Voorafgaand
In Den Haag
is de verbouwing in San Pietro regelmatig onderwerp van gesprek. Op internet
zoeken we naar koopjes. Toen in de zomer een luxe badkamerzaak failliet ging en
de showroominrichting op een veilingsite werd aangeboden sloegen we onze slag.
Diverse kranen (o.a. Philip Starck design, Vola en Grohe), wastafels en spiegels werden voor
een zacht prijsje op de kop getikt.
Het roze bakje vervangen we voor een wit eiken gefineerd bakje dat we bijbestellen bij de firma Not Only White.
Nadeel was
wel dat we deze spullen zelf moesten gaan demonteren in de showroom in
Oosterbeek en dat bleek nog een hele klus. De showmodellen kranen zaten erg
vast maar na een uur lukt het toch ze los te maken. Twee luxe Italiaanse
draaispiegels (van Antonio Lupi) op standaard waren ingebouwd in een muur.
Ondanks dat
we veel gereedschap bij ons hadden lukte het niet ze los te krijgen. Maar, we
gaven niet op en reden naar de dichtstbijzijnde bouwmarkt en huurden een
boorhamer voor een uurtje. Uiteindelijk lukte het en reden we met een bus vol
spullen tevreden terug naar Den Haag.
In oktober
bezoeken we in Utrecht een bouw- en verbouwbeurs en doen interessante
informatie op over het zelf leggen van vloerverwarming. Omdat de
Nederlandse offerte veel goedkoper en gemakkelijker te begrijpen is dan de
Italiaanse offerte voor de vloerverwarming kopen we alle spullen in Nederland
en besluiten we dit zelf te gaan plaatsen. Ook kopen we
in Friesland 4 hardstenen douchebakken, 3x 120x90 cm en 1x 80x100 cm voor alle
badkamers in het huis. Het is Chinees hardsteen en de douchebakken zijn in
China al op afschot gefreesd.
Een steenhandelaar uit Friesland heeft ze geïmporteerd.
Als we in Friesland de douchebakken gaan ophalen zet de steenhandelaar ze met
een heftruck in onze klusbus die gelijk een heel stuk naar beneden zakt; de
bakken zijn meer dan honderd kilo per stuk, hoe gaan we die straks weer uit de
bus krijgen? We vertellen dat we de bakken mee zullen nemen naar Italië en
vertellen over San Pietro. Een week later worden we tot onze verbazing door hem
gemaild. Hij had de afgelopen week een klant gehad uit Almere die een wasbak
kocht om deze mee te nemen naar Italië. Dat is wel heel toevallig. Maar nog
toevalliger is dat deze mensen op 5 km afstand van San Pietro ook al twee jaar een
huis aan het verbouwen zijn. Ze willen
contact met ons en via e-mail wisselen we onze klusverhalen uit. Er zijn heel
veel paralellen.
Ondertussen
leven we in augustus en oktober via de WhatsApp groep van onze Nederlandse en
Belgische buurtjes in San Pietro mee met de verschillende aardbevingen die
Italië raken. Deze vinden op ongeveer 100 kilometer afstand van San Pietro
plaats en de buurtjes worden verschillende keren uit hun bed geschud. Gelukkig
is er geen sprake van schade in San Pietro en blijft het bij schudden, maar beangstigend
is het wel.
In november
bestellen we vanuit Nederland bij een Falegnameria in Arcevia alle 18 ramen,
inclusief horren en 2 voordeuren. Onze aannemer zorgt ervoor dat de
vensterbanken aan de binnenzijde worden geplaatst, de raamopeningen worden waar nodig gestuct en ook de nieuwe deuropening
wordt aan de binnenzijde afgemaakt.
De bestelling
van de ramen vinden we erg spannend, het betreft een groot gedeelte van ons
verbouwingsbudget en we hebben de ramen van een proefstukje van 20x20 cm.
uitgezocht. In verband met onderhoud hebben we gekozen voor kunststof ramen met een
houtprint en dubbel glas. Zullen we de ramen straks mooi vinden? We wacht het
maar af. Drie weken voordat we naar Italië gaan wijst Peter mij erop dat we het
niet met de ramenleverancier over de hoogte van de handgrepen hebben gehad. De
ramen beginnen al vrij hoog en zijn erg groot. Wat nu als de handgrepen
standaard in het midden worden geleverd, dan moeten we ze openen en sluiten door
op een klein trapje te gaan staan...........het zal toch niet…………. Het kost me
één slapeloze nacht waarna ik het onderwerp maar los laat, de ramen zijn
tenslotte al geproduceerd, we zien het wel als we in Italië aankomen. Een paar dagen voor vertrek horen we dat de Italiaanse
ramenleverancier pas vanaf 5 december
tijd heeft om de ramen en deuren te plaatsen en wij zullen op 3 december
aankomen. Gelukkig biedt de aannemer aan dat we in één van zijn
appartementen mogen verblijven op Rustico del Bozzo totdat de ramen geplaatst
zijn en we maken graag gebruik van dit genereuze aanbod.
Donderdag 1 december 2016
De dag voor
vertrek worden alle spullen voor de vloerverwarming geleverd. Samen met twee
van de vier douchebakken wordt dit een hele zware lading. Gelukkig heeft Peter
een paar weken eerder extra hulpveren gemonteerd onder onze Fiat Doblo Cargo en
zou de klusbus het gewicht moeten kunnen dragen.
Onze kat Rosso gaat naar de oppas. Peter zijn ouders zullen weer goed voor hem gaan zorgen. Dag Rosso, wees maar braaf en klim niet in de kerstboom!
Vanmorgen om
08.00 uur met een hele volle bus vertrokken. Vandaag rijden we 1000 km tot aan
het Comomeer waar we een hotelletje hebben geboekt. De reis gaat voorspoedig en
om 20.00 uur komen we daar aan. We genieten van het mooie uitzicht op het
Comomeer en de lichtjes van de dorpjes en voelen we ons als waren we echt op vakantie.
Zaterdag 3 december 2016
Vanmorgen
ontbijten we uitgebreid en maken een korte wandeling aan het Comomeer.
Daarna rijden we door naar San Pietro. ’s Middags om 14.00 uur komen we aan en laden een gedeelte
van de grote lading uit. We zijn bloednieuwsgierig naar onze nieuwe ramen en
deuren. Ze staan in de verpakking klaar om geplaatst te worden. We kunnen
gelukkig al wel goed zien dat de door ons bestelde kunststof kozijnen met
houtprint helemaal naar ons zin is. Pfff, gelukkig maar!
De grote
ramen zijn echt heel groot 250x133 cm.
Het is koud
in het huis en door alle werkzaamheden die in onze afwezigheid zijn uitgevoerd
(dak, vensterbanken, deuropening) is het huis één grote bende. Overal ligt een
dikke laag puin en stof. Gelukkig dat we hier nu nog niet hoeven te slapen. We
installeren ons bij Rustico del Bozzo en doen daar de kachel aan.
Zondag 4 december 2016
Vandaag halen
we zoveel mogelijk al het puin en bouwstof weg en het huis begint daardoor al
weer aardig op ons droomhuis te lijken.
Maandag 5 december 2016
Vanmorgen
start Luca van Falegnameria Lu.Na met het plaatsen van de ramen. Het tillen van
de ramen is zwaar werk. De eerste ramen zitten er in.
Het is gelijk een
heel ander gezicht. Aan het einde van de dag zijn er 11 van de 18 ramen
geplaatst. Het begint aan de buitenkant nu echt op een huis te lijken en ik ben
er beduusd dat dit ons huis is, prachtig!
Aangezien ik
zelf vandaag niet zoveel klusjes hoef te doen zet ik mezelf ertoe om voor mijn
examen Veiligheid en Economie te gaan leren die ik eind december moet maken.
Om 16.00 uur
wandelen we naar Casa San Pietro, het huis van Gerard en Margreet. Zij wonen in
Nederland maar zijn vaak in hun vakantiehuis te vinden in San Pietro. Gerard
vertelt over de ruïne dat hun huis was toen ze het kochten zonder toegangsweg er naar
toe. Hij laat aan ons zien wat hij allemaal zelf heeft gebouwd en gemaakt. Het is
een mooi honingkleurig huis geworden op een prachtige plek.
Terwijl
Margreet een wijntje voor ons inschenkt krijgt Gerard een berichtje van de
aannemer. Hij is nu bij ons huis in San Pietro en Gerard heeft hem even nodig
om iets op te lossen aan hun zwembad. Gerard rijdt samen met Peter terug naar
ons huis terwijl Margreet en ik gezellig verder keuvelen aan de keukentafel. Na
een klein half uurtje zijn de mannen weer terug en borrelen we met zijn vieren
verder. We genieten even van een warm huis en van de verbouwingsverhalen van
Gerard en Margreet die ook al menige Italiaanse toestanden hebben meegemaakt. Dan
is het tijd om weer terug te gaan want we hadden de ramenleverancier beloofd
dat we niet te lang weg zouden blijven. Wanneer we terug wandelen naar ons huis lopen we in het
donker met een zaklamp op de strada bianca tussen de velden door.
Dinsdag 6 december 2016
Vanmorgen
vertrekken we uit Rustico del Bozzo en pakken we alles in. Vanavond gaan we
weer in ons eigen klushuis slapen. Peter maakt vandaag de fundering voor één
van de grote douchebakken. Het grote klaslokaal zal volgend jaar worden
verdeeld in 2 gastenverblijven en hiervoor plaatst Peter deze vakantie de 2
douchebakken zodat de gevlinderde betonvloer er volgend jaar omheen kan worden
gestort.
Luca gaat met zijn collega verder met plaatsen van de grote ramen.
Eindelijk kunnen we zien dat de handgrepen op de juiste hoogte zijn gemaakt, we
zullen geen trapje nodig hebben. Ik lach naar Luca en vertel hem dat ik er een slapeloze nacht over heb gehad. Hij lacht terug en zegt: “Natuurlijk hebben we hier
rekening mee gehouden”.
Wanneer Luca
de voordeur gaat plaatsen vraag ik hem om in plaats van de nieuwe deurknoppen
de grepen van de oude voordeur te gebruiken. Dit zijn oude koperen knoppen en
geven de blinkend nieuwe voordeur een beetje oude sfeer mee. We zijn er erg
tevreden over en besluiten voor de andere voordeur ook op zoek te gaan naar
oude koperen knoppen.
Voor het
plaatsen van de douchebakken heeft Peter een emmer Eurocol nodig maar die zijn
we vergeten mee te nemen. Als we Luca vragen waar we dit kunnen kopen belt hij
gelijk een paar mensen en geeft het adres van de firma Broncanelli in Serre di
Conti. We rijden er naar toe en na wat zoekwerk komen we er. Twee mannen willen precies weten wat Peter
ermee wil gaan doen om te bepalen hoeveel hij nodig heeft. We leggen het uit in
ons beste Italiaans en één van de mannen gaat voor Peter op zijn knieën om op
de grond voor te doen hoe Peter het smeersel en kinband moet aanbrengen. Een
half uur later zijn we klaar en rijden terug naar ons klushuis. Wat een
vriendelijke en servicegerichte mensen zijn het toch die Italianen. Ze nemen
echt de tijd om je te helpen.
’s Avonds bivakkeren
we in één slaapkamer, met een elektrisch kacheltje warmen we ons een beetje op
in dit hele koude huis. We slapen als een roos.
Woensdag 7 december 2016
Het is koud
en mistig als we om 07.00 uur opstaan. Nu ja zeg, hebben we eindelijk ramen
zien we niets van ons prachtige uitzicht door dikke mist!
Vandaag gaat
de timmerman de horren plaatsen, deze zijn in dezelfde kleur als de ramen. We
overleggen nog even over de exacte plaats van montage op de dikke muren en zijn
blij dat we erbij zijn om dit aan te geven. Peter gaat na het ontbijt verder
met de douchebakken en maakt daarna een fundament voor de
houtkachel onder de schouw in ons kleine woonkamertje.
’s Middags komen
Jan en Margreet langs van Casa Allegria uit Frazione Montalfoglio. We leiden
hen rond en vertellen over onze plannen met het klushuis. Jan en Margreet zijn
2 jaar geleden geëmigreerd en nodigen ons uit om bij hen te komen eten.
Donderdag 8 december 2016
Vanmorgen
genieten we van een prachtige zonsopgang, het lijkt een prachtige dag te
worden. Ik loop van raam naar raam om aan alle zijden van het huis te genieten van
de verschillende uitzichten.
Ons gele huis kleurt goudgeel door de zonsopkomst
Vanaf vandaag
hebben we het klushuis weer voor onszelf; de ramenleverancier is klaar met de
werkzaamheden. Er moeten alleen nog horren geplaatst worden voor de grote ramen
maar dat gebeurt volgend jaar.
Na het ontbijt gaat Peter een bestaande
deuropening iets groter maken. Deze deuropening gaan we niet meer als zodanig
gebruiken maar is wel een handige plek voor de grote verdeelunit van de vloerverwarming
waar we 13 groepen op gaan aansluiten. Na het slijpen zit Peter weer helemaal
onder het stof. Ik geniet buiten even lekker van het zonnetje, het lijkt wel
lente.
Na de koffie
komt Ricardo langs, onze geometra. We hebben een aanvraag gedaan om een schuur
te bouwen van 12x4 meter naast het toekomstige zwembad en hij is naar de
Gemeente geweest om onze plannen te overleggen. Hij komt met slecht nieuws, als
we deze schuur willen bouwen moeten we hiervoor een nieuw project starten en
een kostbare bouwvergunning aanvragen. Gelukkig heeft hij ook goed nieuws; in
de regels staat dat je zonder bouwvergunning wel één of meerdere lichte houten
schuurtje (s) van 4x4 meter mag bouwen. Hij stelt voor om 2 houten schuurtjes
van 4x4 meter te bouwen met hiertussen in 4 meter die we later kunnen
overkappen met een pergola. Zodoende komen we toch nog heel dicht in de buurt
van onze oorspronkelijke aanvraag van een schuur van 12x4 meter. Dit is
economisch gezien de beste optie en hiervoor gaan we. Ricardo geeft ons een een document waarin in het Italiaans alle regeltjes staan voor het bijbouwen van schuurtjes, serres en pergola's. Dit kunnen we later thuis rustig doornemen.
Het is een prachtige dag vandaag en ik blijf maar foto's maken.
Aan het einde
van deze mooie dag vullen de dalen zich weer met mist.
Vrijdag 9 december 2016
De zon doet zijn best om door de ochtendmist heen te schijnen, het lukt en de mist maakt plaats voor een prachtige zonnige dag.
De eerste
week zit er al weer bijna op en we moeten nog beginnen met het plaatsen van de
vloerverwarming. Wat gaat de tijd toch snel. Gelukkig zit het weer mee en kunnen
we tijdens de koffie en lunchpauzes lekker buiten in het zonnetje zitten. Wat
een uitzicht, rust en stilte, daar komt een mens helemaal van bij………….zucht.
Peter maakt het fundament voor de douchebak van appartement 2.
’s
Middags gaan we bij onze aannemer naar een voorbeeld kijken van een gevlinderde
betonvloer. Deze willen we volgend jaar laten uitvoeren over de vloerverwarming
heen op de gehele begane grond. Aan het einde van de middag rijden we door naar
Montafoglio voor het etentje bij Jan en Margreet. Ergens in de buurt van hen is
ook de vakantiewoning van de Nederlanders die we via de steenhandelaar in
Friesland hebben leren kennen. Helaas zijn we de routebeschrijving naar hun
huis vergeten mee te nemen dus we kunnen niet even gaan kijken. Een volgende
keer dan maar.
Jan en
Margreet wonen aan het einde van een hele lange onverharde steile weg met een
aantal scherpe bochten. Gelukkig hebben we een goede routebeschrijving
gekregen. Maar het is de route wel waard.
Als we aankomen, zien we een prachtig
uitzicht op Fratte Rosa, het lijkt wel een schilderij. We snappen gelijk waarom
ze voor deze plek en het huis zijn gevallen.
We krijgen een volledige rondleiding en zitten daarna heerlijk bij de
houtkachel en praten honderduit. Als het tijd wordt om aan tafel te gaan legt
Margreet uit dat we gaan gourmetten op zijn Italiaans, een kleine elektrische
pizzaoven met pizzapannetjes staat op tafel en we maken zelf onze eigen pizza’s.
Vis, vlees, groenten, mozzarella, het is er allemaal.
Jan en
Margreet vertellen over hun zoektocht naar een geschikt huis, vele jaren
geleden. Voorafgaand aan hun emigratie hebben ze hun vakantiehuis een aantal
jaren verhuurd en nu wonen ze er zelf permanent in. Margreet vertelt me over
het gevoel van weemoed dat ze kreeg als ze de provincie Le Marche vroeger weer
moest verlaten om naar Nederland terug te gaan, heel herkenbaar voor mij.
Rond
middernacht vertrekken we weer. Met zijn vieren kijken we bij het weggaan nog
naar de prachtige sterrenhemel. Zonder lichtvervuiling zie je hier onnoemelijk
veel sterren en Jan wijst verschillende constellaties aan.
Daarna rijden we
weer terug naar ons eigen koude klushuis. Ik zet snel mijn elektrische deken
aan en we slapen weer heerlijk.
Zondag 11 december 2016
Vandaag is
het zover, we gaan beginnen. Met het leggen van de vloerverwarmingsbuizen welteverstaan. Eerst
isolatiefolie neerleggen, dan gegalvaniseerde matten erop en daarna de
slakkenhuizen van vloerverwarmingsbuizen erop vast knopen met de speciale
stroppentang.
In Nederland hebben we op YouTube verschillende filmpjes bekeken
en met het legplan van de leverancier erbij lukt het om de eerste groepen in
appartement 1 te leggen. Tevreden kijken
we naar het resultaat.
Maandag 12 december 2016
De hele dag leggen
we de vloerverwarming.
s Avonds duiken we vroeg ons bedje in want het is erg koud in
het klushuis.
Dinsdag 13 december 2016
Ook deze dag
staat weer in het teken van de vloerverwarmingsbuizen.
Het is koud maar daar
merken we gelukkig niets van als we hard aan het werk zijn. Vandaag stoppen we
eerder want we hebben afgesproken om bij Gino en Veronique langs te gaan. Zij
zijn ruim een jaar geleden uit België naar San Pietro geëmigreerd. Om 15.30 uur
lopen we het pad af naar hun Casa dei sogni d'oro.
In de verte zie ik dat er
rook uit de schoorsteen komt, mmm…heerlijk even in een warm huis zijn na die kou in ons onverwarmde klushuis.
Ook hier
krijgen we een rondleiding door het pand en de grond die erbij zit. Gino en
Veronique verhuren wel 4 appartementen, zomers hebben ze soms wel 18 gasten over de vloer.
Er is een groot zwembad van 12x6 meter waarbij een groot gedeelte uit
de rots moest worden gehakt. Italiaanse
toestanden, zeg maar. Na de rondleiding gaan we binnen aan de keukentafel
zitten. Pal naast de keukentafel staat een grote spekstenen kachel waar ik
heerlijk met mijn rug tegenaan ga zitten. De kat van Gino en Veronique komt
lekker tegen me aan zitten en ik voel me helemaal thuis, lekker warm en
gezellig. Veronique verwent ons met heerlijk eten en Gino schenkt iedere keer
onze glazen weer bij met rode wijn. Als we na een gezellige avond door de
velden teruglopen hebben we deze keer geen zaklamp nodig want het is volle maan
en die maakt zelfs scherpe schaduwen van ons op het pad.
Woensdag 14 december 2016
Ondanks dat
we weer vroeg opstaan zijn we net te laat om de mooie volle maan te zien
boven
de heuvels. Terwijl we aan de ene zijde van het huis de zon zien opgaan, zien
we aan de andere zijde nog net een randje van de maan ondergaan achter de
heuvels.
Vandaag weer
druk buizen knopen.
’s Middags komen Peter en Luca om te helpen met het tillen
van de douchebak voor appartement 2. De hardstenen douchebak is erg zwaar maar
het lukt de mannen om ook deze op zijn plaats te tillen.
Donderdag 15 december 2016
De laatste
klusdag is aangebroken en we zijn vastbesloten om nog 2 groepen vloerverwarming
in onze toekomstige keuken aan te leggen. Daarom staan we om 06.00 uur op en
gaan gelijk aan de slag. Het is waterkoud en mistig buiten. ’s Middags komen
Ricardo en Sante langs. Ricardo heeft onze IMU (Italiaanse OZB) betaald en wij
betalen hem terug. Ook plaatst hij samen met Sante piketpaaltjes op de grens
van ons terrein.
De gemeente
heeft namelijk officieel toestemming gegeven om het houten bushokje te
verplaatsen naar de rand van ons terrein. Zelf hopen we nog steeds dat het
bushokje helemaal zal verdwijnen want de bushalte is honderd meter verderop en
er is niemand die gebruik maakt van het bushokje. Maar, we wisten toen we het
huis kochten dat het bushokje alleen verplaatst mocht worden en dus accepteren
we dit. Het bushokje is van de gemeente
en zij zijn verantwoordelijk voor het verplaatsen ervan. We blijven hopen dat de
gemeente dit teveel werk zal vinden en
alsnog toestemming zal geven tot het in zijn geheel weghalen ervan. Wordt
vervolgd.
We werken
hard door en ’s avonds om 19.00 uur zijn we klaar. We hebben 11 van de 13 vloerverwarmingsgroepen
gelegd.
Moe maar voldaan zijn we. Het werken in de kou en de vele klusdagen achter
elkaar hakken er wel in en we nemen ons voor om een volgende klusvakantie meer
tijd vrij te maken om niet te klussen en ook leuke dingen te gaan doen, maar of
we onszelf aan deze belofte gaan houden? Wie weet.
Dromen is soms een stuk
gemakkelijker dan het in werkelijkheid uitvoeren ervan.
Vrijdag 16 december 2016
Vanmorgen
maken we het huis aan kant en vertrekken om 10.00 uur voor de terugreis naar
Nederland. De hele dag gaat de reis voorspoedig tot aan Freiburg in Duitsland.
Daar staan we 2,5 uur in een file en dat is erg frustrerend. Uiteindelijk doen
we 17 uur over de terugreis en komen midden in de nacht in Den Haag aan. Ik zet
gelijk de kachel aan en we duiken ons bed in.
Ciao ciao San Pietro, tot volgend jaar.
