Het grote avontuur is begonnen.....wat is er nog veel te doen...gelukkig dat we de tijd hebben....tot ons pensioen....hi hihi dat rijmt.
29 september 2014
Dat was me het weekje wel, op maandagochtend vroeg vliegen naar Italië, om 09.30 uur zitten we een paar kilometer ten noorden van Ancona lekker aan de koffie in de zon op een terras.
Toen met onze gehuurde Opel corsa door richting Nidastore, een klein plaatsje vlakbij San Pietro, waar we een appartement hebben gehuurd. Onderweg alvast langs de supermarkt. Het is prachtig weer en al snel weten we weer waarom we ook al weer verliefd waren geworden op dit gebied....heerlijk rustig....nou ja rustig....alle boeren in de omgeving zijn druk in de weer om hun land om te ploegen met gigantisch grote tractors.
Tegen het middaguur bellen we maar eens met Stefano, de Italiaan van wie we het appartement hebben gehuurd. Hij komt er gelijk aan en laat ons het appartement zien, prachtig uitzicht en een ruimte woonkeuken, slaapkamer en badkamertje (ja een echte Italiaanse douchecabine van 70x70 cm, het is een beetje gedoe maar het is Peter gelukt met douchen)
's Middags naar San Pietro waar we onze geometra Sante Rosci wederom gaan ontmoeten. We zijn een uur te vroeg en dat is wel fijn, kunnen we eerst zelf nog lekker rondneuzen buiten. De week ervoor heeft men de erfgrens netjes met lint afgezet, alle grond is onkruidvrij gemaakt en het ziet er heel goed uit. De jeu de boulebaan is wel een heel stuk groter dan we dachten nu het onkruid weg is...26 mtr x 4,5 mtr. Wat een leuke verrassing, niet om als jeu de boulebaan te houden (nu ja, misschien een stukje dan) maar dit is een mooi vlak gedeelte met een laag muurtje eromheen die we kunnen aanhelen en uitvlakken voor een terras. Het bevindt zich aan het einde van de tuin in het open veld met prachtig uitzicht op de velden en het kasteeltje van Loretello...........ons hart gaat weer open!
Als signor Rosci komt, complimenteren we hem met hoe alles erbij ligt, helemaal volgens afspraak. Samen met hem en zijn zoon lopen we het hele huis door. We stellen vragen maar zij ook, wat willen ze veel weten van hoe het huis er uiteindelijk uit moet komen te zien terwijl wij dit nog niet helemaal precies weten. We hebben het idee dat ze het hele bouwproject willen doen zowel binnen als buiten...maar goed praten kan altijd. Als eerste vragen we of de grote dennenboom die pal naast het huis staat gekapt kan worden. Nee, dat is een beschermde boomsoort en de boom is nog niet dood dus is dat verboden! De boom kan wel ziek gemaakt worden en dan later gekapt worden, hahaha. De andere 2 bomen zijn al dood en zullen wel gekapt worden voor de kerst. We geven aan dat het voor ons heel belangrijk is dat die boom ook echt gekapt gaat worden. Peter ziet al een hoge rekening voor het kappen van de bomen voor zich maar ik zeg: laten we de gok nemen, ze willen het hout hebben van de bomen voor de winter en als we voor deze eerste opdracht gelijk een hoge rekening krijgen weten we gelijk waar we aan toe zijn….wordt vervolgd dus. Meneer Rosci probeert ons er ook van te overtuigen dat we ramen moeten dichtmetselen (is in Italië heel gewoon) of een stuk kleiner moeten maken want dat is goedkoper. Ook moet ineens al het pleisterwerk van de muren en alle vloeren moeten eruit....niet omdat het niet goed meer zou zijn maar omdat ze anders alle leidingen niet kwijt kunnen. Ik ben geschokt. Peter blijft rustig. Omdat de communicatie nu toch iets minder gaat (we zijn het gewoon niet met elkaar eens) besluit de zoon Ricardo om een Nederlander die al 10 jaar in het gebied woont te bellen of hij even tijd heeft. Binnen 10 minuten is hij er en dat is toch wel fijn, een Nederlander van onze leeftijd, hij heet ook Peter en woont met zijn gezin in een dorpje verderop en voor zijn werk bouwt hij huizen en zwembaden, handig!! Maar goed, we blijven bij ons standpunt dat we sommige vloeren en het pleisterwerk willen behouden/aanhelen waar nodig. Wel vragen we aan Peter om uit te leggen hoe men hier de riolering aansluitingen maakt. Dat is toch wel prettig om zulke technische zaken in het Nederlands door te nemen. We krijgen zijn telefoonnummer en email. 2 uur later nemen we afscheid en we krijgen alvast de sleutel van meneer Rosci! We zien hem de volgende dag bij de notaris.
Moe zijn we na zo'n eerste dag, de reis en natuurlijk die lange Italiaanse gesprekken en toch wel de spanning van een conservatieve Italiaan die eigenlijk zelf wil bepalen wat voor soort ramen we moeten nemen. Toch besluiten we om ’s avonds in het donker nog even naar ons huis te gaan. Als we achter het huis in de tuin staan is het helemaal donker om ons heen, je ziet alleen de contouren van de velden en wat lichtjes in de verte maar…….boven ons…….een sterrenhemel waar je U tegen zegt! Wat een sterren! Er zijn er zoveel dat je zelfs de bekende, grote en kleine beer, niet meer kunt onderscheiden, er zijn er gewoon teveel…we zien zelfs een vleug van de Melkweg. Werkelijk prachtig, ik zie mezelf hier al liggen op een ligbedje omhoog turend naar de sterrenhemel. Ik wil hier nooit meer weg, zucht.
30 september 2014:
De volgende ochtend rijden we naar Marotta, dit ligt aan zee en hier is de notaris gevestigd. We zijn lekker vroeg en zetten onze auto vlakbij zee neer om eerst nog even koffie te drinken. Daarna wandelen we richting het notariskantoor. Als we vlakbij zijn worden we gebeld door meneer Rosci, hij staat ons buiten op te wachten. Bij de notaris moeten we eerst een half uur wachten. Iedereen is erg beleefd en het is duidelijk dat de notaris hier nog echt aanzien heeft. Als we eindelijk aan de beurt zijn is meneer Rosci bang dat Peter het kantoor van de notaris wil binnengaan en roept: Aspetta!! Wacht!! We moeten wachten tot de notaris, die voor ons staat, ons uitnodigt om naar binnen te gaan J. Het kantoor van de notaris is mooi en ondanks alle egards loopt hij gewoon in spijkerbroek, best grappig. We hebben de koopakte en onze Nederlandse vertaling bij ons en verklaren dat we de Italiaanse taal machtig zijn. Er is nog een meneer mee naar binnen gegaan en eerst denken we dat het een soort getuige is. Maar nee, de notaris stelt de man voor, het is iemand van de bank. Meneer Rosci heeft nl. een hypotheek op de oude school en de meneer van de bank gaat deze vandaag schrappen. Ik zeg hierop: Grazie! (bedankt!) en alle aanwezigen moeten hier hartelijk om lachen. Als de akte is voorgelezen en we hebben getekend gaat er een cheque van de notaris naar meneer Rosci en meneer Rosci zet zijn handtekening en een stempel op de cheque en geeft het aan de meneer van de bank. Dat een bankmedewerker gewoon 2 uur bij een notaris gaat zitten om een hypotheek te schrappen is toch wel bijzonder, toch? Zo, alles is geregeld…. O nee, eerst nog even via internetbankieren de factuur van de notaris betalen en dan is alles rond. We hebben een huis in Le Marche!!!
We spreken met meneer Rosci af dat we de volgende dag naar zijn kantoor zullen komen want hij gaat voor ons de bestaande elektra aansluiting en water aansluiting en brand/opstal verzekering op onze naam zetten.
Wederom zijn we best wel moe, van alle indrukken, spanning en het vele Italiaans praten. Maar wel super blij! Nu gaan we eerst maar eens even lekker lunchen aan het strand, even relaxen hoor…zegt Peter.
1 oktober 2014
Inmiddels hebben we al 4 supermarkten in de omgeving verkend…en we doen ook verschillende plaatsjes aan Nidastore, San Lorenzo in Campo en Arcevia. Vandaag gaan we wandelen vanaf ons huis. Ik heb op Google maps gezien dat je een mooi rondje kunt wandelen over een strada bianca tussen de velden en heuvels door. Het is warm weer en het is heerlijk rustig, alleen een schaapsherder in de verte, een moderne die met zijn honden en zijn landrover de schapen voortdrijft. Aangezien we niet zeker weten waar we uitkomen en ’s middags weer een afspraak hebben bij meneer Rosci durven we het niet aan om verder te dwalen. Een andere keer eerst maar eens met de auto het rondje verkennen om te kijken of het wandelend te doen is.
’s Middags neemt de zoon van meneer Rosci, Ricardo ons mee naar de bank om de brand en opstalverzekering over te zetten. Bij de bank blijkt dat we alleen de verzekering kunnen nemen als we daar ook een bankrekening nemen. Een dilemma want we hebben al een Italiaanse bankrekening. Maar goed, voor nu maar gewoon doen want het huis moet toch verzekerd zijn. 1,5 uur verder is de bank medewerkster zover dat we mee mogen naar het kantoor om het in orde te maken. Een gigantische stapel papier wordt voor ons neergelegd, we krijgen ieder een pen en de bankmanager geeft aan dat er veel handtekeningen moeten worden gezet. Op goed geluk dan maar, het is tenslotte een bank. Het zijn wel honderd handtekeningen (serieus!) en de eerste lijkt echt niet meer op de laatste. Dan weer een blad voor privacy, dan weer voor internetbankieren en de rest….geen idee. Een half uur later zijn we klaar…eindelijk. Weer terug naar het kantoor van meneer Rosci. Hij heeft voor ons nog de factuur van het huis, wat attent en laat zien dat ook het water en elektra is geregeld, het wordt automatisch van onze bankrekening afgeschreven. Hij stelt voor om vrijdag voordat we naar huis gaan nog een keer gezamenlijk naar het huis te gaan om de verbouwplannen door te nemen. Prima.
2 oktober 2014
Vandaag hebben we vrij! Hahaha, dat wil zeggen we hebben geen afspraken en hoeven even geen Italiaans te praten. Helaas is het vandaag wat minder goed weer, dus we gaan met de auto erop uit. Als echte toeristen bezoeken we nog meer plaatsjes in de omgeving waaronder het prachtige Corinaldo.
3 oktober 2014
Het is de laatste dag van deze vakantie en we hebben nog een afspraak met meneer Rosci om de bouwplannen door te nemen. Voor ons eigenlijk nog veel te vroeg (want voorlopig hebben we onvoldoende budget) maar volgens meneer Rosci is het belangrijk omdat voor veel zaken (dak, carport, ramen) melding gemaakt moet worden bij de gemeente dus hebben we toch maar plannen opgesteld. Wel hebben we duidelijk op schrift gezet dat wij zelf alle klussen binnen in het huis doen en alleen vrijblijvende offertes willen voor zaken als: dak herstellen, ramen en deuren vervangen, fundering aanhelen en regenwaterafvoer. Bouwvakker Peter is er ook weer bij en dat is fijn, kunnen we gelijk aan hem vragen waar een bouwmarkt in de buurt zit. Hij gaat ook offerte uitbrengen voor de werkzaamheden. We zijn blij als het gesprek erop zit, gelukkig neemt zoon Ricardo het over, die is een flexibeler en moderner dan zijn vader en begrijpt dat we niet alles door hen willen laten uitvoeren. Hij beloofd dat hij via email een prijsopgave zal doen voor de gevraagde zaken en we nemen afscheid, we zien elkaar weer in december. We nemen nog wat laatste maten op, nemen de laatste foto’s van het oude fornuis, de schouw (ja, hij mag blijven!!!), de jeu de boulebaan en het prachtige landschap en vertrekken richting vliegveld Ancona.
We stoppen nog even aan zee voor een laatste wandeling. ’s Avonds zijn we weer thuis in ons huis in Nederland.
Wordt vervolgd.....
Dat was me het weekje wel, op maandagochtend vroeg vliegen naar Italië, om 09.30 uur zitten we een paar kilometer ten noorden van Ancona lekker aan de koffie in de zon op een terras.
Toen met onze gehuurde Opel corsa door richting Nidastore, een klein plaatsje vlakbij San Pietro, waar we een appartement hebben gehuurd. Onderweg alvast langs de supermarkt. Het is prachtig weer en al snel weten we weer waarom we ook al weer verliefd waren geworden op dit gebied....heerlijk rustig....nou ja rustig....alle boeren in de omgeving zijn druk in de weer om hun land om te ploegen met gigantisch grote tractors.
Tegen het middaguur bellen we maar eens met Stefano, de Italiaan van wie we het appartement hebben gehuurd. Hij komt er gelijk aan en laat ons het appartement zien, prachtig uitzicht en een ruimte woonkeuken, slaapkamer en badkamertje (ja een echte Italiaanse douchecabine van 70x70 cm, het is een beetje gedoe maar het is Peter gelukt met douchen)
's Middags naar San Pietro waar we onze geometra Sante Rosci wederom gaan ontmoeten. We zijn een uur te vroeg en dat is wel fijn, kunnen we eerst zelf nog lekker rondneuzen buiten. De week ervoor heeft men de erfgrens netjes met lint afgezet, alle grond is onkruidvrij gemaakt en het ziet er heel goed uit. De jeu de boulebaan is wel een heel stuk groter dan we dachten nu het onkruid weg is...26 mtr x 4,5 mtr. Wat een leuke verrassing, niet om als jeu de boulebaan te houden (nu ja, misschien een stukje dan) maar dit is een mooi vlak gedeelte met een laag muurtje eromheen die we kunnen aanhelen en uitvlakken voor een terras. Het bevindt zich aan het einde van de tuin in het open veld met prachtig uitzicht op de velden en het kasteeltje van Loretello...........ons hart gaat weer open!
Moe zijn we na zo'n eerste dag, de reis en natuurlijk die lange Italiaanse gesprekken en toch wel de spanning van een conservatieve Italiaan die eigenlijk zelf wil bepalen wat voor soort ramen we moeten nemen. Toch besluiten we om ’s avonds in het donker nog even naar ons huis te gaan. Als we achter het huis in de tuin staan is het helemaal donker om ons heen, je ziet alleen de contouren van de velden en wat lichtjes in de verte maar…….boven ons…….een sterrenhemel waar je U tegen zegt! Wat een sterren! Er zijn er zoveel dat je zelfs de bekende, grote en kleine beer, niet meer kunt onderscheiden, er zijn er gewoon teveel…we zien zelfs een vleug van de Melkweg. Werkelijk prachtig, ik zie mezelf hier al liggen op een ligbedje omhoog turend naar de sterrenhemel. Ik wil hier nooit meer weg, zucht.
30 september 2014:
De volgende ochtend rijden we naar Marotta, dit ligt aan zee en hier is de notaris gevestigd. We zijn lekker vroeg en zetten onze auto vlakbij zee neer om eerst nog even koffie te drinken. Daarna wandelen we richting het notariskantoor. Als we vlakbij zijn worden we gebeld door meneer Rosci, hij staat ons buiten op te wachten. Bij de notaris moeten we eerst een half uur wachten. Iedereen is erg beleefd en het is duidelijk dat de notaris hier nog echt aanzien heeft. Als we eindelijk aan de beurt zijn is meneer Rosci bang dat Peter het kantoor van de notaris wil binnengaan en roept: Aspetta!! Wacht!! We moeten wachten tot de notaris, die voor ons staat, ons uitnodigt om naar binnen te gaan J. Het kantoor van de notaris is mooi en ondanks alle egards loopt hij gewoon in spijkerbroek, best grappig. We hebben de koopakte en onze Nederlandse vertaling bij ons en verklaren dat we de Italiaanse taal machtig zijn. Er is nog een meneer mee naar binnen gegaan en eerst denken we dat het een soort getuige is. Maar nee, de notaris stelt de man voor, het is iemand van de bank. Meneer Rosci heeft nl. een hypotheek op de oude school en de meneer van de bank gaat deze vandaag schrappen. Ik zeg hierop: Grazie! (bedankt!) en alle aanwezigen moeten hier hartelijk om lachen. Als de akte is voorgelezen en we hebben getekend gaat er een cheque van de notaris naar meneer Rosci en meneer Rosci zet zijn handtekening en een stempel op de cheque en geeft het aan de meneer van de bank. Dat een bankmedewerker gewoon 2 uur bij een notaris gaat zitten om een hypotheek te schrappen is toch wel bijzonder, toch? Zo, alles is geregeld…. O nee, eerst nog even via internetbankieren de factuur van de notaris betalen en dan is alles rond. We hebben een huis in Le Marche!!!
We spreken met meneer Rosci af dat we de volgende dag naar zijn kantoor zullen komen want hij gaat voor ons de bestaande elektra aansluiting en water aansluiting en brand/opstal verzekering op onze naam zetten.
Wederom zijn we best wel moe, van alle indrukken, spanning en het vele Italiaans praten. Maar wel super blij! Nu gaan we eerst maar eens even lekker lunchen aan het strand, even relaxen hoor…zegt Peter.
1 oktober 2014
Inmiddels hebben we al 4 supermarkten in de omgeving verkend…en we doen ook verschillende plaatsjes aan Nidastore, San Lorenzo in Campo en Arcevia. Vandaag gaan we wandelen vanaf ons huis. Ik heb op Google maps gezien dat je een mooi rondje kunt wandelen over een strada bianca tussen de velden en heuvels door. Het is warm weer en het is heerlijk rustig, alleen een schaapsherder in de verte, een moderne die met zijn honden en zijn landrover de schapen voortdrijft. Aangezien we niet zeker weten waar we uitkomen en ’s middags weer een afspraak hebben bij meneer Rosci durven we het niet aan om verder te dwalen. Een andere keer eerst maar eens met de auto het rondje verkennen om te kijken of het wandelend te doen is.
’s Middags neemt de zoon van meneer Rosci, Ricardo ons mee naar de bank om de brand en opstalverzekering over te zetten. Bij de bank blijkt dat we alleen de verzekering kunnen nemen als we daar ook een bankrekening nemen. Een dilemma want we hebben al een Italiaanse bankrekening. Maar goed, voor nu maar gewoon doen want het huis moet toch verzekerd zijn. 1,5 uur verder is de bank medewerkster zover dat we mee mogen naar het kantoor om het in orde te maken. Een gigantische stapel papier wordt voor ons neergelegd, we krijgen ieder een pen en de bankmanager geeft aan dat er veel handtekeningen moeten worden gezet. Op goed geluk dan maar, het is tenslotte een bank. Het zijn wel honderd handtekeningen (serieus!) en de eerste lijkt echt niet meer op de laatste. Dan weer een blad voor privacy, dan weer voor internetbankieren en de rest….geen idee. Een half uur later zijn we klaar…eindelijk. Weer terug naar het kantoor van meneer Rosci. Hij heeft voor ons nog de factuur van het huis, wat attent en laat zien dat ook het water en elektra is geregeld, het wordt automatisch van onze bankrekening afgeschreven. Hij stelt voor om vrijdag voordat we naar huis gaan nog een keer gezamenlijk naar het huis te gaan om de verbouwplannen door te nemen. Prima.
2 oktober 2014
Vandaag hebben we vrij! Hahaha, dat wil zeggen we hebben geen afspraken en hoeven even geen Italiaans te praten. Helaas is het vandaag wat minder goed weer, dus we gaan met de auto erop uit. Als echte toeristen bezoeken we nog meer plaatsjes in de omgeving waaronder het prachtige Corinaldo.
3 oktober 2014
Het is de laatste dag van deze vakantie en we hebben nog een afspraak met meneer Rosci om de bouwplannen door te nemen. Voor ons eigenlijk nog veel te vroeg (want voorlopig hebben we onvoldoende budget) maar volgens meneer Rosci is het belangrijk omdat voor veel zaken (dak, carport, ramen) melding gemaakt moet worden bij de gemeente dus hebben we toch maar plannen opgesteld. Wel hebben we duidelijk op schrift gezet dat wij zelf alle klussen binnen in het huis doen en alleen vrijblijvende offertes willen voor zaken als: dak herstellen, ramen en deuren vervangen, fundering aanhelen en regenwaterafvoer. Bouwvakker Peter is er ook weer bij en dat is fijn, kunnen we gelijk aan hem vragen waar een bouwmarkt in de buurt zit. Hij gaat ook offerte uitbrengen voor de werkzaamheden. We zijn blij als het gesprek erop zit, gelukkig neemt zoon Ricardo het over, die is een flexibeler en moderner dan zijn vader en begrijpt dat we niet alles door hen willen laten uitvoeren. Hij beloofd dat hij via email een prijsopgave zal doen voor de gevraagde zaken en we nemen afscheid, we zien elkaar weer in december. We nemen nog wat laatste maten op, nemen de laatste foto’s van het oude fornuis, de schouw (ja, hij mag blijven!!!), de jeu de boulebaan en het prachtige landschap en vertrekken richting vliegveld Ancona.
We stoppen nog even aan zee voor een laatste wandeling. ’s Avonds zijn we weer thuis in ons huis in Nederland.
Wordt vervolgd.....