zondag 18 september 2016

Blog 8: de grote metamorfose

Voorafgaand
In juli en augustus moeten we in Nederland weer aan het werk op Schiphol en bij de Brandweer Den Haag. Onze aannemers Peter en Lucca laten weten dat ze na ons vertrek zijn gestart met het restaureren en isoleren van het dak. Het is erg warm in Le Marche; op de foto’s die ze sturen kunnen we zien dat ze hun werkzaamheden ’s ochtends vroeg al starten bij zonsopkomst.


Wekelijks worden we op de hoogte gehouden d.m.v. foto’s. Eerst worden alle dakpannen er voorzichtig afgehaald en op de steiger gelegd. Daarna wordt het dak geïsoleerd en voorzien van nieuw bitumen. 






Daarna worden de dakpannen er weer op vast gemaakt. Er zijn zo’n 200 nieuwe dakpannen nodig maar deze worden verdeeld over het hele dak zodat het kleurverschil tussen oude en nieuwe pannen niet opvalt. Peter en Lucca bouwen 3 schoorstenen: 1 voor de keuken, 1 voor de houtkachel en 1 voor de cv-installatie. 

Wanneer ik een foto ontvang van de afwerking van de schoorstenen slaat de schrik me om het hart, er is een betonnen bovenkant gebruikt voor de schoorstenen en niet het mooie torentje van dakpannen en bakstenen dat ik voor ogen had.
Gelijk stuur ik de aannemer een berichtje. Na wat heen en weer sturen van foto’s hoe ik het precies zou willen hebben beloofd Peter mij dat het goed gaat komen en dat het geen probleem is om het aan te passen. Zo krijg ik toch nog mijn romantische schoorsteentjes.

Ook de stelkozijnen die de timmerman heeft gemaakt worden geplaatst net als de natuurstenen vensterbanken.


De gevel wordt in kleur gestuct, dit zal zorgen voor een grote metamorfose, van grijs lelijk eendje naar geel droomhuis. De gevel wordt in de door ons uitgekozen (en door de gemeente goedgekeurde) kleur geel gestuct. Thuis in Nederland kunnen we het eindresultaat op de foto’s nog niet echt goed zien want de steiger staat er nog voor, spannend hoor. 

Nog een paar weken wachten om het in het echt te zien.

Maandag 12 september 2016

Vandaag vliegen we vanuit Düsseldorf Weeze naar Ancona samen met ma Ligterink.


Na eerder dit jaar het huis aan Peter zijn ouders te hebben geshowd is nu mijn moeder aan de beurt. 

Met een gehuurde Fiat 500X rijden we naar Fano waar we voor 4 nachten een hotel aan het strand hebben geboekt. We hebben 2 kamers met uitzicht op zee.


Ook voor ons is het vakantie, deze week wordt er niet geklust.


’s Middags zwemmen we heerlijk in zee en ’s avonds eten we aan de boulevard in het restaurant van het hotel (hotel Astoria).





Dinsdag 13 september 2016
Spannende dag vandaag want we gaan ons huis in San Pietro voor het eerst zien na alle werkzaamheden die deze zomer door onze aannemers zijn uitgevoerd. Maar eerst rijden we nog langs het mooie plaatsje Mondavio waar we koffie drinken.





En dan, aan het eind van de ochtend, is het zover…. We rijden in San Pietro en zien ons mooie gele huis stralen in de zon met haar prachtige dakpannen en schoorstenen. 

Wat is het geel en wat lijkt het ineens veel groter! Peter en Lucca zijn bezig en vertellen dat de steiger de dag ervoor pas is weggehaald en de metamorfose echt zichtbaar werd. 







De metamorfose van het pand maakt op mij grote indruk en ik voel me een enorme bofkont.

We vinden het prachtig en maken foto’s van alle zijden van het huis en zoomen in op de prachtige schoorstenen met mooie torentjes bovenop van bakstenen en dakpannen.



Ma installeert zich op een tuinstoel in de schaduw van de boom en wij bespreken met Peter al het gedane werk en ook alvast de klussen voor volgend jaar.



Als Peter en Lucca weg zijn geven we ma een grote rondleiding door het huis. We vertellen haar hoe het huis zal worden ingedeeld. Gelukkig zijn de ramen nog niet dichtgetimmerd zodat ze alles met daglicht goed kan zien. Op zolder is het Velux dakraam geplaatst in het nieuwe dak en onze toekomstige badkamer baadt in het licht.





Wel ligt het huis vol met bouwstof en we zien ook weer muizenkeutels liggen. Als we beneden komen zien we een hele dikke muis wegrennen. In de kelder vinden we een dode slang.

Buiten onder de boom in de schaduw eten we onze lunch, pizzapunten en verschillende soorten foccacia’s. Na de lunch zijn Peter en Lucca terug samen met de timmerman die de offerte voor de ramen, deuren en horren bij zich heeft. We bespreken met hem hoe de twee voordeuren eruit moeten komen te zien, we kiezen voor twee dubbele openslaande deuren. Uiteindelijk weet de timmerman voldoende zodat hij de offerte kan aanpassen. Er zit een behoorlijke levertijd op maar gelukkig hebben we geen haast, we willen alles pas in maart 2017 laten plaatsen.
Als we alles hebben geregeld nemen we ma mee in de auto voor een toeristische route in de omgeving van het huis. 




We drinken koffie in San Lorenzo in Campo, stoppen even in Nidastore en eten een pizzapunt in Loretello.





Dan is de koek op, na een vermoeiende dag (ma is al 82 jaar) rijden we terug naar het hotel zodat ze kan uitrusten. ’s Avonds eten we weer heerlijk en slapen als een roos.

Woensdag 14 september 2016
Vandaag doen we rustig aan, slapen uit, ontbijten en blijven dicht bij het hotel.

Peter en ik lopen 6 kilometer hard op de boulevard en daarna gaan we lekker in zee zwemmen om af te koelen. Het is stralend weer en 30 graden. ’s Middags na de lunch rijden we een klein stukje naar het centrum van Fano waar we met zijn drieën door het oude stadje wandelen. Ma koopt kaarten voor de kleinkinderen.



’s Avonds eten we weer heerlijk; ik een risotto pescatore en gebakken sardientjes. Ma eet een hele dorade vis.








Donderdag 15 september 2016
Ma doet het vandaag rustig aan en omdat het toch een aardig ritje is naar het huis in San Pietro kiest ze ervoor om bij het hotel wat te wandelen. Wij gaan samen nog een keer naar het huis. We nemen de tijd om alles te bekijken en samen toekomstige klussen te bespreken. 







Peter en Lucca hebben ook voor ons de deuropening naar onze toekomstige badkamer op zolder hoger gemaakt, de muren opgemetseld en een nieuwe betonnen latei geplaatst. Van de oude eiken latei kunnen we misschien in de toekomst nog wel een leuk rustiek bankje maken. 

Ook doen we een kop koffie bij Germa, ze vertelt ons hoe ze een paar weken geleden wakker schrok van de aardbeving 100 km verderop. Inmiddels is het heel erg bewolkt geworden en lijkt het erop alsof het zal gaan regenen. 
’s Middags komen Peter en Lucca langs, zij gaan verder met het afwerken van de grijze rand van de achtergevel. Zelf genieten we van het uitzicht en nemen alles goed in ons op; we komen nl. de eerstkomende 6 maanden hier niet meer terug.
Ik heb zelfs al heimwee voordat we vertrekken....






Dan is het tijd om weer terug te rijden naar de zee, terug bij ma in Fano genieten we met zijn drieën nog even van het strand en de zee. We genieten 's avonds van een luxe maaltijd in het hotel. Voor het eerst deze week moeten we binnen eten omdat het buiten flink regent.






Vrijdag 16 september 2016
Ik ben vanochtend al weer vroeg wakker en geniet van de zonsopkomst boven zee.


Na het ontbijt is het ijd om naar het vliegveld te rijden. Via de kustweg rijden we eerst nog naar Senigallia waar we koffie drinken aan het strand.


Daarna rijden we door naar het vliegveld. ’s Middags om 16.00 uur landen we in Weeze. 

Het is fijn dat we ma het huis hebben kunnen laten zien en dat we zelf, al was het maar kort, weer even in San Pietro konden zijn.

Tja, en nu.......Nu is het wachten tot de blaadjes vallen, de winter zal komen en pas in het voorjaar van 2017 gaan we weer naar ons klushuis in San Pietro. Ciao ciao.