van het spel tussen zon en wolken boven de bergen vanaf ons balkon. 

We kijken de film The Intern met Robert de Niro.

Maandag 4 juli 2016

Vanmorgen lekker uitgeslapen, het heeft vannacht geregend maar vanmorgen is het weer opgeklaard.  We drinken rustig onze nespresso en ik ga daarna mijn blog typen en foto’s op de laptop zetten. Peter trimt het gras beneden zodat we het straks netjes kunnen achterlaten. Ook snoeit hij de hazelnootstruik want die zit de pruimenboom in de weg. De appelboom begint eindelijk appels te geven en aan de kersenboom hing nog 1 eetbare kers toen we aankwamen, de eerste oogst! 

De oregano en salie doen het wel goed in ons kleine tuintje. ’s Middags rijden we naar Pisogne waar we een lekker ijsje eten, we laten in Lovere een sleutel bijmaken van het electra kastje om aan Lucia te geven. Het is vandaag 36 graden en erg warm. 

Gelukkig staat er  aan het meer een lekker briesje. We zitten op een terras aan het water in Lovere en zien aan de overkant de berg met het gele kerkje vlakbij Casa Bellavista liggen, we drinken een wijntje en vieren dat we vandaag precies 20 jaar geleden elkaar voor het eerst zoenden op de pier van Scheveningen.

Dinsdag 5 juli 2016

Het zit erop, de klusbus wordt ingepakt en het appartement wordt verhuurklaar opgeleverd. Eerst nog even langs Lucia om de nodige zaken te regelen. Om het appartement te gaan verhuren moeten we toestemming vragen aan de gemeente, daarna met alle papieren naar de provincie en daarna langs de politie. Gelukkig gaat Lucia dit allemaal voor ons regelen. 

Als het goed is kunnen we dan over een paar maanden Casa Bellavista op Booking.com plaatsen. We zijn erg benieuwd of het wat gaat worden, het is natuurlijk wel een heel mooi plekje.

Onderweg naar Lucia moeten we nog even wachten want de straat wordt afgesloten voor een wielrenwedstrijd langs het meer.

Om 16.00 uur gaan we dan eindelijk onderweg naar Nederland. Op woensdag 6 juli komen we om 04.00 uur ’s nachts aan in Den Haag.

We vallen als een blok in slaap want we zijn best moe van deze vakantie!