Het is half mei 2021 en ik zit in San Pietro terwijl Peter in Nederland is. Gelukkig heb ik allerlei lieve vrienden en kennissen in de buurt zodat ik niet geïsoleerd raak. Een stel dat verderop woont en een paar weken naar Duitsland is geweest heeft verse witte asperges voor me meegebracht van de markt daar. Heerlijk, in Italië zie ik eigenlijk alleen altijd groene asperges dus dit cadeau is meer dan welkom.
In het weekend ga ik lunchen bij Nederlandse vrienden in San Pietro en kan dan gezellig kletsen over mijn nieuwe hobby: tuinieren.
De loodgieter en de elektricien zijn een paar dagen aan het werk om de warmtepomp en de vloerverwarming aan te sluiten, ook de thermostaten worden in alle ruimtes opgehangen. Als alles af is moet het getest worden en worden, midden in de zomer, de warmtepomp en verwarming aangezet. Het is buiten al erg warm en binnen was het tot nu toe nog redelijk koel. Helaas nu is het binnen dus ook warm maar het verwarmingssysteem werkt en daar ben ik wel weer erg blij mee.
Het is prachtig weer en ik besluit buiten de plinten te gaan aflakken. Ik creëer een mooie werkplek zodat ik snel veel plinten kan schilderen. Dit is voor het eerst dat ik überhaupt schilderwerk of iets dergelijks doe want normaal gesproken doe ik alleen de klussen die geen kwaad kunnen als het niet helemaal perfect gaat zoals graafwerk, schuurwerk, schoonmaakwerk en werk in de tuin. Ik vind dat ik het maar goed voor elkaar heb met zo’n werkplek.
Ik heb de helft van de plinten gelakt maar merk dat het toch heel lastig is dat schilderen want ik zie verfaanzetten op het hout, het is niet egaal wit. Aan het einde van de dag bel ik mijn superklusser in Nederland. Als ik tegen hem vertel hoe het is gegaan zegt hij: “Maar ik had toch uitgelegd hoe het moest en dat je niet in de zon moest gaan schilderen”. Ja, hij heeft gelijk….. Hij had het nog helemaal uitgelegd maar ja dat was alweer meer dan een week geleden en dus was ik het vergeten met dat chaotische hoofd van mij. Afijn, samen besloten we dat het beter zou zijn als ik niet verder zou gaan met het schilderwerk. En dus nam ik maar een klus voor mijn rekening dat geen kwaad kon, namelijk het schoonmaken van de skimmers van het zwembad. De ruwbouw van het zwembad inclusief de installatie is eind 2017 al aangelegd maar het is op ons verzoek tot nu toe nooit afgemaakt. Nu dit binnenkort gaat gebeuren kan het geen kwaad om het schoon te maken zodat we straks een schoon afgewerkt zwembad hebben. Het is een vies klusje maar het lukt wel om het uiteindelijk netjes schoon te krijgen.
Via internet bestel ik 75 rozenplanten, coniferen voor een haag en 42 dahliaknollen.
Iedere dag bel ik met Peter en dat is fijn. Maar soms vind ik het ook erg lastig want ik zie zijn lach alleen op mijn telefoon en ik mis hem. Gelukkig zorgt de natuur iedere dag voor een mooie zonsopkomst en zonsondergang en dat brengt me weer tot rust. Zelfs na een regenbui blijf ik me verwonderen over die mooie luchten.
Op 27 mei wordt dan eindelijk onze driefase elektra aansluiting aangelegd. Er komen drie mannen (ja logisch voor driefase aansluiting…) van de elektramaatschappij om dit klusje te klaren.
Het grappige is dat ze de vorige keer toen de inspecteur van de elektromaatschappij weken geleden kwam kijken wat er moest gebeuren voor de driefase aansluiting hij heeft gezegd dat er volgens de wet een 100 mm. buis nodig is. Dus wij een loze leiding van 100 mm aangelegd al vonden we dat best groot. Nu plaatsen ze zelf hierin een klein buisje waar slechts enkele draadjes in lopen en is het geen gezicht en als het waait fungeert het als een stoomboot. Zelf maar weer netjes afwerken dus, weer een klusje erbij....
Als ze weer weggaan rijdt één van hen met zijn auto tegen de lantaarnpaal aan waardoor de lamp naar beneden valt. Nu, hij werkt bij de elektramaatschappij dus dat zal wel snel worden opgelost zou je denken……
De mannen zijn klaar en weer weggegaan en ik zit even zonder stroom want zij verzorgen alleen de aansluiting naar de meter aan de straat maar niet de aansluiting van de meter naar het huis. Gelukkig heb ik ’s ochtends de elektricien gebeld en hij komt onder zijn lunchtijd deze aansluiting verzorgen zodat ik maar twee uur zonder stroom zit. ’s Middags ga ik verder met het beitsen van de pergola, dat is een schilderklusje dat gelukkig niet fout kan gaan.
Op 28 mei worden de 75 rozenplanten en de coniferen die ik heb besteld bezorgd. Ik hoop dat de rozen uiteindelijk de hele helling bij onze ingang zullen gaan bedekken.
Gelukkig hebben de tuinmannen tijd want het aanbrengen van goede tuingrond en het graven van een geul voor de coniferenhaag gaat toch een stuk gemakkelijker met een graafmachine.
Het is de Italiaanse cultuur om overal over te discussiëren en wijze raad te geven aan ieder die hier om gevraagd heeft of niet om gevraagd heeft. Zo ook de lieve tuinmannen die mij iedere keer komen helpen. Maar ik vind dit soms lastig en het helpt natuurlijk ook niet mee dat we elkaar soms niet goed begrijpen door mijn huidige niveau van de Italiaanse taal. Tenslotte vind ik het soms best lastig om het project hier in Italië op dit moment alleen te moeten coördineren. Dit alles zorgde ervoor dat ik tot een kookpunt kwam en ineens naar de tuinmannen toeliep en in vloeiend Italiaans zei: “Ik wil even iets zeggen, weet jij wat jullie Italiaanse mannen eens moeten leren? Jullie moeten eens leren om eens een compliment uit te delen! Want het is ons project en mijn droomtuin en het is niet fijn om iedere keer te horen: dat is niet handig, dat is niet goed want de grond en de omstandigheden enzovoort enzovoort. Gewoon leren om af en toe een compliment te geven dat zou fijn zijn!” De mannen stonden perplex en zeiden dat ze het allemaal niet zo bedoeld hadden. Op dat moment was ik even alle stress kwijt, de fluitketel was afgeblazen en ik voelde me weer top maar later dacht ik bij mezelf dat het een nogal overdreven reactie van mij is geweest want de mannen willen ook alleen maar helpen met al hun adviezen en zijn gewoon heel aardig. Gelukkig tast het de sfeer niet aan en zijn we nog gewoon vrienden.
In het weekend mag ik weer lunchen met vrienden en ik verzorg vele gerechtjes. Ik maak een torentje van gegrilde groenten als voorgerecht, daarna een spinaziesalade en een aardbeientiramisu als dessert.
De dag erna ben ik gelukkig om 05.00 uur wakker om weer zo’n prachtige zonsopkomst te kunnen zien.
Daarna natuurlijk weer even verder slapen tot 07.00 uur om daarna de hele dag in mijn eentje de rozen te planten.
Tussen de middag maak ik voor mezelf een lekkere spinaziesalade klaar met aardbeien.
Na drie dagen zijn alle 75 plantjes geplant en ben ik tevreden met mijn rozenhelling. Het liedje: “I beg your pardon, I never promised you a rosegarden” blijft maar in mijn hoofd zitten en ik zing het hardop.
Aan het einde van de middag wandel ik naar een flamboyant Australisch Duits stel dat bij Loretello woont. Ze hebben me uitgenodigd voor een aperitivo en na al dat harde werken in de tuin is dat een goed vooruitzicht. Maar eerst laten ze me hun tuin en huis zien. Daarna nemen we plaats op mooie deck chairs en kan ik genieten van een wijntje en een hapje en allemaal prachtige verhalen en een mooi uitzicht. 
Na een paar uurtjes wandel ik een beetje rozig weer terug naar ons klushuis. Als ik in de buurt kom ruik ik onze jasmijnhaag al, heerlijk! De hele haag is bedekt met witte bloemetjes en de geur is heerlijk en staat voor mij voor de zomer.
De volgende dag stuurt buurvrouw Veronique een bericht uit dat ze heel veel kersen hebben geoogst en dat ik er wat van mag komen ophalen. Dat laat ik me geen twee keer zeggen. Gezellig drink ik koffie met mijn buurtjes en loop daarna terug met een tas vol kersen.
Het is 1 juni en het is tijd voor een sportdag.
Eerst train ik binnen in een leeg appartement wat ik nu als dansstudio gebruik, ik doe verschillende workouts die ik op YouTube heb opgezocht en besluit om daarna op de racefiets te stappen. Want ja, ik vind het natuurlijk best stoer om te gaan fietsen in dit heuvelachtige landschap en ben erg blij met de oude fiets van Peter, een mooie Bianchi fiets en heb een bijpassende Bianchi outfit op de kop kunnen tikken.
Ik fiets naar San Lorenzo in Campo om daar naar de supermarkt te gaan en heuvelaf gaat het best prima maar daarna met een tas met een paar kilo aan boodschappen weer terug heuvelop….. Ik ben weer thuisgekomen laten we het daar maar op houden.
De volgende dagen ben ik ondanks het mooie weer binnen bezig. Het is nu echt tijd om een definitief keukenontwerp te maken voor onze eigen keuken en de twee kitchenettes van de appartementen. Het is een heel meetwerk maar het is gelukt. ’s Avonds ben ik uitgenodigd bij Gino en Veronique voor een pizza avond. Ik wandel ernaartoe want het is dichtbij en ik geniet van het uitzicht tijdens de wandeling.
Bert en Germa zijn er ook. De grote houtoven is al goed opgestookt door Gino en we zitten heerlijk onder de pergola; een gezellige avond die mij extra deugd doet nu ik alleen in San Pietro verblijf.
De volgende ochtend start weer met een gouden randje.
Een paar van onze eigen kersenboompjes hebben ook kersen en ik kan een eerste bakje vullen met onze eigen oogst. Deze kersen zijn echter veel harder en zuurder dan die van mijn Belgische buurvrouw, wij hebben een ander soort bomen waarschijnlijk. Gelukkig weet ik dat Peter wel van dit soort zure kersen houdt dus ik bewaar ze voor hem.
Het is alweer even stil rondom de werkzaamheden aan het zwembad maar op 7 juni wordt dan toch de zand cement vloer gedaan.
8 juni arriveert Peter voor zijn zomervakantie en ik spring letterlijk een gat in de lucht en loop juichend op hem af om het hek te openen. Wat ben ik blij om hem weer te zien na vijf weken.
De volgende ochtend bekijk ik gelijk de dahliaknollen die Peter heeft meegenomen uit Nederland. Ik besluit ze nu in potten te planten en op hoop van zegen dat ze voor de komende jaren mooie bloemen gaan geven.
Het is 10 juni, de dag dat we met de vloerenpolijsters hebben afgesproken. Rond het middaguur staan ze op de stoep. Ze hebben een enorme fles wijn voor ons meegenomen en we praten eerst even bij over de vervelende Coronaperikelen die ze in hun familie hebben moeten meemaken. Alles gaat gelukkig in goede harmonie, het zijn aardige jongens en ze gaan daarna aan de slag. De hele vloer wordt nu met een zwaardere machine (dit kan nu vanwege onze driefase elektra aansluiting) opnieuw zonder extra kosten gepolijst. Na een paar dagen zijn ze klaar en we zijn nu dusdanig tevreden met onze glanzende gepolijste betonvloer dat we hen ook het zwembadterras laten polijsten. Zelfs in het weekend werken ze en op zondagmiddag zijn ze klaar. Wij zijn daarna heel blij dat we nu eindelijk door kunnen met de verbouwing binnen en de keukens kunnen gaan bestellen. Gelukkig is deze bestelling al helemaal voorbereid dus dat kan snel gebeuren.
Op 11 juni wordt de liner van het zwembad gedaan. Dit is een kunststof die aan elkaar wordt gelast en het zwembad waterdicht maakt. Wij hebben gekozen voor een lichtgrijze kleur.
Op 13 juni mogen we het zwembad verder vullen met water. Dit voelt toch echt wel als een mijlpaal die we samen hebben bereikt en we vinden dit allebei heel bijzonder.
Als ik half juni in de tuin aan het werk ben zie ik dat de oleanderstruiken in bloei komen. Maar hé ik had toch 10 grote roze oleanderstruiken besteld en nu ze uiteindelijk gaan bloeien blijkt dat ik 9 witte en 1 rode oleander geleverd heb gekregen. Dat vind ik best jammer en ik besluit de kweker een mail te sturen. Gelukkig krijg ik snel antwoord dat ze op de kwekerij tijdens het snoeien in de winter waarschijnlijk zijn verwisseld en dat ze zullen zorgen dat ik alsnog mijn 10 roze oleanderstruiken geleverd krijg. Ik ben benieuwd.
Ondertussen geniet ik van de goudgele graanvelden in onze omgeving. Waar een paar maanden geleden alles nog groen was zijn de velden nu goud en brons met ook nog wat groen. Het blijft genieten van al die kleuren in de verschillende seizoenen.
Het heeft zo’n 60 uur geduurd maar het zwembad is nu helemaal gevuld met 75000 liter water en dus kan het zout erin.
We hebben een zwembad met een zoutelektrolyse systeem met een automatische pomp op een klok en een automatische ph meting. Wij hebben hier helemaal geen verstand van maar dit hebben we ons laten adviseren 4 jaar geleden en het systeem wordt nu eindelijk in gebruik genomen. De klok voor de pomp en de vlotter voor automatisch bijvullen blijken niet te werken dus die moeten opnieuw worden besteld. Voorlopig dus even handmatig de pomp aan en uit zetten en handmatig het zwembad bijvullen. De pomp moet zo’n 10 uur per 24 uur draaien en met het warme weer verdampt er best wat water dus er moet regelmatig worden bijgevuld. Ook moeten we regelmatig het pompfilter controleren en indien nodig een backwash uitvoeren en regelmatig de waterrand en de skimmermandjes schoonmaken. Er komt best wel wat kijken bij zo’n zwembad maar dat is het zeker waard. Voorlopig laten we de pomp lekker overdag draaien want dan kost het ons geen stroom vanwege de zonnepanelen.
Gelukkig hebben we voor het dagelijkse schoonmaakwerk aan het zwembad een robot gekocht die we Robin hebben genoemd, naar de robot van Bassie en Adriaan. Het is fijn om Robin te zien werken en zelf lekker een bakkie koffie te doen onder de pergola. Dat is pas echt zomervakantie.
Nog fijner is het om samen de eerste baantjes te zwemmen in ons zwembad. Wie had 10 jaar geleden gedacht dat we ooit een huis met een zwembad zouden hebben? En nu is het ineens zover. Wat een heerlijkheid.
Een andere mijlpaal die we hebben bereikt is dat de meterkast nu klaar is en dat we hiervoor een certificaat hebben ontvangen van de elektricien. Dit certificaat is nodig om het bouwproject te kunnen afronden bij de gemeente en een woonvergunning te kunnen krijgen.
Het is 19 juni en echt zomers warm. Ons kleine abrikozenboompje heeft ons kilo’s aan abrikozen opgeleverd en de lavendel en jasmijn maken vele vlinders en bijen blij.
Maar we hebben ook een Middeleeuws ogende gast in de tuin, wat ziet zo’n pad er lelijk uit zeg.
Ondanks deze gast voelt de tuin al echt als ons paradijsje ondanks dat het nog niet af is.
Peter gaat twee muurtjes metselen aan weerszijden van de trap naar het zwembad met hierin verlichting ingebouwd. In tegenstelling tot Nederland is het hier al om 21.00 uur ’s avonds donker dus dat is zeker nodig. De lampjes in ons zwembad doen het al wel en dat is ’s avonds een mooi gezicht.
In het weekend erop bouwen we samen in ons trappenhuis een stellage om op zes meter hoogte de kroonluchter te kunnen ophangen en de nis af te werken voor Maria. Deze nis hebben we goud geverfd en het oude luik is door Peter schoongemaakt en licht opgeschuurd en wordt nu teruggehangen.
Het vintage Maria beeld dat de ouders van Peter speciaal voor ons huis hebben gekocht krijgt nu haar definitieve plekje met een lampje erboven. De grote kroonluchter is ook vintage en heeft eerst in het VIP center op Schiphol gehangen. Toen het VIP center werd vernieuwd werden de oude interieuritems geveild voor het goede doel en heb ik twee van deze kroonluchters op de kop kunnen tikken. Het is design, een ontwerp van Moooi en we zijn er allebei helemaal weg van.
Nu is het ook eindelijk tijd om de wasmachine en droger op zijn plek te zetten. Samen tillen we deze het huis en de kelder in. We hebben voor deze plek gekozen omdat er dan geen geluidsoverlast is in de appartementen van de wasmachine en droger. En met dertig plus graden is het nog steeds lekker koel in de kelder dus niet erg om dan daar de was te moeten doen. De kelderruimte moet wel nog verder worden afgewerkt.
Hierna gaat Peter beginnen met het maken van moestuinbakken. Hij heeft een cementmolen mogen lenen waarvan hij eerst de motor nog even moet repareren.
Maar daarna kan hij zijn eerste betonnen bak gaan storten. Hij heeft een mal gemaakt van 300x60 cm. die hij meerdere keren kan gebruiken. In totaal komen er 8 moestuinbakken voor groente, fruit en bloemen. Ik mag later de moestuinbakken wit gaan verven, oh als dat maar goed gaat….. Hopelijk kunnen we dan volgend voorjaar de moestuinbakken in gebruik gaan nemen.
Ondertussen pluk ik maar weer eens veel abrikozen. Het is inmiddels al wekenlang 25-35 graden en stralen zomerweer, heerlijk.
Op 26 juni heb ik een tafeltje gereserveerd bij Bar Ghiallo, er is een dj die muziek uit de jaren 80/90 laat horen maar we herkennen weinig nummers. Het is fijn om even weg te zijn van het klushuis en gewoon samen een avondje uit te zijn. Alle tafeltjes zijn gevuld met mensen ondanks dat Italië vanavond moet voetballen op het EK voetbal. 
De dagen erna gaat Peter de keuken plaatsen. Ik ga boodschappen doen en maak onderweg foto’s van de prachtige omgeving; de gemaaide graanvelden, zonnebloemvelden en zelfs een groot lavendelveld vlak bij het plaatsje Corinaldo.
Op 30 juni ga ik Peter voor een paar dagen alleen laten in San Pietro. Toen ik namelijk enige tijd geleden hoorde dat je vrijwillig een Jansen vaccinatie kon nemen in Nederland heb ik daarvoor een afspraak gemaakt en daarna een vluchtje geboekt van Perugia naar Rotterdam. Ik rijd naar de kleine luchthaven en parkeer daar de auto. Peter moet het even een paar dagen zonder auto doen in San Pietro.
De vlucht gaat voorspoedig. Ik word opgehaald door vrienden en we gaan meteen gezellig uit eten. De volgende dag ga ik naar mijn schoonouders en daar is Rosso. Het is fijn om hen weer te kunnen zien. Wel vind ik het lastig om weer weg te gaan bij Rosso alhoewel hij zich prima vermaakt bij mijn schoonouders. Op 2 juli heb ik ’s ochtends mijn vaccinatie en op een andere locatie nog een Corona reistest. In de middag krijg ik last van bijwerkingen van de vaccinatie, ik krijg koorts en voel me ’s ’s avonds en nachts ook echt beroerd. Gelukkig helpt de paracetamol want de volgende dag moet ik alweer terugvliegen naar Italië. Op de luchthaven vind ik het nog wel even spannend maar gelukkig wordt mijn temperatuur niet meer gemeten en kan ik zonder enige controle doorlopen naar mijn auto. Nog even rustig toeren door het landschap van Umbrië en Le Marche en dan ben ik weer thuis bij Peter in San Pietro.
De volgende ochtend zijn we druk met de voorbereidingen voor de lunch. We krijgen namelijk onze buurtjes uit San Pietro langs voor de lunch. Ondanks dat onze keuken nog niet klaar is en het nog echt improviseren is lukt het om een uitgebreide lunch te verzorgen. We zitten samen onder de pergola bij het zwembad en dat is maar goed ook want ’s middags begint het ineens hard te regenen.
De volgende dag is het weer stralend weer en leg ik 50 meter druppelleiding voor het bewateren van de rozen op de helling.
Bijna alles in de tuin is nu aangesloten op de automatische bewateringscomputer, alleen de coniferenhaag en de dahlia’s niet dus deze geef ik met de hand water.
Helaas is onze regenwateropvangput van 9000 liter onvoldoende want het is al weken 30+ graden en de planten hebben veel water nodig. Ook het beetje regen dat gisteren is gevallen maakt hierin niet het verschil. En dus zit er niets anders op dan de druppelleidingen te voeden met schoon leidingwater.
Onze keuken vordert erg goed. Ik kan de vaatwasser in gebruik nemen en ook alle fijne lades zijn een groot verschil ten opzichte van onze tijdelijke bouwkeuken. Het blad en de spoelbak willen we laten maken door een steenhouwer uit de buurt en ik rij ernaartoe om een afspraak te maken voor het inmeten voor de offerte. Ook de grote kastenwand is nog niet helemaal af want deze willen we in de muur laten stukken en dat zal pas een volgende vakantie van Peter gebeuren.
Op een dag worden er 10 nieuwe grote oleanderstruiken bezorgd, dit keer zijn ze wel roze van kleur. Dat is toch een mooie meevaller, gratis en voor niets.
Ik besluit om ze links en rechts van de trap naar het zwembad te gaan planten en bericht hierover Sante om dit werk samen met hem te gaan doen.
Peter maakt in zijn laatste vakantieweek weer lange klusdagen. Op een van die dagen zijn we ’s avonds uitgenodigd voor een piccolo cena (oftewel een klein avonddiner) bij onze tuinman Sante en zijn kinderen en aanhang. Als we daar aankomen worden we hartelijk ontvangen door de hele familie. Sante laat ons zijn huis en tuin zien. Hij heeft veel grond, een grote moestuin en houdt ook kippen, kalkoenen en konijnen in zijn schuur. Niet als huisdier maar om op te eten en te verkopen. Met zijn allen zitten we aan een lange tafel en het lukt ons goed om de hele avond Italiaans te praten. Het is een hele sympathieke familie en het eten blijft maar komen, het ene gerecht na het andere. We glimlachen hierom, het zou toch een piccolo cena zijn?
Op 9 juli is de kitchenette van appartement 1 ook af op het keukenblad na. Ook deze laten we op maat maken door de steenhouwer.
Ik ben supertrots op wat mijn superklusser samen met mij de afgelopen vijf weken weer heeft bereikt. Maar we moeten ook realistisch zijn, er is nog ontzettend veel werk te doen en zijn vakantie zit erop. Het lijkt erop dat we misschien toch een jaar later in 2023 pas open zullen gaan voor toeristen. Voorlopig zetten we de boekingskalender van Vecchi Maestri Bed & Breakfast voor volgend jaar dus maar even dicht.
En dan is het zover, Peter vertrekt weer naar Nederland. Hij gaat ’s nachts om 2.30 uur rijden en zijn reis gaat gelukkig voorspoedig. ’s Avonds is hij alweer samen met Rosso thuis in Den Haag.
Het is vreemd om ineens na vijf weken weer alleen in San Pietro te zijn en ik moet hier erg aan wennen. Gelukkig is het prachtig zomerweer en ik geniet van een dagje klusvrij en zwem, zon, zwem, zon. Tussen de middag eet ik in mijn eentje een lekkere lunch in de schaduw onder de pergola.
De dag erna ga ik maar weer eens al het onkruid in de tuin wieden want niet alleen de plantjes groeien goed omdat we ze water geven maar het onkruid groeit ook welig. De vijgenboom laat heel veel kleine vruchtjes zien, hopelijk hebben we in september een goede oogst. Ook de meerdere kleine appelboompjes hangen vol met appels en ik geniet van onze kleine boomgaard.
Een paar dagen later maak ik een wandeling naar San Lorenzo in Campo.
Uiteraard maak ik weer heerlijk eten klaar op ons nieuwe fornuis van Delonghi, made in Italy! En zo vliegt er al snel weer een week voorbij.
Peter kan pas na 10 weken weer naar Italië komen en we besluiten samen dat dat te lang is en dus boek ik een goedkope vlucht naar Nederland om in augustus naar hem toe te kunnen gaan.
Gelukkig wordt de klok voor de zwembadpomp nu vervangen zodat deze automatisch aan- en uitschakelt. Nu alleen de vlotter nog maar deze is nog niet binnen.
Het zomerweer maakt plaats voor prachtige wolkenluchten en gaat daarna over in regenbuien.
Op zaterdag 17 juli komt de steenhouwer langs. Hij heeft ooit alle natuurstenen vensterbanken voor ons huis gemaakt en komt nu de keukenbladen van onze eigen keuken en van een appartement inmeten. Het is best lastig want ik kan zijn Italiaans niet helemaal goed volgen en om dan technische zaken zoals waterkering, overloop spoelbak, spatwand en dergelijke te bespreken..... Het blijft vooralsnog de vraag of we elkaar goed hebben begrepen. Als het goed is krijgen we straks twee offertes: 1 voor wit quartz (een soort composiet steen) en 1 voor Carrara marmer. Het liefst heb ik natuurlijk het laatste maar dat is ook nogal kwetsbaar voor vlekken etc en ja waar ga je dan voor: voor mooi of voor praktisch?
Eerst maar eens afwachten totdat we de offerte ontvangen, wanneer dat is? Geen idee.
En nu is het vandaag zaterdag 17 juli 2021. Precies op het moment dat het in Nederland mooi weer werd ging het hier regenen. Maar dat gaf mij wel de gelegenheid om binnen dit blog te schrijven zodat het blog over ons klusavontuur weer up to date is.
O ja, en hoe zit het met de lantaarnpaal die kapot was gereden door de man van de elektramaatschappij? Nog steeds niet gemaakt.....
Ciao, ciao, un abbraccio.