29 juni 2019. Een lange maar voorspoedige reisdag tot aan het Comomeer. Heerlijk 's avonds nog even langs de boulevard wandelen en een ijsje eten. Er is van alles te doen en het is gezellig druk.
De volgende ochtend na een Italiaans ontbijt weer door voor de tweede reisdag. ‘s Middags komen we bijtijds aan in San Pietro. Als we door de tuin lopen zien we dat het onkruid welig tiert, onze plantjes zijn alweer overwoekerd.
Ook is het de afgelopen maand heel warm en droog geweest dus ze snakken naar water. De fruitboompjes geven al fruit, abrikozen. Na het uitpakken van de klusbus gelijk maar met de bosmaaier aan de gang en ‘s avonds alles water geven. Daarna lekker douchen en uit eten aan de overkant van de straat bij Angelo. We worden hartelijk onthaald en eten heerlijk buiten op het terras.
Maandag 1 juli.
Ik ben al vroeg wakker en geniet van de zonsopkomst, ik ben enigszins gespannen want vandaag wordt ons betonnen terras geschuurd. Het is nu nog grof en ruw en je ziet alle rondjes van de vlindermachine erin staan. Hopelijk wordt het een mooie en gladde vloer. We staan vroeg op. Het is 32 graden. Peter gaat het bewateringssysteem ingraven, we hebben een bewateringscomputer waar verschillende druppelleidingszones en sproeiers op worden aangesloten. Ik ga het onkruid verwijderen tussen en zelfs om de jasmijn en lavendel heen. Silvio, een zzp-er komt langs en begint met het schuren van het terras nadat we eerst even overleggen hoe glad het moet worden. Al snel plaatst hij een parasol bovenop zijn schuurmachine want het is bloedheet. We zijn blij met het grote verschil dat hij maakt met zijn schuurmachine, het terras wordt mooi!
Aan het einde van de middag gaat Peter naar de bouwmaterialenhandel in San Michele al Fiume om de bestelling voor de pergola compleet te maken. De volgende dag worden de spullen geleverd, twee dikke balken van 8 meter lang worden over het hek getild.
Op woensdag starten we met het bouwen van de pergola. Eerst alles uitmeten want we hebben strikte instructies van de geometra hoeveel we vanuit de erfafscheiding moeten blijven. Peter gaat daarna verder met het plaatsen van de palen en ik veeg het terras dat Silvio zo mooi heeft geschuurd. Op donderdag sturen we een berichtje eruit dat we extra handjes nodig hebben om de balken van acht meter op zijn plaats te tillen. Een paar uur later komen vrienden en bekenden: Nederlanders, Belg en Italianen ons uit de brand helpen. Vele handen maken licht werk.
Helaas is er wel een klein probleempje: het terras loopt niet gelijkmatig af waardoor er nu twee palen te kort zijn. We besluiten om nieuwe palen hiervoor te bestellen. Gelukkig kunnen deze later worden vervangen en kan Peter wel verder met het bouwen van de pergola want we willen wel zo’n heerlijke schaduwplek.
Ik heb als taak om het betonnen terras van 200 m2 te voorzien van een impregneerlaag. Dit is een precies klusje want anders wordt het vlekkerig, op mijn knieën met een blokkwast meter voor meter. We staan vroeg op want dan kan ik voor zeven uur al aan de klus zodat het nog te doen is met deze hoge temperaturen. Donderdag avond gaan we naar Montalfoglio waar Jan en Margreet wonen, ze vieren hun verjaardagen. Ze hebben erg veel lekker eten klaargemaakt en het is een hele gezellige avond, we lachen als Jan een lang geschiedenis verhaal over de vader van Rome wil vertellen en ik niet meer helder kan nadenken omdat hij zijn verhaal start met Troy (speelde daar Brad Pitt niet in mee? Sorry Jan, ik zie alleen nog Brad voor me en kan je verhaal niet meer volgen). Zondag hebben we klusvrij. We gaan vandaag op pad naar het mooie plaatsje Urbino en lunchen uitgebreid en dwalen daarna heerlijk door deze mooie universiteitsstad.
‘s Avonds gaan we naar villa Marsi waar Sandor en Christa (bekend van het programma Ik Vertrek van tien jaar geleden) tafelgasten zochten voor een diner door een bekende televisiekok. Als we daar aankomen blijkt het om een promotiefilmpje te gaan voor Aviko die een tour door Italië doen, er staat een foodtruck en een filmcrew heeft een leuke setting opgebouwd waarin wij mogen dineren. Er zijn ook andere gasten, Italianen en Nederlanders en we zingen, dansen en eten terwijl de reclamespot wordt opgenomen. Het is erg gezellig. Het is nog een aardig eind terugrijden naar het klushuis dus een korte nacht volgt, want ja de wekker gaat om 06.00 om weer een paar uur aan de slag te gaan met het impregneren van het terras.
Om 11.00 uur zit het erop, eindelijk is het hele terras gedaan en naar, zoals te zien is op de foto,werkt het goed tegen het intrekken van vuil en vocht. Eer van mijn werk.
Ook Peter schiet goed op met het bouwen van de pergola en dit levert lekker schaduw op.
Silvio hebben we gevraagd om deze week binnen 2 vloeren met terracotta tegels te schuren, deze waren oud, beschadigd en vol scheuren. Hij haalt er een laag vanaf en vult de voegen weer op. Het is een smerige klus en het geeft veel oranje smurrie.
Vandaag komen ook onze vrienden Karin en Frans en Karin en Ronald aan voor een korte vakantie. Als eerste komt Ronald tijdens lunchtijd aan, hij is vanuit Nederland op de motor in vier dagen hiernaartoe gereden. Later die middag komen Karin en Frans met een huurauto vanuit Toscane. Frans heeft de leuke fotoinstellingen van zijn iPhone ontdekt en begint gelijk Peter tijdens het klussen te fotograferen. Als laatste komt andere Karin ‘s avonds aan op het vliegveld van Ancona. Karin en Ronald verblijven bij Piccolo Ranch en Karin en Frans bij Casa sogni d’Oro. Ik maak tussendoor een kersencheesecake want Karin is jarig de volgende dag. De volgende ochtend hebben we afgesproken voor koffie met gebak. We zitten heerlijk onder de pergola en doen na de koffie een tour door het klushuis. Fantastisch om eindelijk in het echt te kunnen delen met onze vrienden wat we tot nu toe alleen via verhalen en dit blog konden doen. Na de lunch vertrekken we met twee auto’s voor een toeristische route door het mooie landschap van Le Marche.
We stoppen voor een wandeling in Barchi en rijden daarna door naar Pozzuolo waar we met zijn allen een workshop pasta maken gaan volgen. Karin heeft dit kado gekregen van ons voor haar verjaardag. De Italiaanse Loretta die de workshop geeft praat enigszins Engels en het is erg leuk om te doen. Bij Peter gaat het natuurlijk super goed maar ik heb gelijk een dijkdoorbraak van de eieren door de bloem, een puinhoop dus. Maar uiteindelijk komt het goed.
Halverwege de workshop barst buiten noodweer los, het komt met bakken uit de hemel, onweer en storm. De stroom valt uit dus er worden snel kaarsen gepakt zodat we door kunnen gaan. Gelukkig wordt er op gas gekookt dus kunnen we daarna de heerlijke pastamaaltijd opeten.
In Nederland komen we regelmatig bij elkaar om samen te koken en te eten maar deze bijzondere setting en Karin haar verjaardag maken dit een dag met een gouden randje. Op de terugweg doen we nog een borrel in San Lorenzo in Campo.
Als we daarna terugrijden naar San Pietro is het inmiddels droog geworden maar aangekomen zien we dat er ook noodweer is geweest. De tuinstoelen liggen verspreid en de tafel ondersteboven, de planken die lagen opgeslagen zijn als lucifershoutjes in de tuin tegen het hek aan gewaaid. Als we binnen komen in het klushuis ziet Peter ineens iets glinsteren, wat blijkt: we hadden de bovenlichten van de ramen vergeten dicht te doen en de hal staat vol met een grote plas water. Precies waar ook de gipsplaten opgestapeld liggen, geen goede combinatie gips en water.
Snel trekken we de stucstop weg en met een trekker en een emmer proberen we het water weg te halen. Het is al bijna middernacht en we zijn best moe maar wat moet dat moet. We zetten beide deuren van het huis open, buiten is het warm dus gelukkig helpt dit ook bij het drogen. De volgende ochtend bekijken we samen nog maar eens de herstelde terracotta vloeren, we vinden het prachtig!
De vrienden gaan vandaag zelf op stap in de omgeving en wij klussen binnen verder. Peter gaat de trap voor de vide verder afmaken en ik ga weer nieuw stucstop op de vloeren leggen. Het weer zit nog niet echt mee vandaag.
‘s Avonds worden we door Karin getrakteerd op een etentje bij Piccolo Ranch om nog maar eens een keer haar verjaardag te vieren. Het is erg gezellig. De volgende morgen sta ik vroeg op voor een ritje langs de bouwmaterialenhandel (de nieuwe palen voor de pergola zijn klaar), de supermarkt en de bakker want om 10.00 hebben we met onze vrienden afgesproken voor koffie voordat Karin en Frans weer terugrijden naar het vliegveld van Pisa. Na de koffie met gebak, het blijft maar feest, nemen we afscheid. Karin en Ronald gaan ook weg om een dagje op de motor te gaan touren. Peter gaat verder met klussen maar ik ben ineens doodmoe. Alle indrukken, de hitte maar zeker ook het fysieke werk van de afgelopen week eisen zijn tol. Snel een koude douche en een heerlijke powernap op het midden van de dag en ik ben weer fit. ‘s Avonds eten we met zijn vieren bij La Grotta in Loretello. Omdat het klussen wat uitloopt gaan Karin en Ronald hier alvast lopend naartoe, het is zo’n drie kilometer. We zitten heerlijk in de tuin van La Grotta, ik eet een biefstuk met truffel, mmmm.
Het is vrijdagochtend en het is weer 30 graden. We nemen afscheid van Ronald die weer aan zijn terugreis op de motor naar Nederland begint. Tussen de middag breng ik Karin naar het vliegveld van Ancona. Onderweg zie ik dat Peter op mijn voicemail staat, of ik een meter extra daklijst wil gaan kopen want hij komt iets tekort. Vanmiddag zou het bitumen gebrand worden maar als ik terug ben in San Pietro begint het weer te regenen en de aannemer appt dat het niet doorgaat. Aan het einde van de middag gaan we samen boodschappen doen en bekijken ook dan weer de mooie zonnebloemvelden, ik krijg er geen genoeg van dit landschap, blij word ik ervan! Zaterdagochtend wordt dan toch nog het pergoladak waterdicht gemaakt door het bitumen erop te branden. Ik ben de hele dag bezig met onkruid wieden maar ik weet dat het eigenlijk geen zin heeft want straks zijn we weer voor een paar maanden in Nederland, Peter is binnen aan het klussen.
‘s Avonds genieten we van een prachtig rode zonsondergang.
Nog minder dan een klusweek te gaan en dus bespreken we op zondagmiddag tijdens een lunch van zelfgebakken pannenkoeken de verdere klusplannen. Het is niet handig om nu nog aan de wanden van de schuur te beginnen want dan kunnen we dit niet meer op tijd waterdicht afwerken. Dus besluiten we binnen verder te gaan, nog genoeg te doen. Peter maakt een balustrade bij de trap naar de vide in één van de appartementen en ik ga de gipsaanzetten van de stukadoor op de wanden wegschuren met de schuurmachine zodat alles mooi egaal wordt. Tussendoor natuurlijk ook mooie plaatjes schieten van de mooie uitzichten bij ons in de straat.
Peter werkt sommige grote gaten in de muren weg met cement en pakt de lelijke stalen draagconstructie in met gips.
Iedere avond eten we lekker buiten een zelfgemaakt driegangenmenu en genieten op die manier toch van een ‘gewone’ zomervakantie. Natuurlijk iedere avond nog even genieten van een zonsondergang. We missen Rosso natuurlijk wel maar weten dat er goed voor hem wordt gezorgd.
Op dinsdagavond zie ik ineens een roze maan opkomen boven de heuvels naast Piticchio. Een prachtig gezicht.
Later die avond kunnen we een gedeeltelijke maansverduistering volgen en de volgende avond is de maan niet roze maar knaloranje, echt heel mooi in het echt. Op de foto’s van mijn iPhone komt het niet zo mooi over en ik besluit dat er in de toekomst toch echt weer een goede spiegelreflexcamera aangeschaft dient te worden. Op woensdag monteert Peter de sproeiers voor het gras en de fruitbomen en nu is het hele automatische bewateringssysteem voor de tuin in bedrijf. Wel hebben we nog vriend Bert nodig om af en toe te controleren of er nog water in de regenwatertank zit als wij in Nederland zijn.
Donderdag is de laatste volle klusdag, het klushuis lijkt wel een explosie van houtjes, zaagsel, gipsstukjes, enz enz. Vanavond gaan we uit eten met met Bert en Germa en Gino en Veronique. We eten bij Il Casolare in Corinaldo. Het is erg gezellig. Op vrijdag zijn we de hele dag bezig met opruimen, eten voorbereiden voor de terugreis en het verplaatsen van de kluskeuken naar een andere ruimte. Zodoende krijgen we ruimte om ook in het tweede appartement de vide te bouwen een volgende klusvakantie.
Tijdens de koffiepauze zie ik dat onze buurman net courgettebloemen aan het plukken is, ik maak een praatje met hem en hij biedt ze aan ons aan om op te eten. Ik leg uit dat we helaas terug naar Nederland gaan en sla het aanbod af, volgend jaar, zeg ik want er is geen tijd meer om ze klaar te maken. Als we een paar uur later terugrijden van het boodschappen doen vraag ik Peter te stoppen, ik ga de laatste paar kilometer wandelen om nog een keer het landschap, de beelden en de geuren in me op te nemen, want ik wil helemaal niet naar huis! Dit is thuis.
Net als de eerste avond van deze vakantie eten we de laatste avond ook bij Angelo van Piccolo Ranch aan de overkant van de straat. We kletsen gezellig met Angelo terwijl hij Peter zijn biefstuk bakt en hij vertelt dat hij ook op ons schooltje heeft gezeten. Ik vraag hem of hij nog foto’s heeft van de oude school van vroeger en hij zegt dat hij deze niet heeft maar dat hij bij dorpsgenoten wel eens navraag zal doen voor oude foto’s. Op zaterdagochtend staan we om 06.00 uur op. De eerste reisdag rijden we naar Frankrijk, Eguisheim. Onderweg zien we dat er bij de Gothardtunnel een uur vertraging is en we besluiten om een toeristische route via San Bernadino te nemen in Zwitserland. We stoppen bij een stuwmeer voor een pauze.
Zondag rijden we het laatste stuk naar huis. Deze vakantie is omgevlogen maar we zullen het niet snel vergeten!
