Op zaterdagochtend 28 september brengen we Rosso naar zijn oppasadres waarna we doorrijden naar Eindhoven Airport. Nu ja doorrijden; het staat muurvast op de A2 en we kunnen geen kant uit. De file informatie geeft een extra reistijd van 112 minuten. Als dat echt zo is gaan we onze vlucht missen. Ongeduldig staan we in de file. Gelukkig heeft onze vlucht iets vertraging en halen we deze toch nog. We vliegen naar Bologna en komen s avonds aan in het klushuis. Gelijk maar even aan de overkant dineren in het restaurant. We laten in het huis licht branden voor het gemak, het is tenslotte toch led verlichting. Als we terugkomen ruiken we ineens een verbrand elektraluchtje. Als we op onderzoek gaan zien we een vlammetje uit de lichtslang komen in het trappenhuis. Snel halen we de lichtslang los en gooien deze naar buiten, brand voorkomen, gelukkig net op tijd.
Zondagochtend, het is stralend weer en na het ontbijt wandelen we het prachtige heuvellandschap in. De afgelopen maanden waren druk, druk, druk qua werk en studie en al lopende in deze stille en mooie omgeving merk ik dat er nog veel stress en onrust in mijn lijf en geest zit. Ik kan het allemaal moeilijk loslaten merk ik. Onderweg komen er van een erf twee hondjes de weg op lopen, ze keffen en als we doorlopen voel ik ineens pijn in mijn kuit. Het kleine beest heeft me in mijn kuit gebeten. Gelukkig heeft de hond niet doorgebeten maar er vormt zich al snel een onderhuidse bloeduitstorting op mijn kuit. We lopen snel verder. In Loretello zien we dat de druiven klaar zijn om geoogst te worden, de wijngaard hangt vol met mooie trossen blauwe druiven.
Als we terug zijn bij het klushuis kijken we hoe de tuin erbij ligt. Wederom heeft het onkruid alles overgenomen, het lijkt wel een jungle.
Gelukkig hebben we een week eerder besloten dat er iets moet veranderen. Het is geen doen om iedere vakantie ons kapot te werken om daarna als we thuis zijn het onkruid het weer te laten overnemen. We hebben contact gelegd met buurtjes uit San Pietro en zij wisten wel een Italiaanse tuinman die de tuin kan onderhouden als wij in Nederland zijn. Deze vakantie gaan we afspraken met hem hierover maken.
Op maandag blijkt dat we te weinig gipsplaten hebben voor het klussen en dus rijden we dinsdagochtend eerst naar de bouwmaterialenhandel. Na een uur worden er weer 15 gipsplaten bezorgd. We zitten nu al op een totaal van 177 grote gipsplaten wat maar aangeeft wat een enorme klus dit bouwproject van ons is.
Donderdag 3 oktober. Het weer is omgeslagen, het regent en waait heel hard. De regen staat horizontaal op het huis en ik zie ineens dat we lekkage hebben aan de grote ramen aan de voorzijde van het huis. Hoe kan dit?! Het zijn nieuwe ramen van slechts een paar jaar oud. Ik word er boos van.
Als we op zolder komen zien we ineens spetters water vanaf het dak op de grond vallen, nog een lekkage, grrrr. Het dak lekt ook! Waarom is het niet goed waterdicht? Ik krijg er buikpijn van. Peter zegt: "kop op" en ik zeg: "heel belangrijk, zeg niet kop op tegen mij want dat werkt dus niet". Wat heb ik toch een kort lontje de laatste tijd. Peter stelt me even later wel iets gerust, hij weet precies wat er moet gebeuren om de lekkages op te lossen en zegt dat het goedkomt. Gelukkig is het slechte weer van korte duur en dat leidt de aandacht wat af. Een mooie zonsopkomst en zonsondergang doen me goed.
Aan het einde van de eerste week wordt wel ons vermoeden bevestigd, de regenwateropvangput van 9 kuub is lek, 20 centimeter is het water gezakt in één nacht, nog een lekkage dus. De aannemer belooft dit op te lossen.
Op zondagmiddag zijn we door onze vrienden Bert en Germa en Gino en Veronique uitgenodigd om mee te doen aan een soort Duits bierfeest.
Hun Duitse buurman Herbert is de initiator en ondanks dat wij geen bier drinken mogen we toch komen. De Italianen die ook zouden komen hebben op het laatste moment afgezegd dus het is een Duits-Belgisch-Nederlands onderonsje.
We zitten buiten in het zonnetje en eten en drinken en kletsen, het is erg gezellig. Germa heeft allerlei heerlijke voorgerechten gemaakt en Herbert heeft zelfgebakken spretzels en leverkäse mee. Peter heeft weer een paar bakken tiramisu gemaakt en Veronique een heerlijke cheesecake als toetjes.
Maandag, de dag begint goed met een mooie zonsopkomst.
Eindelijk is ook het onkruid weer gewied, een week over gedaan en een gigantische berg onkruid ligt naast het huis.
De volgende klusvakantie gaan we een ton meenemen om het onkruid in te verbranden. Gelukkig komt Eefje langs samen met Sante, de tuinman, en zijn vrouw Donatella. Gezamenlijk lopen we de tuin door en maken we afspraken over het onderhoud. Sante en Donatella zijn erg aardig, Sante doet meer tuinen bij Nederlandse B&B houders en Donatella vertelt dat ze dol is op stroopwafels en poffertjes. Als ze weg zijn ben ik in de zevende hemel, een grote last is van mijn schouders gehaald, Sante gaat ons helpen met de tuin, gelukkig. Onze vriend Bert komt ons deze vakantie helpen met veel elektraklussen in het klushuis, er komt geen eind aan het aantal buizen, draden en groepen. Het Italiaanse systeem is anders dan in Nederland. Ook wordt er veel wifidraad aangelegd.
Op dinsdag komt onze aannemer om de lekkage aan het dak te herstellen en om een nieuwe schoorsteen op het dak te maken voor de ventilatiekanalen van 3 badkamers.
Op woensdagochtend komen we erachter dat we een grote fout hebben gemaakt. We hadden aan de aannemer opdracht gegeven dat er vier buizen door de schoorsteen moesten. Dat leek handig. De vierde buis was rioolbeluchting. Nu het is aangesloten gaat de rioollucht bij windstil weer uit de ene pijp en slaat via de andere drie pijpen weer terug het huis in, in verschillende ruimtes is het niet te harden van de rioollucht. Dit is een probleem dat snel dient te worden opgelost! Peter baalt als een stekker maar ik stel hem gerust: “we bouwen samen een compleet huis en dat hebben we nog nooit gedaan; het is niet gek dat je af en toe een foutje maakt”. Ik haal daarna gelijk zeven nieuwe buizen en breng deze in onze gehuurde Fiat Panda naar het klushuis. Peter legt de rioolbeluchting om naar een andere schoorsteen en als het huis weer gelucht is, is dit probleem ook weer opgelost. Op naar het volgende probleem en dat laat niet lang op zich wachten, zucht. Als Peter en Bert elektradraden trekken voor de buitenlampen, die op de pilaren bij het autohek moeten komen, loopt de kabel met trekveer muurvast.
Er is maar één oplossing denken de mannen en dat is het opgraven van de ondergrondse elektrabuis. Ik zie hoe onze netjes met grind aangelegde parkeerplek wordt opengehaald en de mannen beginnen te graven, ze vinden geen buis en praten al over een graafmachine die moet komen. Terwijl ze graven stuiten ze op een gat in de grond waar veel water zit net onder het maaiveld. Als ze het water eruit scheppen blijft er water instromen.
Het lijkt wel leidingwater. Als dit een oude lekke hoofdwaterleiding is dan zou dit betekenen dat dit water ons perceel continu aantast en verzwakt. Weer een probleem erbij, het houdt nooit op! Ik voel me gesloopt. We hebben contact met onze aannemer en later op de dag komt ook onze buurman Simone naar het gat met water kijken, hij zegt dat hij op zijn boerenland aan onze zijde ook een hele natte plek heeft. Gelukkig stelt hij voor om Multiservizie te bellen, de watermaatschappij. Dezelfde middag komt er al iemand. In eerste instantie wil hij ons doen geloven dat het regenwater is maar wij leggen hem in ons beste Italiaans uit dat we denken dat het leidingwater is. De volgende ochtend al komt hij weer terug om metingen te verrichten aan het water. Als er iets van chloor in zit is het leidingwater en dan is het het probleem van de watermaatschappij. Als er geen chloor in zit is het regenwater en is het ons probleem.
Na enige tijd komt hij het nieuws brengen, er zit chloor in en het is dus een lekkage van de hoofdwaterleiding die voor ons huis langs loopt (gelukkig niet op de leiding waar wij water van afnemen want die loopt achter ons huis). Dit is goed nieuws, het slechte nieuws is dat hij niet weet waar het lek precies zit en hij moet allerlei procedures in werking stellen en waarschijnlijk met graafmachines komen om het probleem te onderzoeken en op te lossen. Omdat wij weer naar Nederland gaan vraag ik hem onze buurman Simone op de hoogte te houden van de voortgang.
Peter en ik besluiten om samen nog een poging te wagen om de vastgelopen trekveer en buitenkabel los te trekken. Met veel zeepsop en veel mankracht (en vrouwkracht) lukt het tot de laatste 20 cm. De trekdraad schiet los en we kunnen niet bij de kabel. Gelukkig weten we nu wel waar we moeten zijn, de buis ligt in het beton naast de betonnen marciapiedi. Met een boorhamer maakt Peter het beton open en kunnen we uiteindelijk ook het laatste stukje van de elektraleiding leggen. Gelukkig een probleem minder, fijn.
Op woensdagavond net voordat we willen vertrekken voor een etentje staat de kweker van onze fruitbomen ineens op de stoep. Ik had hem weken geleden al een mail gestuurd met een offerte aanvraag voor de rest van de tuinwensen. Hij komt zonder offerte onverwacht langs en dit irriteert me gelijk. Als dan ook nog blijkt dat hij bot reageert op onze wensen (wie is hier de klant?!) ben ik er helemaal klaar mee. Ik wil niet veel geld uitgeven aan planten die ik niet mooi vind, het is tenslotte onze tuin. Ik kan mijn boosheid niet meer verbloemen en het wordt een beetje een vreemd gesprek. We nemen afscheid van de kweker, we zeggen dat we nu echt weg moeten en zeggen dat we zullen mailen. Gelukkig hebben we hierna een etentje om mijn aandacht af te leiden van deze teleurstelling. We eten met Jan en Margreet samen. Ze hebben voor ons, toen wij in Nederland waren, nieuw uitgegeven mountainbike routekaarten van de omgeving opgehaald. Deze kunnen we in de toekomst mooi gaan gebruiken wanneer we sportieve gasten ontvangen.
Donderdagochtend komt de ramenleverancier de ramen die lekten opnieuw kitten met silicone. Hopelijk zijn ze nu weer waterdicht.
Op donderdagmiddag komt Sante langs met twee andere mannen om mijn wensen voor de tuin door te nemen. Ik wil nog twee hellingen laten beplanten en wil de muur van betonnen bakken ook laten beplanten zodat het allemaal wat minder beton wordt en wat meer tuin. Ook wil ik een paar cypressen naast het huis, voor de Italiaanse look en een haag voor meer privacy. Al met al veel wensen en ze gaan voor ons een offerte maken. Deze mannen nemen alle tijd om advies te geven en om oplossingen te verzinnen die wij ook mooi vinden voor onze tuin en die passen binnen het Italiaanse klimaat.
Vrijdag, de laatste dag van deze klusvakantie. De hele dag wordt er geklust want Bert en Peter willen zoveel mogelijk klussen afmaken. Gelukkig lukt het ook om alle elektra voor de meterkast te doen zodat een volgende klusvakantie de hal met meterkast met gips kan worden afgewerkt en deze gestukt kan worden. We zijn erg blij met alle hulp van Bert.
's Ochtends komt il vertraio (glasleverancier), Gianni, langs om maten te nemen voor een glazen balustrade voor de vide van het appartement. De Italiaanse normen schrijven voor dat dit moet zijn uitgevoerd in 2x 8mm gelamineerd glas. Ook moeten er speciale glasklemmen gebruikt worden. We besluiten af te wachten wat dit allemaal moet gaan kosten en daarna te kijken of we een glazen balustrade doen of een ander soort kiezen. Ook een glazen douchescherm en grote spiegel meet hij op voor de offerte.
Aan het einde van de dag wordt het klushuis weer opgeruimd en enigszins schoongemaakt zodat we de volgende klusvakantie weer met een schone lei kunnen beginnen. 's Avonds zijn we gesloopt en zijn we eigenlijk blij dat we de volgende dag weer vertrekken naar de luxe in Nederland.
Zaterdag vliegen we terug van Bologna naar Eindhoven. Tijdens de vlucht typ ik dit blog op mijn mobiele telefoon. Ik was eigenlijk deze vakantie absoluut niet van plan om een blog te schrijven maar dat zou jammer geweest zijn omdat deze klusvakantie met alle problemen en uitdagingen anders zou ontbreken aan ons complete verbouwingsverhaal, dus toch maar gedaan. Terug in Nederland worden we gelijk geconfronteerd met een afgesloten snelweg A2 waardoor we een heel stuk om moeten rijden en weer in de file staan om uiteindelijk Rosso weer op te kunnen halen in Harmelen. 's Avonds om 19.30 uur komen we weer thuis aan in Den Haag, heerlijk een luxe bed, bank, televisie en vaatwasser. Heerlijk huis, heerlijk thuis.
Zondagochtend, het is stralend weer en na het ontbijt wandelen we het prachtige heuvellandschap in. De afgelopen maanden waren druk, druk, druk qua werk en studie en al lopende in deze stille en mooie omgeving merk ik dat er nog veel stress en onrust in mijn lijf en geest zit. Ik kan het allemaal moeilijk loslaten merk ik. Onderweg komen er van een erf twee hondjes de weg op lopen, ze keffen en als we doorlopen voel ik ineens pijn in mijn kuit. Het kleine beest heeft me in mijn kuit gebeten. Gelukkig heeft de hond niet doorgebeten maar er vormt zich al snel een onderhuidse bloeduitstorting op mijn kuit. We lopen snel verder. In Loretello zien we dat de druiven klaar zijn om geoogst te worden, de wijngaard hangt vol met mooie trossen blauwe druiven.
Als we terug zijn bij het klushuis kijken we hoe de tuin erbij ligt. Wederom heeft het onkruid alles overgenomen, het lijkt wel een jungle.
Gelukkig hebben we een week eerder besloten dat er iets moet veranderen. Het is geen doen om iedere vakantie ons kapot te werken om daarna als we thuis zijn het onkruid het weer te laten overnemen. We hebben contact gelegd met buurtjes uit San Pietro en zij wisten wel een Italiaanse tuinman die de tuin kan onderhouden als wij in Nederland zijn. Deze vakantie gaan we afspraken met hem hierover maken.
Op maandag blijkt dat we te weinig gipsplaten hebben voor het klussen en dus rijden we dinsdagochtend eerst naar de bouwmaterialenhandel. Na een uur worden er weer 15 gipsplaten bezorgd. We zitten nu al op een totaal van 177 grote gipsplaten wat maar aangeeft wat een enorme klus dit bouwproject van ons is.
Donderdag 3 oktober. Het weer is omgeslagen, het regent en waait heel hard. De regen staat horizontaal op het huis en ik zie ineens dat we lekkage hebben aan de grote ramen aan de voorzijde van het huis. Hoe kan dit?! Het zijn nieuwe ramen van slechts een paar jaar oud. Ik word er boos van.
Als we op zolder komen zien we ineens spetters water vanaf het dak op de grond vallen, nog een lekkage, grrrr. Het dak lekt ook! Waarom is het niet goed waterdicht? Ik krijg er buikpijn van. Peter zegt: "kop op" en ik zeg: "heel belangrijk, zeg niet kop op tegen mij want dat werkt dus niet". Wat heb ik toch een kort lontje de laatste tijd. Peter stelt me even later wel iets gerust, hij weet precies wat er moet gebeuren om de lekkages op te lossen en zegt dat het goedkomt. Gelukkig is het slechte weer van korte duur en dat leidt de aandacht wat af. Een mooie zonsopkomst en zonsondergang doen me goed.
Aan het einde van de eerste week wordt wel ons vermoeden bevestigd, de regenwateropvangput van 9 kuub is lek, 20 centimeter is het water gezakt in één nacht, nog een lekkage dus. De aannemer belooft dit op te lossen.
Op zondagmiddag zijn we door onze vrienden Bert en Germa en Gino en Veronique uitgenodigd om mee te doen aan een soort Duits bierfeest.
Hun Duitse buurman Herbert is de initiator en ondanks dat wij geen bier drinken mogen we toch komen. De Italianen die ook zouden komen hebben op het laatste moment afgezegd dus het is een Duits-Belgisch-Nederlands onderonsje.
Maandag, de dag begint goed met een mooie zonsopkomst.
Eindelijk is ook het onkruid weer gewied, een week over gedaan en een gigantische berg onkruid ligt naast het huis.
Op dinsdag komt onze aannemer om de lekkage aan het dak te herstellen en om een nieuwe schoorsteen op het dak te maken voor de ventilatiekanalen van 3 badkamers.
Op woensdagochtend komen we erachter dat we een grote fout hebben gemaakt. We hadden aan de aannemer opdracht gegeven dat er vier buizen door de schoorsteen moesten. Dat leek handig. De vierde buis was rioolbeluchting. Nu het is aangesloten gaat de rioollucht bij windstil weer uit de ene pijp en slaat via de andere drie pijpen weer terug het huis in, in verschillende ruimtes is het niet te harden van de rioollucht. Dit is een probleem dat snel dient te worden opgelost! Peter baalt als een stekker maar ik stel hem gerust: “we bouwen samen een compleet huis en dat hebben we nog nooit gedaan; het is niet gek dat je af en toe een foutje maakt”. Ik haal daarna gelijk zeven nieuwe buizen en breng deze in onze gehuurde Fiat Panda naar het klushuis. Peter legt de rioolbeluchting om naar een andere schoorsteen en als het huis weer gelucht is, is dit probleem ook weer opgelost. Op naar het volgende probleem en dat laat niet lang op zich wachten, zucht. Als Peter en Bert elektradraden trekken voor de buitenlampen, die op de pilaren bij het autohek moeten komen, loopt de kabel met trekveer muurvast.
Er is maar één oplossing denken de mannen en dat is het opgraven van de ondergrondse elektrabuis. Ik zie hoe onze netjes met grind aangelegde parkeerplek wordt opengehaald en de mannen beginnen te graven, ze vinden geen buis en praten al over een graafmachine die moet komen. Terwijl ze graven stuiten ze op een gat in de grond waar veel water zit net onder het maaiveld. Als ze het water eruit scheppen blijft er water instromen.
Het lijkt wel leidingwater. Als dit een oude lekke hoofdwaterleiding is dan zou dit betekenen dat dit water ons perceel continu aantast en verzwakt. Weer een probleem erbij, het houdt nooit op! Ik voel me gesloopt. We hebben contact met onze aannemer en later op de dag komt ook onze buurman Simone naar het gat met water kijken, hij zegt dat hij op zijn boerenland aan onze zijde ook een hele natte plek heeft. Gelukkig stelt hij voor om Multiservizie te bellen, de watermaatschappij. Dezelfde middag komt er al iemand. In eerste instantie wil hij ons doen geloven dat het regenwater is maar wij leggen hem in ons beste Italiaans uit dat we denken dat het leidingwater is. De volgende ochtend al komt hij weer terug om metingen te verrichten aan het water. Als er iets van chloor in zit is het leidingwater en dan is het het probleem van de watermaatschappij. Als er geen chloor in zit is het regenwater en is het ons probleem.
Na enige tijd komt hij het nieuws brengen, er zit chloor in en het is dus een lekkage van de hoofdwaterleiding die voor ons huis langs loopt (gelukkig niet op de leiding waar wij water van afnemen want die loopt achter ons huis). Dit is goed nieuws, het slechte nieuws is dat hij niet weet waar het lek precies zit en hij moet allerlei procedures in werking stellen en waarschijnlijk met graafmachines komen om het probleem te onderzoeken en op te lossen. Omdat wij weer naar Nederland gaan vraag ik hem onze buurman Simone op de hoogte te houden van de voortgang.
Peter en ik besluiten om samen nog een poging te wagen om de vastgelopen trekveer en buitenkabel los te trekken. Met veel zeepsop en veel mankracht (en vrouwkracht) lukt het tot de laatste 20 cm. De trekdraad schiet los en we kunnen niet bij de kabel. Gelukkig weten we nu wel waar we moeten zijn, de buis ligt in het beton naast de betonnen marciapiedi. Met een boorhamer maakt Peter het beton open en kunnen we uiteindelijk ook het laatste stukje van de elektraleiding leggen. Gelukkig een probleem minder, fijn.
Op woensdagavond net voordat we willen vertrekken voor een etentje staat de kweker van onze fruitbomen ineens op de stoep. Ik had hem weken geleden al een mail gestuurd met een offerte aanvraag voor de rest van de tuinwensen. Hij komt zonder offerte onverwacht langs en dit irriteert me gelijk. Als dan ook nog blijkt dat hij bot reageert op onze wensen (wie is hier de klant?!) ben ik er helemaal klaar mee. Ik wil niet veel geld uitgeven aan planten die ik niet mooi vind, het is tenslotte onze tuin. Ik kan mijn boosheid niet meer verbloemen en het wordt een beetje een vreemd gesprek. We nemen afscheid van de kweker, we zeggen dat we nu echt weg moeten en zeggen dat we zullen mailen. Gelukkig hebben we hierna een etentje om mijn aandacht af te leiden van deze teleurstelling. We eten met Jan en Margreet samen. Ze hebben voor ons, toen wij in Nederland waren, nieuw uitgegeven mountainbike routekaarten van de omgeving opgehaald. Deze kunnen we in de toekomst mooi gaan gebruiken wanneer we sportieve gasten ontvangen.
Donderdagochtend komt de ramenleverancier de ramen die lekten opnieuw kitten met silicone. Hopelijk zijn ze nu weer waterdicht.
Op donderdagmiddag komt Sante langs met twee andere mannen om mijn wensen voor de tuin door te nemen. Ik wil nog twee hellingen laten beplanten en wil de muur van betonnen bakken ook laten beplanten zodat het allemaal wat minder beton wordt en wat meer tuin. Ook wil ik een paar cypressen naast het huis, voor de Italiaanse look en een haag voor meer privacy. Al met al veel wensen en ze gaan voor ons een offerte maken. Deze mannen nemen alle tijd om advies te geven en om oplossingen te verzinnen die wij ook mooi vinden voor onze tuin en die passen binnen het Italiaanse klimaat.
Vrijdag, de laatste dag van deze klusvakantie. De hele dag wordt er geklust want Bert en Peter willen zoveel mogelijk klussen afmaken. Gelukkig lukt het ook om alle elektra voor de meterkast te doen zodat een volgende klusvakantie de hal met meterkast met gips kan worden afgewerkt en deze gestukt kan worden. We zijn erg blij met alle hulp van Bert.
's Ochtends komt il vertraio (glasleverancier), Gianni, langs om maten te nemen voor een glazen balustrade voor de vide van het appartement. De Italiaanse normen schrijven voor dat dit moet zijn uitgevoerd in 2x 8mm gelamineerd glas. Ook moeten er speciale glasklemmen gebruikt worden. We besluiten af te wachten wat dit allemaal moet gaan kosten en daarna te kijken of we een glazen balustrade doen of een ander soort kiezen. Ook een glazen douchescherm en grote spiegel meet hij op voor de offerte.
Aan het einde van de dag wordt het klushuis weer opgeruimd en enigszins schoongemaakt zodat we de volgende klusvakantie weer met een schone lei kunnen beginnen. 's Avonds zijn we gesloopt en zijn we eigenlijk blij dat we de volgende dag weer vertrekken naar de luxe in Nederland.
Zaterdag vliegen we terug van Bologna naar Eindhoven. Tijdens de vlucht typ ik dit blog op mijn mobiele telefoon. Ik was eigenlijk deze vakantie absoluut niet van plan om een blog te schrijven maar dat zou jammer geweest zijn omdat deze klusvakantie met alle problemen en uitdagingen anders zou ontbreken aan ons complete verbouwingsverhaal, dus toch maar gedaan. Terug in Nederland worden we gelijk geconfronteerd met een afgesloten snelweg A2 waardoor we een heel stuk om moeten rijden en weer in de file staan om uiteindelijk Rosso weer op te kunnen halen in Harmelen. 's Avonds om 19.30 uur komen we weer thuis aan in Den Haag, heerlijk een luxe bed, bank, televisie en vaatwasser. Heerlijk huis, heerlijk thuis.