Blog 27: Wit, witter, witst

De Coronasituatie in Nederland verslechtert na augustus en dat maakt het spannend of we de geplande vakantie in Italië door kunnen laten gaan. In Italië gaat het de hele zomer goed qua coronabesmettingen. Wel heeft de Italiaanse overheid geëist dat reizigers die het land in komen zich kort daarvoor of net na aankomst laten testen op corona. Het is half oktober en het reisadvies voor Italië is geel, dus we kunnen gaan. Mits we een negatieve coronatestuitslag bij ons hebben. Kort voor vertrek doen we een PCR Coronatest en ontvangen een reisverklaring met de negatieve uitslag. Nu is alles geregeld. Op zaterdag 16 oktober vertrekken we vanuit Den Haag om in één rit naar San Pietro te rijden. De reis gaat voorspoedig en 16 uur later komen we aan in ons klushuis. Zondagochtend pakken we de bus uit en drinken koffie in het zonnetje. Het is heerlijk weer, het lijkt hier nog wel zomer. Wat geeft deze plek ons toch een geweldig gevoel!

De volgende ochtend worden we vroeg gewekt door een mooie zonsopgang.

Op maandagochtend komt de Italiaanse firma die zonnepanelen monteren ons dak keuren en de situatie beoordelen. Ze meten op het dak of de 22 zonnepanelen (36m2) erop kunnen en bekijken op zolder waar de omvormer moet komen. 

Gelukkig, alles wordt goed gekeurd. Eerdaags ontvangen we de rekening voor de zonnepanelen en als we deze hebben betaald zullen de panelen mogelijk in december worden geplaatst. 

Deze klusvakantie gaan we alle muren en plafonds in ons woongedeelte van het pand wit spuiten. Maar eerst moeten we een steiger bouwen zodat we in ons hoge trappenhuis overal bij kunnen komen. Voordat Peter kan spuiten dien ik alle gipsaanzetten van de stukadoors weg te schuren op alle muren en plafonds voor een mooi en strak eindresultaat. In het trappenhuis willen we een kroonluchter ophangen in de toekomst en hiervoor moeten we daar een lichtpunt zien te krijgen. Peter boort eerst een gat in het plafond van het trappenhuis. 

Daarna boort Peter vanaf de zolder een gat naar de dichte ruimte onder het dak maar boven het trappenhuis. Met veel geduld lukt het om een elektra leiding door te voeren en op te vissen. Ik ben blij dat het gelukt is en zit tevreden in het zonnetje te genieten van een kop koffie. Wat voelt het toch geweldig om hier weer te zijn! 

Maar lui zitten in het zonnetje kan niet voor lang want er moet nog veel geschuurd worden. Dus ik klim de steiger op in het trappenhuis om op 4 meter hoogte het plafond en de oude muren te schuren. Gelukkig heb ik geen hoogtevrees! 

Op Schiphol heeft de Corona een hele grote impact en er moeten veel arbeidsplaatsen vervallen. Ook bij de brandweer Schiphol. Dus wanneer mijn manager een beroep op mij doet om vanuit Italië met spoed wat beleidsmatig werk te doen voor de reorganisatie, dan doe ik dat natuurlijk. In de schaduw van de pergola, met schitterend uitzicht werk ik achter mijn laptop. Best een goede “thuiswerkplek”.  

Peter neemt heel even een stukje schuren over in het trappenhuis maar komt er al snel achter dat dit een heidens karwei is.

Een ander heidens karwei is het afplakken van ramen en deuren voorafgaand het spuiten. Dit kost veel tijd. 

Ondertussen genieten we in de pauzes van de herfstkleuren van het landschap om ons heen. Ieder seizoen heeft zijn eigen kleuren en dat maakt het iedere keer weer anders. 

En natuurlijk die mooie zonsopkomsten en zonsondergangen, daar krijgen we nooit genoeg van. 

Op een nacht word ik wakker van de spierpijn, alle spieren in mijn romp voel ik en dit komt door het schuren boven mijn hoofd van de plafonds. Het urenlang omhoog houden van de schuurmachine vergt zijn tol. Gelukkig gaat het de volgende dag weer en kan ik weer verder met schuren, schuren, schuren. Ik ben vastberaden om al het schuurwerk (totaal bijna 1000m2) muren en plafonds af te krijgen deze klusvakantie zodat alles kan worden gespoten. Dus verstand op nul en door. 

En dan is het zover! De dag van het spuiten is aangebroken. Na het bekijken van veel filmpjes op internet, het lezen van de gebruiksaanwijzing van de spuitmachine en het opvolgen van het verfadvies van mijn collega is de dag nu daar. 

Peter start met een laag dekkende primer en daarover heen wordt de volgende dag nog een witte laag verf gespoten. Het is even wennen zo de eerste keer spuiten maar als hij klaar is ziet alles er prachtig strak wit uit. Gelukkig heeft hij zelf een spuitoverall en masker op want de onbedekte plekken van zijn gezicht zijn ook wit. 

Gelukkig is het verf op waterbasis en gaat het er gemakkelijk weer van zijn gezicht af. Om het te vieren bak ik twee appeltaartjes en ga daarna uiteraard weer verder met schuren in de grote hal en in de twee appartementen. 

Onze vaste elektricien werkt ook weer een paar dagen bij ons om de vele licht- en schakelpunten en meterkastjes te maken. Hij belt op ons verzoek met een vriend en diezelfde middag komt Fabio langs om onze wensen voor de schotel voor de wifi en tv door te nemen. Hopelijk kan dit ook in december worden geplaatst want de informatiepanelen van de zonnepanelen en van de warmtepomp werken op wifi. 

Op zondag maken we een wandeling (met mondkapje want dat is in Italië ook buiten verplicht) naar Loretello. De wijngaarden kleuren prachtig deze herfst en het is de tijd van de olijvenpluk. 

Als we bijna terug zijn bij ons huis zien we een prachtige zonsondergang. 

Er is minder weer voorspeld en voordat het zover is besluit Peter om eerst de door hem gemaakte deuren voor de fitness af te maken buiten. Dit is nog een hele klus, uitfrezen van het slot en spanjoletten en het plaatsen van het glas. Maar het eindresultaat mag er zijn. 

Blij nieuws! Eindelijk krijg ik via de mail het bericht dat mijn afstudeerscriptie voor mijn HBO Bachelor Integrale Veiligheidskunde is goedgekeurd. 

Binnenkort zal het eindgesprek worden gepland waarbij ik de scriptie moet verdedigen. En dan zal er eindelijk een eind komen aan deze studie die ik naast mijn fulltimebaan heb gevolgd en kan ik het hbo-diploma op mijn cv zetten.

Het weer is ineens grijs en mistig en voor mij doen koud. Zoals de vorige klusvakantie is gebleken dienen we een nieuwe watermeter aan de straat te laten plaatsen. Hiervoor dienen waterleidingen in de tuin te worden ingegraven. Dit werk laten we doen. 

Peter maakt van de gelegenheid gebruik om de volgende dag ook wat graafwerk te laten doen voor het fundament voor onze nog te plaatsen warmtepomp. 

We hebben een warmtepomp aangeschaft die het hele pand moet gaan verwarmen door buitenlucht om te zetten in warmte. Als alles volgens planning verloopt kan de warmtepomp in december worden geplaatst. 
De warmtepomp weegt bijna 200 kg en Peter maakt een goed fundament ervoor. Het is in deze tijd van het jaar al om 17.30 uur donker maar met een lampje erbij werkt Peter nog even door. Ik verzorg na een lange dag schuren weer een driegangendiner want dat is standaard tijdens de klusvakanties, er moet wel goed gegeten worden om dit harde werken vol te houden.

De volgende dag weer schuren, schuren, schuren...
En dan, de klusvakantie zit er bijna op, ik ben bezig om nog wat laatste schuurwerk te doen aan het plafond van de badkamer van een appartement, wanneer mijn armen gewoon niet meer willen…ik ben gesloopt, kapot van het omhooghouden van de schuurmachine boven mijn hoofd. Ik doe mijn stofkapje af en mijn handschoenen uit.  Het gaat echt niet meer en ik moet toegeven dat het niet gaat lukken om alles te schuren deze keer. Teleurgesteld ben ik maar voor de foto tover ik nog een glimlach op mijn gezicht. 

Mijn superklusser Peter heeft nog energie genoeg. Hij besluit om na de avondmaaltijd om 20.00 uur ’s avonds onze badkamer voor de tweede keer te spuiten. 

Om 22.00 uur ’s avonds zijn we dan eindelijk allebei klaar met klussen en kunnen we genieten van onze zelfgemaakte tiramisu, mmm. 

Het zit erop! De laatste dag van deze vakantie is aangebroken en we genieten van het heerlijke weer want het zonnetje is terug en hoe, het lijkt wel weer zomer. 

We lunchen lekker buiten en ruimen daarna binnen het klushuis op en maken foto’s van onze keuken, woonkamer, badkamer, trappenhuis en van de slaapkamer en logeerkamer. Alles is prachtig wit.

En zo eindigt onze klusvakantie "Wit, witter, witst". De volgende dag rijden we in 15 uur in 1 ruk terug naar Nederland. Het is heerlijk rustig op de wegen en bij de grenzen.