Blog 20: vriendinnen en wijn

Ook in Nederland wordt soms aan onze droom gewerkt. Op een avond volg ik een gratis Webinar over de financiële kanten van het starten van een Bed and Breakfast.  

Na slechts een paar weken mogen we weer op klusvakantie. Op 17 mei vliegen we vanaf Weeze naar Ancona waarna we met de huurauto eerst naar het Strand van Senigallia rijden voor een korte strandwandeling. 

Het is mei maar er staat een frisse wind en het weer is erg wisselvallig in Le Marche de afgelopen weken. Het klushuis ligt er goed bij maar er is weer wat onkruid gegroeid tussen de plantjes. Gelukkig is het dit keer een klein klusje om dit weg te halen.

De volgende dagen zijn we bezig met het verder bouwen van de vide en de badkamer van een appartement. 

We willen een schuifdeur maken die in de wand verdwijnt en dat is nog een heel gepuzzel. Ook plaatsen we de leidingen voor de ventilatie en verlichting in de badkamer. Zoals gezegd is het weer wisselvallig dus de eerste dagen steken we s avonds nog de houtkachel aan. Gelukkig wordt het steeds beter zodat ik uiteindelijk ook in korte broek buiten kan werken (onkruid wieden). 

Op donderdag gaan we met onze buurtjes uit San Pietro eten bij Piccolo Ranch. Het is erg gezellig. Natuurlijk genieten we alle dagen van het mooie uitzicht en van de mooie zonsopkomst en zonsondergang. 

Op donderdag zou het betonnen terras worden geschuurd maar dat gaat niet door want er zijn werkzaamheden aan het elektra in het dorp waardoor we twee dagen overdag geen stroom hebben. 

Op vrijdagochtend komt de smid ons op maat gemaakte sierhek plaatsen, het is prachtig. Tijdens het plaatsen blijf ik op enige afstand kijken maar moet ook even bijsturen als blijkt dat de hekken niet ‘op lijn’ worden geplaatst. Gelukkig geeft de smid me gelijk, hij was even vergeten dat het zo was ontworpen dat de lijnen van de verschillende delen visueel doorlopen. Hieronder eerst een foto van hoe het huis er een paar jaar geleden uitzag en daarna de metamorfose.

Als de smid bijna klaar is komt ineens de buurman het erf oplopen. Hij loopt naar me toe en pakt mijn hand met zijn beide handen. Hij zegt dat ze heel blij zijn met hoe wij het huis aan het opknappen zijn. "Vroeger was het huis lelijk en nu wordt het steeds mooier", zegt hij. Ik zeg dat we binnen voorlopig nog niet klaar zijn met verbouwen maar hij zegt uiteraard: "Piano, piano". Ik krijg nogmaals een hand en hij vertrekt weer. Tegen het middaguur is alles geplaatst, we zijn erg tevreden met ons zelf ontworpen hekwerk.S-middags gaan we nog even bij Gino en Veronique langs en zijn blij te zien dat hun kat Rosco weer helemaal hersteld is. We drinken binnen een koffie want er is een gigantische wolkbreuk buiten, het water komt met bakken uit de hemel. Als het iets droger wordt wandelen we snel terug naar het klushuis. Net op tijd want Linda en Maaike komen net van het vliegveld voor een weekendje weg. We vinden het erg leuk dat ze bij ons langskomen. Trots leiden we ze rond in en om het klushuis. We drinken thee en eten zelfgemaakte appeltaart. Aan het begin van de avond rijden we met z’n vieren naar Corinaldo waar we eerst in het stadje borrelen en daarna eten bij restaurant Il Casolare.

Het is erg gezellig al wordt Peter in het restaurant door Italiaanse families aangestaard, ‘hoe zit dat met die man met drie vrouwen?’  

Linda en Maaike verblijven in een klein appartement in Nidastore met prachtig uitzicht. Op zaterdagochtend begint de dag heerlijk warm en zonnig. Linda en Maaike beginnen de dag sportief en komen de paar kilometer vanaf Nidastore hardlopend naar ons toe. 

Even koffiedrinken en ontbijten en dan gaan ze weer terug. Peter gaat vandaag klussen en wij gaan met z’n drieën naar de antiekmarkt in Ancona. We rijden via het plaatsje Jesi waar we lunchen. In Ancona vinden we de markt en wandelen daar wat. Aan het einde van de middag rijden we terug. De navigatie van de huurauto leidt ons over wegen met veel, heel veel bochten over de bergen bij Arcevia. ‘S Avonds eten we in Nidastore en staan versteld hoe zout het eten wordt gegeten hier. Wijntjes, water en limoncello’s bieden wat tegenwicht. Zondagochtend, regen, regen en nog eens regen. Maar binnen zitten is geen optie want de meiden zijn hier maar een weekend en dus gaan we toch korte wandelingen maken in Loretello en Piticchio. Gelukkig hebben we voldoende paraplu's dankzij een bruiloft in Umbrie een paar jaar geleden. 

Na de lunch gaan we naar een wijnhuis in Barbara. Het weer klaart zo waar iets op en we doen mee aan de Cantina Aperta, een jaarlijks terugkerend evenement waar in Le Marche alleen al 70 wijnhuizen meedoen. Je koopt voor 10,- een glas en krijgt een jute draagzakje waar het glas in past. 

En dan kun je twee dagen lang langs wijnhuizen en kun je overal wijnen proeven en kleine hapjes erbij eten. Bij het eerste wijnhuis worden we rondgeleid en wordt er van alles uitgelegd over de wijnvaten en het rijpen van de wijn. Degene die ons rondleidt heeft familie in San Pietro en zijn moeder (Nonna) wandelt dagelijks met zijn kind, haar kleinkind, langs ons klushuis. Wat een toeval. 

De Verdicchio wijn is mijn favoriet. Peter is de Bob vandaag dus wij meiden laten ons lekker overal naartoe brengen. 

Bij het volgende wijnhuis in Ostra Vetere, villa Bucci komen we andere Nederlanders tegen en zij tippen ons een ander wijnhuis in de buurt waar we daarna weer naartoe gaan. 

Ondanks dat het af en toe regent is het erg leuk, het is een mooie locatie. Ik eet wat van de regionale specialiteit Olive Ascolane, gefrituurde gevulde olijven. 

Na drie wijnhuizen bezocht te hebben rijden we door naar Senigallia waar we langs de boulevard wandelen en in het oude centrum borrelen. 

S avonds eten we heerlijk in het visrestaurant Hostaria L'Angolino sul mare, spaghetti Vongole en gebakken tonijn. 

Het eten is heerlijk en het is fijn om even een iets lichtere maaltijd te eten dan de laatste dagen. 

Op maandagochtend is het grijs en nat. Peter en ik gaan  in het klushuis alles opruimen en inventariseren voor een volgende klusvakantie. Linda en Maaike gaan naar Pergola. De hele dag blijft het jammer genoeg slecht weer. 

‘S Avonds vliegen we met zijn vieren met dezelfde vlucht weer naar huis, een geslaagde klusvakantie achter de rug. 

Ciao, ciao San Pietro

Blog 19: erg gezellig

Slechts een paar weken zijn we weer in Nederland waarin we met Peter's Pie Party zijn vijftigste verjaardag vieren. Er komt veel familie en vrienden en het is erg gezellig.

Peter wordt door vrienden en familie vreselijk verwend met allerlei cadeaus, eigenlijk is het te veel om op te noemen. Hij krijgt een workshop pizza's bakken, een grote pizzaschep en een leren schort voor bij de hout gestookte pizzaoven die hij ook nog zal krijgen voor zijn verjaardag. De oven zullen we uiteraard in Italië aanschaffen wanneer de schuur en pergola af zijn deze zomer. Ook krijgt hij een boek over de geschiedenis van Rolex, een haardstel voor bij de houtkachel in ons klushuis en een HotLogic, een family size portable oven, die in Amerika is besteld en na 6 weken net op tijd voor zijn verjaardag is geleverd. Hiermee kunnen we onderweg in de auto eten bereiden of opwarmen zodat we tijdens het heen en weer reizen tussen Nederland en Italië lekker warm kunnen eten onderweg wanneer het ons uitkomt. 

Een paar dagen voor vertrek krijg ik een berichtje van de smid, of we even een keuze willen maken voor het soort punt dat er op ons sierhek moet komen. Best lastig met zoveel keuze maar wel weer heel leuk om te doen, zelf bepalen hoe het eruit moet komen te zien.

Uiteindelijk kies ik voor de omcirkelde punt:

Zaterdag 6 april 2019

's Ochtends vroeg vertrekken we met een volgeladen klusbus naar Italië. De reis gaat voorspoedig en we eten onderweg heerlijk onze warme pasta vanuit de mobiele oven die op de sigarettenaansteker in de klusbus is opgewarmd.

Als we net uit de Gotthardtunnel rijden horen we ineens 'pang' en het lijkt of er iets over het dak vliegt. We komen er snel achter wat dit is want de ruitenwisser aan de bestuurderskant werkt ineens niet goed meer. We stoppen bij een tankstation want het is nu nog licht. Peter gaat gelijk aan de slag, het blijkt dat er een veer is afgebroken van de ruitenwisser. Gelukkig draait mijn superklusser hier zijn hand niet voor om en hoeven we niet op de Zwitserse ANWB te wachten. Peter wisselt de ruitenwissers om zodat hij in ieder geval aan de bestuurderskant goed zicht heeft. 

Als we weer verder rijden begint het prompt te regenen dus dat is maar goed ook. Rond 20.30 uur komen we aan in het hotel in Cernobbio aan het Como meer.

De volgende ochtend ontbijten we en vertrekken daarna voor het tweede gedeelte van de reis. Gelukkig is het vandaag droog en gaat de reis voorspoedig. We komen rond 14.00 uur al aan bij ons klushuis. Eerst ruimen we de klusbus leeg en brengen daarna ons bed van de slaapkamer boven naar een appartement beneden want we gaan deze vakantie slapen, koken in één ruimte om plaats te maken in ons woongedeelte voor de stukadoors.

Op maandag begint een volle klusweek, we willen zoveel mogelijk ruimtes klaar maken voor de stukadoor en dat betekent ook het afmaken van de schouw boven de houtkachel. Peter maakt een zware eiken balk op maat en deze wordt op twee plekken uitgehold zodat deze met onzichtbare bevestiging stevig aan de schouw kan worden vastgemaakt. Dit is best een hele klus om een mooi en precies eindresultaat te krijgen. Het is precies geworden hoe we voor ogen hadden.

Op maandagmiddag komt de loodgieter Gabriele om alle inbouwframes voor de bidets en toiletten te plaatsen voor drie badkamers. Hij legt ook de laatste hand aan alle afvoerbuizen onder het huis, maakt een beluchting op zolder en een wasmachine aansluiting.

's Avonds genieten we iedere avond nog van de houtkachel want het is best nog koud in het klushuis. Velen vragen ons waarom we nog geen verwarming hebben aangesloten maar we willen dit pas in een later stadium doen en zijn nu nog aan het sparen voor de aankoop van een warmtepomp in combinatie met zonnepanelen op het dak.

De volgende dagen is Peter binnen in het huis bezig en ben ik buiten in de tuin aan het werk. Er is veel, heel veel onkruid gegroeid tussen de lavendel en overal eigenlijk waar geen grind ligt. Het is zwaar werk want het onkruid heeft grote penwortels van wel 40 cm. lang. 

Uiteindelijk staat de lavendel er weer netjes bij. Nu maar hopen dat de plantjes snel naar elkaar toe groeien zodat het een wolk van lavendel wordt naast het in de toekomst af te maken zwembad.

Op dinsdag gaan we in Castelleone di Suasa even langs de garage voor de kapotte ruitenwisser. 

Het mannetje van de garage complimenteert Peter met zijn Fiat uit l’Olanda en het schone motorcompartiment. Hij is bijna een uur bezig met het maken van een nieuwe veer maar uiteindelijk is deze toch niet goed genoeg en moet er een nieuwe ruitenwisser besteld worden. Over een paar dagen zal deze binnen zijn.

Op woensdag gaat Peter in het klushuis verder met het plaatsen van het frame voor de schuifdeur in de wand van de slaapkamer, naar de toekomstige badkamer op zolder.

Ik ga buiten het gevecht aan met het onkruid achter het terras van het zwembad. Dit gedeelte is 25 meter lang bij 1 meter breed maar er groeien hier echt struiken van onkruid en het is een hele klus om dit vrij te maken en te egaliseren.

We besluiten om hier voorlopig ook maar antiworteldoek en grind te plaatsen deze vakantie zodat ik deze klus niet iedere keer weer hoef te herhalen. 's Avonds protesteert mijn rug tegen deze fysieke arbeid dus even ontspannen op de elektrische deken.

Donderdagochtend sturen Margreet en Jan mij een berichtje. Ze willen even langskomen om een cadeau te brengen voor Peter zijn 50ste verjaardag. Een half uurtje later zijn ze er en Peter is erg verrast. Hij krijgt een lange stok met een soort haak/schuif eraan vast om hout mee te kunnen verplaatsen in de toekomstige pizzaoven. We drinken koffie in ons kleine woonkamertje en het is erg gezellig. Na de koffie moeten we echter echt weer snel door met klussen en Margreet en Jan begrijpen dit gelukkig wel.

's Middags komt de smid langs om nog een keer de maten te nemen voor het hek. Hij heeft alvast een klein proefstuk mee en dat is erg mooi.

Peter gaat verder met het maken van een koof voor de afzuigkap. We willen deze mee laten stuken dus vandaar dat deze ook deze week geplaatst moet worden. Het blijkt nog een hele klus te zijn.

Aan het einde van de middag komen Jeannette en René en de ouders van Jeanette langs voor een grand tour door ons klushuis. Jeannette en René zijn de trotse eigenaren van een oude molen La Fenella, iets verderop richting Arcevia. René is al jaren fulltime bezig met het verbouwen ervan. De mannen praten over technische zaken rondom de verbouwing en ik heb het samen met Jeannette over hoe het interieur eruit zal komen te zien. Na de rondleiding vertrekken we met zijn allen naar Bert en Germa die ook een grand tour geven en ons daarna trakteren op een aperitivo met lekkere hapjes. Het is erg gezellig en 's avonds besluiten we dan ook om met zijn allen te gaan eten bij Piccolo Ranch. Daar worden we hartelijk ontvangen en het is erg gezellig. We bespreken de verschillende doelgroepen die een bed and breakfast zou kunnen bedienen. Jeanette zegt lachend: "als ik gasten ontvang die een fitness les willen dat zal ik ze naar Peter sturen maar mijn gasten willen meestal alleen maar uitrusten". En ik zeg hierop terug: "als wij straks gasten ontvangen die een natuurexcursie willen doen dan zal ik ze naar jou toe sturen".  Aan het einde van de avond hoeven wij alleen de straat over te steken en rollen ons bedje in.

Vrijdag gaan we eerst naar de bouwmaterialenhandel Principe voor het bespreken van alle materialen die we nodig hebben voor het bouwen van de schuur en pergola een volgende klusvakantie. Van onze geometra hebben we een tekening ontvangen die door een ingenieur is gemaakt. 

Het schuurtje van 4x4 mtr en de pergola van 4x4 mtr krijgen palen en balken van maar liefst 16x24 cm en 16x20 cm. Een flinke constructie dus. Hopelijk kunnen we dit verderop in het jaar zelf gaan bouwen.

Ook bestellen we nog maar een keer 23 stuks grijze en 19 stuks groene gipsplaten. Onvoorstelbaar dat we er nog zoveel nodig hebben maar we hebben het berekend en het is echt nodig om alle wanden en voorzetwanden te kunnen zetten die nog nodig zijn om de indeling te maken die we voor ogen hebben. Op de terugweg even langs de garage want de ruitenwisser is binnen.
's Middags gaat Peter verder met de koof voor de afzuigkap en ik ga verder in de tuin. 

Aan het einde van de middag worden de gipsplaten en isolatieplaten al gebracht. Donkere wolken pakken zich samen dus gelijk maar alle gipsplaten snel naar binnen dragen. 

's Avonds ben ik gesloopt, mijn rug en elleboog doen zeer, mijn lijf is duidelijk dit soort werk niet gewend.

Het is weekend en wat moet er nog veel gebeuren voordat maandagochtend de stukadoor komt. We staan zoals altijd weer vroeg op en met genoeg koffie kunnen we veel klussen klaren.

We plaatsen ook de inbouwlamp Skygarden van Flos in het plafond van het woonkamertje want deze moet worden meegestukt. We werken hard door tot zondagavond 18.30 uur. Dan snel douchen want we worden opgehaald voor een etentje bij Ristorante La Palma in San Lorenzo in Campo. Gino en Veronique, Jan en Margreet en Bert zijn er en ze hebben cadeaus voor Peter zijn verjaardag meegebracht. We eten pizza en het is erg gezellig.

Maandagochtend om 06.00 uur gaat de wekker want om 07.00 uur staan de drie stukadoors voor de deur. Ze werken de hele ochtend door en willen geen koffie/thee of iets anders. Ze pakken de schouw, houtkachel en vensterbanken goed in met kranten en gaan daarna aan de slag.

Rond 12.15 uur gaan ze een uurtje naar huis voor de pranzo en voor half twee zijn ze alweer terug en werken door tot 18.00 uur. De dagen erna hetzelfde ritueel. Af en toe laten we ze even alleen in het huis om zelf even boodschappen en een koffietje in de bar te gaan doen. In het barretje van Castelleone di Suasa is alles al klaar voor de Pasen. Grote chocoladepaaseieren worden er te koop aangeboden. 

Aan het einde van de middag als de stukadoors naar huis willen gaan vragen ze ons of het nog mogelijk is om het gipsen plafond van de kleine badkamer nog te plaatsen zodat ze de volgende dag deze ruimte ook kunnen stuken. Wij zeggen dat we dat ’s avonds wel “even” zullen doen en zijn tot na middernacht bezig met het trekken van de leidingen en plaatsen van het gipsen plafond.

De volgende dag werkt mijn superklusser verder aan het plafond van de badkamer in één van de appartementen en ik werk verder in de tuin. 

Op woensdag maait Peter met de bosmaaier het gras en onkruid tussen de fruitbomen want donderdag zullen de tuinmannen komen met de graafmachine.

’s Avonds eten we meestal een driegangenmenu om heerlijk te relaxen na zo’n lange klusdag. Soms wordt er natuurlijk ook stamppot gegeten met een lekkere bal gehakt, mmmm.

Op donderdagochtend komen Karin en Frans en Marcel langs met hun Italiaanse vriend Sauro, hij komt uit Montalfoglio en is nieuwsgierig naar wat we met de oude school van San Pietro aan het doen zijn.

‘S Middags komen de tuinmannen, een paar uur later dan afgesproken. Eigenlijk komen ze de laatste jasmijn klimplanten planten aan de wegkant maar eerst helpen ze met het graven en leggen van sproeiers voor het gras en de fruitbomen en druppelleiding voor de lavendel. We gaan dit aansluiten op een bewateringscomputer die automatisch alles water geeft als wij in Nederland zijn. De Italiaanse wat oudere man is het niet eens met het systeem en we hebben eerst een uur lang een flinke discussie hierover. Zijn jongere zoon probeert hem uit te leggen dat er meerdere wegen naar Rome zijn. En dat zoals wij het willen aanleggen het toch ook kan en uiteindelijk gaat de man onder protest graven volgens het systeem en tekening die wij hem hebben laten zien. 

Uiteindelijk moeten we naar een afspraak en gaan de mannen er weer vandoor zonder de jasmijnklimplanten geplant te hebben. Het is maar weer afwachten wanneer ze terugkomen want voorlopig hebben ze geen tijd zeggen ze.

Wij gaan even snel douchen en rijden daarna naar Casa Cantina in Montalfoglio waar Karin en Frans en Marcel een klusvakantie houden. Nu, hun huis is inmiddels af, ze zijn nu in hun tuin bezig met het maken van een schaduwplek en het plaatsen van een zwembad. Het huis heeft een topuitzicht op het dal en in de verte zien we ons eigen klushuis liggen op de heuvelkam. Marcel heeft de barbecue alvast aangestoken maar het is te fris om buiten te zitten en dus eten we lekker binnen bij de pellet kachel.

Het is erg gezellig.

Vrijdag is het weer stralend weer. 's Ochtends maar eerst weer even genieten van het uitzicht!

In korte broek gaan we buiten klussen. Ik impregneer de pilaren en muurtjes aan de wegkant want als het meezit wordt deze klusvakantie nog ons sierhek geplaatst. 

Peter graaft voorzichtig een kuil voor de systeemkamer van het bewateringssysteem, er lopen een hoop leidingen daar onder de grond en dat is de reden dat we dit niet met de graafmachine aandurfden. ’s Avonds genieten we van een prachtige zonsondergang en de volle maan kleurt oranje boven de heuvels. 

Prachtig!

Zaterdagochtend vroeg om 06.00 uur word ik wakker, ik zie door het raam de lucht in mooie roze en oranje kleuren. De zon komt net op en dat wil ik niet missen, snel stap ik mijn bed uit en open het raam. De vogeltjes fluiten en het is prachtig! 

Ik maak ook wat foto’s en filmpjes en ga daarna nog een uurtje slapen. Heerlijk, alweer zo’n heerlijk zonnige dag. We klussen buiten verder en eten pannenkoeken als lunch. 

Ook onze buurman is veel bezig in zijn tuin, hij heeft een grote moestuin en verzorgt dagelijks zijn geiten, kippen, kalkoenen en konijnen. ’s Middags komt hij gezellig een praatje maken en voor we het weten staan we een uur te kletsen, erg gezellig. Hij vertelt ons dat de boom die we een tijd geleden hebben gesnoeid een amandelboom is, dat hadden we zelf nog niet eens gezien, hahaha. We lopen er gezamenlijk naar toe en inderdaad groeien er al weer amandelen aan. Ik vraag hem of hij ons in het najaar wil helpen met onze fruitbomen want dat we zelf in Nederland in de stad wonen met een postzegeltuintje zonder fruitbomen en ik geen idee heb hoe ik alles moet snoeien en verzorgen. Hij lacht en zegt dat dit goed is. Na het kletsuurtje gaan we allemaal weer aan het werk en wij zijn aan het einde van de dag gesloopt.  Lekker eten en dan weer slapen als een blok.

Zondag 21 april, het is eerste paasdag en vandaag wordt er niet geklust. We starten rustig op en gaan rond 9.30 uur een rondje van 10 km wandelen. 

Heerlijk, de rust, het landschap en natuurlijk ook de inspiratie die we onderweg opdoen van andere huizen en tuinen in het gebied. Iedereen zit bij de paasmis dus we komen onderweg bijna niemand tegen. Als we terug zijn in het klushuis wordt het toch nog haasten want we hebben afgesproken om bij Bert en Germa te gaan lunchen, hun vrienden Alie en Lammert van minicamping Sensazione zijn er ook. We hebben allemaal wat te eten meegenomen, ieder een gang van het paasmenu: aperitivo met verschillende kaasjes en vleeswaren, zalmcarpaccio, pasta a la Germa en twee verschillende hartige paastaarten met een groene en een rode bietensalade. Als toetje pannacotta met vanille en bosbessenjam.  

Het eten is heerlijk en het is erg gezellig. We sluiten het af met door Bert zelfgemaakte limoncello en mandarijnenlikeur.

Maandag 2^e paasdag. Als ik vanmorgen opsta voel ik gelijk pijn in mijn rug. Even schiet er paniek door mijn hoofd. Normaal gesproken heb ik tijdens het klussen alleen na lange klusdagen spierpijn in mijn rug ’s avonds en is het de volgende ochtend weer over. Maar gelukkig weet ik mezelf ervan te overtuigen dat het niets ernstigs is; ik heb zaterdag natuurlijk echt veel te veel gedaan waarbij ik mijn rug heb belast: onkruid wieden, grind harken, bukken, buigen, in rare houdingen werken. Nu maar even luisteren naar mijn lichaam en op de warme deken proberen de rugspieren weer te laten ontspannen. Peter gaat vandaag binnen klussen, hij gaat een ombouw maken voor de trap. 

Als Peter even buiten is komt de buurman naar hem toe met een stapel tuinbonen die hij net in zijn tuin heeft geplukt. Hij vraagt of wij dit ook eten en natuurlijk zeggen we gretig ja. Heerlijk tuinbonen! Maar omdat we vanavond het plan hadden om risotto te eten zoek ik een recept op voor risotto met tuinbonen, basilicum en citroen en ’s avonds eten we weer een heerlijk driegangmenu.

Het weer is omgeslagen, het regent en is de hele dag al grijs. Maar dat is goed voor de planten en bomen dus dat mag de pret niet drukken.

De dagen erna ga ik toch weer in de tuin aan het werk want het is mijn doel om alle jasmijnplantjes te bevrijden! Alles is helemaal overwoekerd door onkruid en dat is zo zonde van de klimplantjes. 

 De gehele omheining met plantjes is zo’n 120 meter lang en ik ben de hele vakantie bezig om al het onkruid te wieden en de boel om te spitten. Als ik weer een gedeelte af heb leggen we de druppelleiding en plaats ik antiworteldoek. Hier maak ik gaten in waar ik heel voorzichtig de jasmijnplantjes doorheen haal en weer aan het hek vastmaak.

Peter graaft het laatste stukje voor de tuinsproeiers met de hand uit, dit is een zware klus.
De fruitboompjes die afgelopen december zijn geplant dragen al fruit. De vlinders vliegen af en aan.

Op vrijdag komen Luca en Peter om de laatste pilaar recht af te stuccen, deze was enige tijd geleden verzakt en nu het sierhek bijna klaar is komen ze deze nog snel even afmaken. Ook zijn de tuinmannen er weer om de laatste plantjes te planten aan de straatkant. 

Op ons verzoek egaliseren ze ook een gedeelte van de grond om als pad te kunnen dienen. De Italiaanse tuinmannen zijn helemaal verbaasd als ze zien en horen hoeveel onkruid ik met de hand heb gewied en hoeveel grind Peter daarna met kruiwagens over de antiworteldoek heeft gestort. “Allemaal zelf gedaan met de hand?”, vragen ze. Ook willen ze iedere keer met Peter overleggen want ze vinden het nog steeds een beetje raar dat een vrouw bepaalt wat er in de tuin moet gebeuren. Peter gaat daarna weer binnen aan de trapombouw werken en laat mij met de tuinmannen achter in de tuin. Als de mannen weer weg zijn ga ik zelf maar weer verder met onkruid wieden.

’s Avonds ben ik fysiek gesloopt en dan is het niet handig om tijdens het driegangendiner samen te discussiëren over de planning van de verbouwing. 

Ik vind het soms lastig om te leven tussen alle klusspullen.

Ik had voorafgaande aan deze vakantie het beeld dat aan het einde van deze klusvakantie het huis van binnen voor 80% gestukt zou zijn maar doordat we andere keuzes hebben gemaakt is dit nu niet zo. Peter snapt maar niet dat ik zo vaak teleurgesteld ben terwijl hij rustig en kalm blijft over de voortgang van het klusproject. Zoals altijd heeft hij gelijk, ik moet leren kijken naar de positieve dingen en leren trots te zijn op wat we allemaal bereikt hebben.

Zaterdag weer dezelfde taakverdeling, ik onkruid wieden in de tuin en Peter binnen bezig met gipsplaten voor de trapombouw. De smid had een week geleden beloofd om deze zaterdag het sierhek te komen plaatsen maar als ik hem een berichtje stuur hoelaat hij er denkt te zijn blijkt dat het hek nog niet af is. We spreken af dat het dan maar een volgende klusvakantie geplaatst zal worden. Wel jammer van de moeite die Luca heeft gedaan om nog op tijd de pilaar af te stuken.

’s Avonds rijden we naar Montalfoglio waar we met Karin en Frans hebben afgesproken om te gaan eten bij het plaatselijke restaurant aldaar, Locanda San Martino. Voordat we naar binnen gaan lopen we nog een rondje door het kleine dorp en genieten van de zonsondergang.

Het eten is heerlijk en we drinken heerlijke wijntjes en zoals altijd is het weer erg gezellig! 

Van dit soort avonden krijgen we weer hernieuwde klusenergie.

Ondanks een korte nacht gaan we de volgende dag weer vol goede moed klussen. 

Ik ben vastbesloten om alle plantjes te bevrijden en het antiworteldoek, dat ik gisteren nog heb gekocht, neer te leggen. Peter maakt binnen de trapombouw af en helpt mij daarna buiten met het kruien van grind bovenop het antiworteldoek. Ook legt hij de transportleiding voor de tuinsproeiers en druppelleidingen. Een volgende vakantie moeten we nog wel de bewateringscomputer en de verdeelunit met alle automatische afsluiters plaatsen, ook een aardig klusje.

Zondagavond laat is het dan eindelijk gelukt, langs de hele omheining met bevrijdde plantjes ligt druppelleiding en daarbovenop antiworteldoek met grind. De trapombouw is dicht met gips. Wij zijn er zeer tevreden over.

Het weer is nogal wisselvallig deze week maar als de zon door de wolken heen breekt dan levert dit mooie door de zon verlichte dorpjes op en mooie wolkenluchten.

En natuurlijk weer zo'n mooie zonsondergang, krijgen we nooit genoeg van.

We besluiten om lekker aan de overkant te gaan eten bij restaurant Piccolo Ranch. Angelo, de eigenaar en kok is jarig die dag en het is erg gezellig. 

Maandag zijn we de hele dag druk met het opruimen van het klushuis en wederom het verplaatsen van onze slaapplek terug naar boven. Gelukkig, een volgende klusvakantie slapen we in ieder geval niet meer tussen het zaagsel en de gipsplaten zoals deze keer het geval was.

Dinsdag beginnen we natuurlijk de dag met zoete broodjes met koffie waarna de terugreis begint. 

Aan het einde van de middag hebben we 800 km gereden tot Eguisheim, een leuk toeristisch dorpje in de Elzas in Frankrijk. We verkennen het plaatsje en drinken een lekker Pinot Noir op een terras in de laatste zonnestralen van de dag.

Op woensdag rijden we de rest van de 1500 km en halen onze kat Rosso weer op. Weer thuis in Nederland maar niet voor lang…..