Het is alsof we
niet zijn weggeweest als we drie en halve week later weer ons klushuis zien
liggen. Nog nooit eerder zaten de klusvakanties zo dicht op elkaar. Als we op
dinsdagmiddag bij het huis komen zien we dat onze aannemers aan het werk zijn
aan de pilaren en het muurtje, alles wordt netjes gestuct. Ook de door mij
bestelde klassieke brievenbus is in de pilaar gemetseld.
Ook is de boomstronk
nu uit de grond gehaald en deze ligt op de vrachtwagen.
De mannen vertellen dat
dat een hele klus is geweest want de wortels zaten diep. Blij en enthousiast
loop ik om het huis heen.
We bespreken de aan- en afvoeren van de
regenwateropvangtank met hen. Als ze weg zijn besluiten we toch de aanvoeren te
testen om al onze twijfels weg te nemen. Het blijkt dat er maar één van de twee
regenpijpen is aangesloten op de tank. Hierdoor lopen we de helft van het
regenwater mis om op te vangen vanaf het dak. Dat is gelijk een teleurstelling
zo net na aankomst.
Een andere teleurstelling is dat de fruitbomen en planten
die in november door de kweker zouden worden geplant nog steeds niet geplant
zijn. Maar goed, eerst maar eens het klushuis in orde maken en alle spullen uit
de bus naar binnen dragen.
Het is koud binnen
en op de plek waar we deze klusvakantie gaan slapen is het nog kouder dan in
andere ruimtes omdat deze kamer op de Noordkant ligt en in een open verbinding
staat met de zolderverdieping waar zich open schoorstenen door het dak bevinden. Maar gelukkig heb ik mijn
elektrische deken om op het bed neer te leggen, met ieder twee slaapzakken en voor
mij nog een extra wollen plaid moet het te doen zijn.
’s Avonds steken
we lekker de houtkachel aan. In ons kleine al geïsoleerde woonkamertje met
houtkachel zitten we er warmpjes bij.
De rest van het huis is koud.
De volgende dag
gaan we aan de slag met plaatsen van elektra- en verwarmingsleidingen en het isoleren en plaatsen van gipsplaten in de
logeerkamer.
We weten inmiddels hoe lang dit soort klussen duren en zullen er
waarschijnlijk de rest van de week over doen om dit voor elkaar te krijgen. ‘S Middags
komen Jan en Margreet langs met een prachtige zelfgemaakte kerstkaart en een
panettone van de bakker. Omdat het zulk mooi weer is drinken we buiten koffie
met een lekker stuk van de panettone erbij.
Aan het einde van
de middag rijden we naar de bouwmaterialenhandel om weer een bestelling van
gipsplaten te doen. We zitten nu al op een recordaantal van 120 grote
gipsplaten, waar blijft het toch allemaal? En het einde is nog niet in zicht.
De rest van de
week blijft het mooi weer. De bouwmaterialen worden afgeleverd en we tillen
weer 30 gipsplaten van 3.00 x 1.20 mtr naar binnen.
Zaterdagochtend komt er een
stukadoor langs voor het aanvragen van de offerte voor het stucwerk. Totaal is
het 480 m2 gipsplaten die moeten worden gestuct en dan hebben we het repareren
van bestaande stenen muren en plafonds hier nog niet in meegenomen. De stukadoor
(een knappe Italiaan) komt goed over en heeft op al onze vragen een gedegen
antwoord waardoor we er wel vertrouwen in krijgen dat hij zijn vak verstaat.
Maar nu eerst maar eens de offerte afwachten.
Als op
zondagavond de logeerkamer bijna af is met de gipsplaten besluiten we onszelf
te trakteren op een lekker avondje uit eten. We lopen 20 meter naar de overkant
om bij de buurman van Ristorante Piccolo Ranch te gaan eten. Het is erg
gezellig en het eten is heerlijk. Angelo maakt aan onze tafel de heerlijke
peperbiefstukken klaar en schept tegenover de andere gasten over mij op. Hij
zegt: “zij heeft vorig jaar eigenhandig 3000 dakpannen staan schoonmaken op het
dak” en “ze tilt en monteert de grootste gipsplaten”. Ik word er een beetje
verlegen van en Peter lacht en zegt: “hij schept alleen over jou op en niet
over mij”.
Als we op maandag
buiten in het zonnetje zitten te lunchen heb ik via WhatsApp contact met de
kweker; ze komen na de lunch starten met het planten. En ja hoor, rond 14.00
uur hoor ik ineens buiten een graafmachine aan het werk. Ik loop naar buiten en
daar zijn drie mannen bezig met het graven en het planten van de Jasmijn langs
het hek. Ze gaan door tot het donker wordt.
Als ze weg zijn
gaan we nog even naar Castelleone di Suasa. Het plaatsje is sfeervol verlicht
met kerst.
Als we terug zijn eten we weer een heerlijke maaltijd waaronder een tonijnsalade als voorgerecht.
Op dinsdag komt
de loodgieter. Samen met hem nemen we alle klussen door die we willen laten
doen. De riolering van de appartementen moet nog worden afgemaakt. Er dient een
verdeelunit geplaatst te worden waar alle verwarmingsleidingen op worden
aangesloten die we zelf hebben aangelegd (130 m2 vloerverwarmingsleiding en
leidingen voor 6 radiatoren). We willen 2 buitenkranen en de wateraansluitingen
voor het zwembad dienen ook nog te worden aangesloten. En heel belangrijk, er
dient een drukregelaar geplaatst te worden want de druk in de waterleiding is
dusdanig hoog dat deze al een paar keer is gesprongen. ’s Middags is het een drukte van belang bij
ons klushuis. Er zijn zes man voor ons aan het werk en dat vinden we echt wel
bijzonder. Drie mannen zijn bezig met het planten van de 180 Jasmijnplantjes langs het hek en 152 Lavendelplantjes bij het zwembad, twee mannen zijn bezig om alsnog de andere
regenpijp ook aan sluiten op de regenwateropvangtank. Hiervoor moet de stoep (marcia
piedi) die aan het huis zit worden opengebroken. En de loodgieter is ook met al
zijn klussen bezig.
Zelf help ik Peter met de gipsplaten binnen en loop
regelmatig even naar buiten om te kijken of er vragen zijn over de aanleg van
de tuin die ik moet beantwoorden. Als de kweker met zijn graafmachine naast het
zwembad gaat graven slaat de schrik me om het hart, waar lopen ook al weer de
leidingen van het zwembad, zouden ze diep genoeg zitten?!
Snel zoek ik oude
foto’s van de aanleg van het zwembad op mijn telefoon op en ik zucht van
verlichting, als het goed is zitten ze diep genoeg en kunnen ze niet met de
graafmachine kapot worden gestoken.
Op woensdag maken
we ’s ochtends even een korte wandeling. Daarna wordt verder gegaan met alle
klussen en ’s middags worden ook de fruitbomen geplant. Vijftien in totaal:
appels, peer, kersen, abrikozen, pruimen en een vijgenboom.
Tussen het klussen
door maken we spullen klaar voor een aperitief en toetje om ’s avonds mee te
nemen naar Gino en Veronique. Rond 19.00 uur lopen we naar hun huis toe even
verderop in San Pietro. We gebruiken de mobiele telefoon als zaklamp want op
het onverharde lange pad is het heel donker. Veronique heeft een tafel vol met
lekker eten en ik ga lekker met mijn rug tegen de warme spekstenen kachel
zitten.
De kat miauwt gezellig tegen Peter alsof hij wil zeggen: “Hé jou heb ik
hier vaker gezien”. Het is heerlijk om even in een warm huis te zijn ook al
doen de kosten hiervan me schrikken, 40-50 euro per dag aan gas zegt Gino (gas
is in Italië veel duurder dan in Nederland). Het is een hele gezellige avond.
Het is donderdagochtend
en we zijn weer alleen met zijn tweeën in het klushuis. Peter roept me en zegt:
“Els, het sneeuwt!”. Dat meen je niet, de planten en bomen staan er net in! Ik
hoop maar dat dit goed gaat komen en dat ze de winter gaan overleven. De kweker
zei dat het niet uitmaakte wanneer het geplant werd en omdat we graag over een
paar jaar een volgroeide tuin willen, hebben we toen besloten om alles in een
keer te laten aanplanten. Ik vind het erg spannend maar kan er nu niets meer
aan doen.
Het is wachten tot het voorjaar om te zien of alle planten het goed
blijven doen.
We gaan maar weer
verder met het isoleren en plaatsen van gipsplaten, op de overloop dit keer. Zelfs
’s avonds na het eten gaat Peter nog door met klussen terwijl ik de afwas doe. Rond
21.00 uur ’s avonds zijn we dan eindelijk klaar en zitten dan nog even in ons
warme woonkamertje met houtkachel. Op donderdagmiddag is de sneeuw alweer zo
goed als weg gesmolten. Ik loop nog even naar het einde van de straat om te
zien of er sneeuw ligt op de Monte Catria maar het is niet veel meer.
Aan het einde van
de dag ontvangen we de offerte voor het stuccen. Het is een goede prijs en we
besluiten om de stukadoor te vragen om dit volgend jaar te gaan uitvoeren. Nu
is het aan ons om voor die tijd zoveel mogelijk wanden stuc gereed te krijgen.
We zijn al heel ver maar er moet ook nog wel wat gebeuren.
Op vrijdagochtend
na het ontbijt laat ik Peter alleen in het huis om te klussen. Ik moet allerlei
zaken regelen. Eerst naar de bank om de onroerendzaakbelasting voor 2018 te
betalen. Daarna naar de bouwmaterialenhandel voor meer steenwol voor het
isoleren en een pijp voor de koof van de afzuigkap te kopen. Daarna rij ik door
naar een steenhandel in grind. De aannemer heeft me uitgelegd hoe ik er moet
komen want ik wil weten welke kleuren grind er zijn om te kiezen welke we gaan
gebruiken naast het huis. Het is lastig te zien vanuit de auto (maar de man op
de grote kiepauto die ik heb gesproken zei dat ik wel in de auto moest blijven
tijdens het kijken) maar ik kies voor de lichtste kleur die er is, die vind ik
het mooist.
Daarna rij ik door naar de kweker om hem te betalen voor het
geleverde werk. Ik spreek met hem af om volgend voorjaar weer contact te hebben
want dan wordt de besproeiingsleiding aangelegd en gaan we deze aansluiten op
een dompelpomp in de regenwateropvangtank. Ook hebben we dan waarschijnlijk nog
meer plantjes nodig voor het beplanten van de muur met bakken bij het zwembad.
Daarna door naar de supermarkt voor de boodschappen en zo ben ik de gehele
ochtend lekker bezig.
’s Middags help
ik Peter weer met klussen en ’s avonds maak ik weer een lekker driegangenmenu
klaar met als voorgerecht dit keer een lekkere carpaccio.
Het is zaterdag
en het is koud! Vannacht heb ik zelfs mijn elektrische deken de hele nacht
aangehad naast mijn 2 slaapzaken en wollen plaid en toen had ik het pas warm.
Het wonen en klussen in een koud klushuis in december is best zwaar en ik zeg
tegen Peter dat ik wil dat ik een toverstaf zou hebben waarmee alles in één
keer af was! Maar die toverstaf bestaat niet en dus gaan we maar weer verder. Aangezien
ik Peter nu niet echt kan helpen schrijf ik mijn blog en ga daarna alleen een
wandeling maken. Onderweg zie ik een groepje mannen in camouflagepakken staan
met oranje mutsen, ze zien er ruig uit. Het zijn jagers en ik loop naar hen
toen om een praatje te maken. Ik vraag hen of de jacht succesvol is en ze
antwoorden dat ze nog niets hebben gevangen. Stiekem ben ik hier blij om maar
dat zeg ik natuurlijk niet tegen hen. Ik loop weer verder en het begint iets
harder te sneeuwen. Sommige mensen denken dat het in Italië altijd zonnig en
warm is maar dat is dus niet zo.
Terug in het
klushuis maak ik de lunch klaar voor mijn superklusser en mij. Aan het einde
van de middag breekt de bewolking en komt toch nog het zonnetje door, het maakt
de kou gelijk een stuk minder erg.
Zoals iedere
ochtend staan we ook op zondag om 07.00 uur op om te klussen. De zon komt
ongeveer gelijk met ons op en dat zorgt weer voor mooie roze luchten.
Vandaag
gaan we een begin maken om de wanden van de badkamer in één van de
appartementen te bouwen. In eerste instantie is dat vooral veel meetwerk en
zaagwerk. We maken een frame van houten balken met hierover heen aan twee
kanten OSB-plaat en gipsplaat en ertussen in isolatie. Als er aan het eind van
de middag een wand staat hebben we wel een lekker stuk zelfgebakken appeltaart
verdiend.
In de nacht van
zondag op maandag wordt Peter wakker van een geluid. Een sneeuwschuiver rijdt
op de weg langs ons huis. De regen van de afgelopen avond is overgegaan in
sneeuw en er ligt inmiddels al een dik pak.
Midden in de nacht wordt de weg al
sneeuwvrij gemaakt. Maar het blijft maar sneeuwen dus twee uur later ligt er
alweer een flinke hoeveelheid sneeuw. Het is een mooi gezicht. ’s Ochtends ga
ik naar buiten om foto’s te maken maar
het is guur en koud.
Snel maar weer naar binnen. Maar daar is het ook koud,
ondanks mijn twee truien, winterjas en muts heb ik het nog steeds koud. Het
leven in een klushuis in de kou is toch lastiger dan wanneer het lekker warm
is. Vaak zijn we overal tegelijk bezig en overal liggen resten van
bouwmaterialen (die we overigens wel vaak weer hergebruiken dus al weggooien is
zonde). Ik deel natuurlijk graag de mooie plaatjes van het landschap maar
achter het najagen van onze droom in het klushuis zit nu nog een harde koude
realiteit zoals je op de volgende foto’s kunt zien.
Dinsdags wordt
deze realiteit gelukkig weer helemaal verzacht door dat heerlijke zonnetje en
die prachtige witte wereld om ons heen.
Wanneer ik boodschappen ga doen stop ik
een paar keer met de auto om te genieten van al het moois om me heen. In
Castelleone di Suasa gaat mijn klusbus glijden wanneer ik afrem voor een bocht.
O ja, de wegen zijn hier niet gestrooid zoals in Nederland, rustig aan rijden.
Op verschillende plekken zijn takken van bomen afgebroken door het gewicht van
de sneeuw.
Als ik terug ben
in het klushuis zet ik de stoelen achter het huis en drinken we samen koffie in
het zonnetje. De jassen kunnen zelfs uit, het lijkt zo net alsof we op
wintersport zijn.
Heerlijk! Ik loop nog even de plantjes na die eerder deze
vakantie geplant zijn. De lavendel begint alweer boven de sneeuw uit te piepen
en ook de Jasmijn staat nog fier tegen het hek aan. De boompjes staan er ook
onveranderd bij. We openen de regenwateropvangtank en zien dat deze in de
afgelopen paar weken bijna helemaal is gevuld met water, het meeste gesmolten
sneeuw.
Aan het einde van
de ochtend komt de smid langs. We willen graag een offerte voor een sierhek bij
de pilaren en de lage muurtjes. Ik heb de dag ervoor een tekening gemaakt en
hij zegt: Comme un geometra!
Nu maar even de offerte afwachten.
Tussen de middag
eten we buiten een pastamaaltijd en gaan daarna weer verder met het klussen
binnen in de kou. Niet alle klussen in huis gaan in één keer goed. Soms ben je
zo met iets bezig dat je niet ziet dat je verkeerd zit. Zo moest de plafondbalk
van de badkamerwand overnieuw omdat we pas toen het bijna af was, om 21.30 uur ’s
avonds zagen dat we dit verkeerd hadden uitgemeten. Ook de aanvoerleidingen van
de vloerverwarmingsverdeler naar de ketelruimte op zolder moesten opnieuw
worden getrokken omdat we hier een grotere diameter leiding voor hadden moeten
gebruiken, zo moest er toch weer een gipsplaat en isolatie af om dit op te
lossen.
Aan het einde van
de middag rij ik nog een keer naar de bouwmaterialenhandel om nog meer gipsplaatschroeven
te kopen. Rond 21.00 uur ’s avonds stoppen we met klussen.
Eerst even opwarmen bij de houtkachel en daarna maak ik een lekkere champignonrisotto klaar in de koude keuken.
Woensdagochtend,
de laatste echte klusdag want vrijdag vertrekken we en een dag voor vertrek
klussen we niet echt meer hebben we afgesproken. De ochtend begint goed met een
prachtige zonsopkomst.
We zien de zon opkomen boven het dorpje Piticchio en aan
de andere kant van huis zien we het dorpje Montesecco roze kleuren ervan. Dit
gaat nooit vervelen en daarom maak ik meerdere filmpjes. “Moet je nagaan”, zeg ik tegen Peter, “Als je dit uitzicht
straks ook hebt wanneer het huis binnen af is en het er warm is en er lekker
iets in de oven staat en… en…”. Dromen, dromen. En nu weer doen! Aan de slag.
Op de
allerlaatste dag van deze klusvakantie besluit Peter om toch nog die laatste
randjes af te werken in ons woonkamertje met gipsplaten.
Ik begin alvast met
het opruimen van het klushuis, al het gereedschap bij elkaar zoeken en alle
bouwmaterialen sorteren en opruimen. Het is flink doorwerken en heel veel naar
zolder heen en weer lopen.
’s Middags is ook het woonkamertje nu helemaal klaar
om gestuct te worden en komt Peter mij helpen om de hele zware spullen naar
zolder te dragen. Om 19.00 uur zijn we eindelijk klaar, net op tijd want we
hebben afgesproken om vroeg te gaan eten aan de overkant samen met Bert en
Germa. We willen het niet te laat maken omdat we de volgende dag vroeg
vertrekken. Het is erg gezellig en we nemen daarna weer voor een paar maanden
afscheid.
Op vrijdagochtend
eerst nog even een koffie met een zoet broodje in San Lorenzo in Campo en
daarna start onze eerste reisdag terug naar huis. Alles gaat heel voorspoedig
en op zaterdagavond zijn we weer thuis in Nederland.
