Na de vorige klusvakantie en alle ellende die we toen hebben gehad met onze Fiat 'klusbus' hebben we in de zomer gevraagd aan onze vaste garage in Nederland te onderzoeken waar het piepende geluid vandaan kwam dat de auto maakte als je boven een bepaalde snelheid kwam. Gelukkig werd de oorzaak gevonden; het onderdeel dat in Italië was vervangen was niet goed vastgezet zodat wanneer er druk op kwam er valse lucht werd gegenereerd die het geluid maakte. Volgens de garage had het zomaar kunnen gebeuren dat het nieuwe onderdeel was losgeschoten en dat dan weer de uitlaatgassen de cabine in zouden kunnen komen. Door het onderdeel goed vast te zetten is het dan nu gelukkig helemaal opgelost.
Om de voortgang in het project te houden proberen we om vanuit Nederland contact te leggen met de Italiaanse energiemaatschappij om onze vragen te kunnen stellen over het verhogen van het aantal Kilowatt van onze aansluiting. Via de mail lukt niet want ze hebben alleen een mailadres voor klachten en ik krijg een standaard antwoord terug. Dan maar bellen met een helpdesk. Ik denk alles bij de hand te hebben, mijn klantnummer, naam, adres woonplaats maar de man aan de lijn heeft ook mijn Italiaanse burgerservicenummer nodig. Ok, dan bel ik nog een keer terug. Het burgerservicenummer bestaat uit letters en cijfers dus voor het spellen van de letters ook nog maar even het Italiaanse plaatsnamenalfabet erbij gepakt want dat begrijpt men vaak beter dan mijn gespelde letters in het Italiaans. Uiteindelijk lukt het me om in het Italiaans aan de vriendelijke man aan de andere kant van de lijn mijn vragen te stellen en offerte te vragen voor het aanpassen van de aansluiting. De offerte zal worden gemaild naar het e-mailadres waarop we ook de electrarekeningen krijgen. Hoopvol hang ik op. Helaas tot op heden...nog steeds geen offerte, moeite gedaan voor niets dus.
In San Pietro zijn de maanden juli en augustus warm en droog. De tuinmannen maken de border af en planten de laurierstruiken.
Ook wordt er door het waterleidingbedrijf onder begeleiding van onze tuinman Sante gegraven in onze tuin. Het vermoeden dat er een lekke waterleiding lag bleek niet te kloppen. De waterleiding is niet lek, de regenwateropvangput is ook niet lek en niemand snapt waar het omhoogkomende water uit de grond vandaan komt. Inmiddels zijn er nog meer lavendelplantjes die het loodje hebben gelegd door al dit water.
Het onafgemaakte zwembad is door de hitte droog komen te staan en alle troep van de afgelopen jaren die op de bodem ligt stinkt. De tuinman maakt het zwembad schoon en voert alle troep af. Hopelijk kan het zwembad in het voorjaar van 2021 worden afgemaakt en worden gevuld met schoon water. We kijken er nu al naar uit maar eerst nog even sparen voor een winterafdekking, zwembadrobot en en natuurlijk een andere elektra-aansluiting zodat we voldoende vermogen hebben voor de zwembadpomp.
Vrijdag 28 augustus 2020. Vandaag vliegen we vanaf Weeze naar Ancona; deze vlucht hadden we 8 maanden geleden al geboekt. We zitten op rij 2 en de stoel naast ons blijft leeg. Eigenlijk zou hier mijn lieve moeder van 85 jaar zitten en het doel van deze vakantie was om met haar een weekje naar Italië te gaan en daar haar 86-ste verjaardag te vieren maar door de corona durven we het niet aan. Ze zit in een risicogroep en we hopen dat het volgend jaar wel mogelijk is om met ons mee te gaan. Dus nu gaan we zonder haar een weekje klussen. De stewardess geeft de veiligheidsbriefing en voegt eraan toe: "Het is verplicht om gedurende de gehele vlucht uw mondkapje te dragen over neus en mond, behalve bij een incident waarbij u het zuurstofmasker moet gebruiken, dan moet u eerst uw mondkapje afdoen alvorens het zuurstofmasker op te zetten". We moeten lachen om deze extra informatie want dat lijkt ons nogal logisch.
Het is rustig in het vliegtuig en de vlucht gaat voorspoedig. Na aankomst wordt bij iedereen individueel de lichaamstemperatuur gemeten en als deze niet verhoogd is mogen we het land in. Nadat we de huurauto hebben opgehaald, rijden we naar een Enelwinkel in Senigallia want we willen zonnepanelen bestellen volgens de offerte die we online hebben ontvangen. De man in de winkel is erg vriendelijk maar heeft geen verstand van zonnepanelen. Hij belooft onze gegevens door te geven aan een expert die contact met ons zal opnemen.
Als we bij ons klushuis aankomen lopen we eerst een rondje, we zijn tevreden over de laurierhaag en de perenboom en vijgenboom hangen vol met vruchten. Het is 34 graden en er staat een lekker windje, heerlijk zomerweertje dus.
De volgende ochtend staan we om 07.00 uur op want er moet dit weekend nog veel gedaan worden voordat aankomende maandag de stukadoors komen.
Onze overbuurman, de oude pastoor van het dorp, heeft een kippenhok in zijn voortuin gebouwd. Precies op het moment dat ik even naar buiten loop om de pastoor gedag te zetten blijkt de kip ontsnapt. De enige kip uit het hok heeft een grote kuif en het is een grappig gezicht want hij probeert te ontkomen om aan de wandel te gaan richting de weg, de wijde wereld in. Ik help de pastoor om de kip te omsingelen en terug te dwingen naar zijn hok. Het lukt en de pastoor zegt: Bentornati en buone lavoro oftewel welkom terug en succes met klussen.
Aan het einde van de middag komt de expert van EnelX en we bestellen 22 zonnepanelen (44m2 totaal) die totaal 6,5 kilowatt aan energie kunnen opleveren. Nu moeten we alleen nog wachten op de installateur die zijn akkoord moet geven of het technisch op ons dak kan worden geplaatst.
's Avonds drinken we samen een wijntje op het dorpsplein van Loretello.
Dit was een slaperig dorpje maar de dames van @BorgoLoretello hebben er deze zomer Bar Giallo geopend en nu worden er regelmatig leuke avonden georganiseerd met muziek. Loretello ligt op nog geen 3km van ons klushuis dus we zijn heel blij met dit initiatief.
Zondagochtend worden we weer getrakteerd op een mooie zonsopkomst.
Zondag schuur ik de gipsaanzetten weg van de gestucte plafonds in ons woonkamertje want we willen een superstrak eindresultaat. Peter maakt de douche van appartement twee gereed voor het tegelen. 's Avonds zijn we uitgenodigd bij Gino en Veronique van Casa dei sogni d'oro. We hebben prachtig uitzicht en worden verwend met heerlijk eten; Veronique zet de tafel vol met heerlijke bijgerechten en Gino staat achter de bbq.
Maandagochtend om 06.00 uur gaat de wekker en om 07.00 uur staan de stukadoors op de stoep. Binnen korte tijd is het huis één grote stofbende. Deze klusvakantie staan namelijk de oude muren op het programma. Al het oude pleisterwerk wordt er afgebikt waarna ze de muren voorbehandelen en daarna stuccen met gips. Ook de stalen T-balken in de plafonds worden met een chemisch goedje behandeld zodat het roest niet door het stucwerk heen kan komen.
Op maandag regent het de hele dag maar gelukkig is het de dag erna weer droog en lekker weer. Peter gaat de douche in appartement 2 betegelen.
De stukadoors werken aan de 4.40 mtr hoge plafonds en ze gebruiken een steiger met smalle plankjes die los op ongeremde wielen staat.
In de appartementen gebruiken ze zelfs lange smalle trappen; het lijkt wel een circusact en wij vinden het levensgevaarlijk op die hoogte van ruim vier meter maar zij vinden het heel normaal. Ik vraag hen of ik een foto mag maken van hen als stucadori artisti acrobati en dat vinden ze goed.
Tijdens de pauzes genieten we buiten van het prachtige uitzicht; een cliché maar dat is volgens ons toch echt iedere keer weer anders.
's Avonds genieten we weer van een prachtige zonsondergang en natuurlijk van een driegangendiner door onszelf klaargemaakt. De maan trakteert ons op een extra toetje, een volle oranje maan die opkomt boven de heuvels.
En zo vliegen de dagen voorbij. Nadat Peter klaar is met het betegelen van de douche in appartement 2 gaat hij verder met het bouwen met gips van de badkamer op zolder van ons woonhuis. Ik ga verder met het schuren van het plafond in de badkamer op de begane grond van ons woonhuis.
En natuurlijk zien we, omdat we zo vroeg opstaan iedere ochtend, die prachtige zonsopkomst.
Op dinsdag 1 september luister ik vanaf ons terras mee met de online staff meeting van Schiphol Group. Dit is een online bijeenkomst voor alle 3000 personeelsleden van Schiphol. De directie en ondernemingsraad spreken het personeel toe want door de coronacrisis is Schiphol in de dieprode cijfers beland en moeten er honderden arbeidsplaatsen verdwijnen. Vandaag ben ik precies 19 jaar in dienst en zoiets maakt wel indruk. Maar de crisis is realistisch en de maatregelen die hierbij horen dienen dat ook te zijn. Er wordt transparant en met aandacht voor de mens gecommuniceerd. De komende tijd zal er een sociaal plan worden gemaakt en voor het einde van het jaar dienen alle personeelsleden te weten waar ze aan toe zijn met betrekking tot hun baan.
Aan het einde van de ochtend word ik gebeld door de man van de zonnepanelen. Er is een fout gemaakt met de bestelling en we moeten 's middags naar Senigallia komen om de gehele bestelprocedure opnieuw te doen. Als we daar aankomen biedt hij zijn excuses aan. Hij heeft de aanname gedaan dat we niet in aanmerking zouden komen voor de fiscale aftrekbaarheid |(50% over 10 jaar) van de zonnepanelen omdat we buitenlanders zijn. Maar toen hij contact had met de ingenieur kwam hij achter deze fout en nu moet alles opnieuw. Hij belooft dat de eerste opdracht wordt geannuleerd en dus bestellen we nogmaals 22 zonnepanelen. Dit is een heel bureaucratisch proces dat moet worden doorlopen met allerlei persoonsgegevens die moeten worden aangeleverd maar na drie kwartier is de tweede bestelling dan ook gereed. Gelukkig kunnen we bij het loket ernaast terecht om onze vragen te stellen over het verhogen van onze Electra aansluiting en we besluiten om een nieuw elektracontract bij Enel af te sluiten vanaf 1 november. We kunnen dan daarna, als het nodig is, het aantal KW's gemakkelijk laten verhogen en de voor de terug geleverde energie aan het net krijgen we een geldelijke korting op de door ons benodigde energie. De man vraagt waarom we in Italië willen gaan wonen, vanwege de bureaucratie? Hij begint te lachen. Ik geef een sympathiek antwoord: "vanwege de aardige mensen in Italië".
Omdat we er toch zijn maken we een korte stop bij het strand van Senigallia, het is prachtig weer.
Hierna is het nog spannend want we hebben nu twee bevestigingen van aankoop maar nog geen annulering van de eerste aankoop binnen.
Op de terugweg vanuit Senigallia rijden we een prachtige route terug naar ons klushuis. Terwijl Peter rijd, kijk ik naar de wijngaarden, olijfgaarden, heuvels en mooie huizen met bloeiende oleander. Dit is echt genieten.
Gelukkig komt de dag erna de mail met de annulering van de eerste bestelling van de zonnepanelen binnen.
Donderdagochtend, onze laatste volle klusdag alweer. De dag begint zoals altijd met een prachtige zonsopkomst.
Ik ben vastbesloten om het schuurwerk af te krijgen zodat we mogelijk in een volgende klusvakantie alle plafonds en muren van ons woonhuis kunnen gaan spuiten. Het plafond in onze keuken staat voor vandaag op het programma.
Aan het einde van de middag wandel ik naar Bert en Germa van Rosa nel' Pozzo. Gisteren kregen we bericht van de vliegmaatschappij dat we formulieren nodig hebben voor de terugvlucht en Germa heeft deze voor ons geprint. Terwijl ik ernaar toe wandel geniet ik van het uitzicht, wat wonen zij toch op een mooie plek.
's Avonds verwerken we alle kliekjes in een driegangendiner en terwijl we onze tiramisu eten zien we een feloranje maan in een verder donker uitzicht.
Vrijdagochtend vegen we het huis aan. We kijken tevreden terug op deze klusvakantie. Het hele huis is gestuct, op de badkamer op zolder na.
We pakken onze koffers in en lunchen vroeg zodat we rond het middaguur naar het vliegveld van Ancona kunnen rijden. Het is warm in de terminal en we moeten in de rij (op 1,5 mtr afstand) voor de securitycheck. Voor ons wordt een gezin er tussenuit gehaald; het kleine meisje haar lichaamstemperatuur blijkt te hoog en de moeder probeert haar af te koelen met een flesje water op haar voorhoofd. Onze lichaamstemperatuur is gelukkig in orde en we mogen het vliegtuig in. Door een giga file in Nederland komen we uiteindelijk pas om 09.00 uur 's avonds thuis in Den Haag. De reis heeft dus zo'n 9 uur geduurd......volgende keer maar weer liever zelf rijden.
Tot snel lief klushuis.....zoals een bekend Nederlands televisieprogramma zegt: Weer verliefd op je huis!
..... en op het prachtige land Italië. Tot snel.