Vrijdag 12 december 2014
Vrijdagavond rijden we met ons oude Peugeotje volgeladen met gereedschap naar Italië. Zaterdagochtend komen we aan in Grignaghe aan het meer van Iseo. We zijn hier wel 5 maanden niet geweest maar op wat dode insecten na ziet alles er nog top uit in onze berghut. ’s Middags gaan we bij onze buren Paolo en Monica langs die tijdens onze afwezigheid de trotse ouders zijn geworden van een tweeling: Lucca en Sara. Peter krijgt gelijk Lucca in zijn armen gedrukt en ik principessa Sara. Het is erg gezellig in de kleine keuken, we drinken koffie en grappa en vertellen Paolo en Monica over ons klushuis in Le Marche.
Maandag 15 december 2014
In alle vroegte rijden we 435 km door naar San Pietro waar we al het gereedschap uitladen. Als we bij ons huis aankomen, zien we dat de buurman jonge olijfbomen heeft gepland op zijn grond aangrenzend aan onze grond. Over een paar jaar hebben dus nog mooier uitzicht op een klein olijvenbos!
We hebben voor 2 weken een appartementje gehuurd in Nidastore op 3 km van ons klushuis. ’s Middags bellen we onze Nederlandse aannemer Peter, de aannemer en geometra Rosci sr en jr. bellen ons om af te spreken. We gaan meteen aan de slag; het pand heeft 30 jaar leeggestaan maar na een middagje vegen heb ik al 2 kamers en het trappenhuis ontdaan van spinnenwebben, vliegennesten, heel veel zand en vuil. Peter timmert sommige ramen dicht met plastic en latten.
We richten 1 kamer in als koffieruimte met een oude tafel die er nog stond.
We richten 1 kamer in als koffieruimte met een oude tafel die er nog stond.
’s Avonds kijken we 1 van de 70 films die een collega van Peter op ons mediacenter heeft gezet.
Dinsdag 16 december 2014
Met goede moed gaan we weer verder met vegen en dicht timmeren.
’s Middags komt er een buurman, Simeon, langs, hij praat een beetje Engels en wij praten in het Italiaans terug. Hij woont in het huis naast ons met zijn broer, ouders en oma. Hij heeft een agrarisch en grondverzetbedrijf en zegt dat we hem altijd kunnen bellen als we hulp nodig hebben. Later die middag ontmoeten we aannemer Peter en zijn vrouw en kinderen, ze wonen al 10 jaar in een plaatsje verderop. Het is erg gezellig, we drinken koffie en eten pannetone en rode wijn met gedroogde worst. Het is al donker als we terug rijden naar ons appartement. ’s Nachts regent het de hele nacht.
Woensdag 17 december 2014
Het hele huis is nu aangeveegd en leeggemaakt. We vinden tussen het vuil o.a. 2 vuilniszakken vol papieren van een of ander ministerie (er werden vroeger lezingen gegeven in het leslokaal) en een naambordje van een fysiotherapista (nadat de school dicht ging is het gebruikt als medisch centrum). Ook vinden we tussen al het stof een Mariabeeldje, gebroken in 2 stukken. We stoffen het af en besluiten het te lijmen. Onze (bij)gelovigheid zegt ons dat dit beeldje weer een plekje in het huis moet krijgen. We maken een grote brandstapel van stoelen, tafels en heel veel papier en steken het aan. De brandstapel hebben we gemaakt in de bak van de jeu de boule baan. Na een paar uur is het vuur geslonken tot een smeulend hoopje die zelfs na enkele dagen nog weer opnieuw gaat branden.
Om 10.30 uur komen aannemer Peter en geometra Sante en Ricardo langs om het bouwproject te bespreken. We onderhandelen met Ricardo over de posten van de factuur van Rosci en zijn tevreden over het eindresultaat. Sante geeft ons een grote fles van de plaatselijke rode wijn cadeau.
’s Middags begint Peter met het slopen van de binnenmuren van alle kleine toiletruimtes van de school. Dit moet straks 1 grote woonkeuken worden. We besluiten het puin wat hiervan af komt in de bak van de jeu de boule baan te storten dan hebben we gelijk een soort opvulling voordat daar straks cement overheen kan komen. Als ’s middags de zon helemaal doorbreekt zien we dat er sneeuw ligt op de bergtoppen in de verte. De akkers staan vol met vers groen gras en de kleuren van het landschap zijn ook in de winter prachtig. We voelen ons bevoorrecht, echte bofkonten zijn we.
Donderdag 18 december 2014
Als we 's morgens wakker worden zien we dit:
Vandaag weer slopen en hakken en breken.
Na het wegbrengen van de zoveelste kruiwagen gaat helaas de band van de kruiwagen lek.
Naast de binnenmuren slopen we ook de tegels van de muren van de oude toiletruimte. De tegels vallen er zo vanaf dus kan zelfs ik dat klusje klaren!
Naast de binnenmuren slopen we ook de tegels van de muren van de oude toiletruimte. De tegels vallen er zo vanaf dus kan zelfs ik dat klusje klaren!
Als Peter de laatste muur wegbreekt voor onze woonkeuken zie ik ineens dat we precies door het keukenraam prachtig uitzicht hebben op een heuveltopdorpje, wat een geluk!
’s Middags zet ik met blauwe tape de indeling van de gastenverblijven uit op de grond. Zo kunnen we goed zien of alles groot genoeg is en er voldoende doorloopruimte is. Ook is het gewoon leuk om te zien hoe het straks moet gaan worden.
Vrijdag 19 december 2014
Als we wakker worden is het alweer een prachtige dag. De lucht boven de heuvels kleurt roze door de zonsopgang. De sneeuw op de bergtoppen is al een stuk minder geworden.
Na het ontbijt gaan we eerst naar de bar en vragen waar een bandenbedrijf zit voor de lekke kruiwagenband. Daarna gaat Peter weer de hele dag slopen en breken. Onze overbuurman, de gepensioneerde priester, is een blijmoedig man. Hij lacht en zwaait altijd naar ons en maakt vaak een gezellig praatje. Vandaag heeft hij aan de gevel van zijn huis een grote luidspreker opgehangen en draait heel hard kerstmuziek. Echt grappig, want terwijl we in ons T-shirt buiten in de zon bezig zijn horen we ”I am dreaming of a white christmas” spelen. ’s Middags lopen we samen het hele pand door en bespreken we elektra, waterleidingen, welke plafonds verlaagd moeten worden en welke muren moeten worden geracheld om leidingen weg te werken en te isoleren. Als we aan het einde van middag de gerepareerde band van de kruiwagen ophalen bij de gommista en nog even in de bar Ammaretto drinken komt Ricardo langs. Hij heeft de officiële akte bij zich van de notaris die in het kadaster van Fano is ingeschreven en afgestempeld. We vragen hem naar de bomen naast het huis, die zouden toch worden gekapt? Hij vertelt dat de grote dennenboom eerst ziek gemaakt moet worden en dan in april kan worden gekapt. Terwijl hij dit zegt gaat hij zachter praten en maakt een gebaar van mondje dicht!
Het verplaatsen van het bushokje dat op ons terrein staat zal hij indienen bij de gemeente. Gelukkig hebben we in onze koopakte de belofte van de gemeente hierover opgenomen dus dat zal wel goed komen.
Het verplaatsen van het bushokje dat op ons terrein staat zal hij indienen bij de gemeente. Gelukkig hebben we in onze koopakte de belofte van de gemeente hierover opgenomen dus dat zal wel goed komen.
Zaterdag 20 december 2014
De zon schijnt weer, het is super warm voor de tijd van het jaar. Als we ’s morgens naar ons klushuis rijden zien we 2 jagers in camouflagepak met gevulde kogelriemen langs de weg lopen. Eén bocht verder zie ik ineens 2 herten in het veld achter elkaar aan rennen. Gaaf! Gewoon 2 herten vlakbij ons huis!
bron foto: Facebook Corinaldo (vlakbij San Pietro)
Als we echter bij het huis aankomen, horen we het onmiskenbare geluid van schietende jagers in de verte. We hopen dat deze 2 hertjes zijn ontkomen maar verwachten het niet. Peter brengt met de kruiwagen met nieuwe band weer tientallen kruiwagens met puin naar de jeu de boule bak. Ik zet de tafel en stoelen buiten in het zonnetje en geniet van het uitzicht.
We kunnen wel 15 heuveldorpjes zien liggen in de verte, soms wel 20 tot 40 km weg. Ik zoek de namen ervan op de kaart op en wijs ze Peter aan tijdens een koffiebreak. “Kijk Peet, zie je die 2 torens in de verte dat is het plaatsje Orta Vetere en daarachter ligt de zee en iets naar rechts zie je de Monte Conero bij Ancona.
Na de koffie gaat Peter weer verder met kruien en hark ik in de zon het puin een beetje gelijkmatig aan in de bak. ’s Middags als ik buiten in de zon zit hoor ik binnen ineens Nederlandse stemmen. Peter staat met een Nederlands stel te praten dat hemelsbreed 800 mtr. Verderop woont, al 10 jaar. Ze verhuren appartementen aan vakantiegangers en vertellen dat er nog een aantal Nederlanders, Belgen en Duitsers in het dorp wonen of een vakantiehuis hebben. Ook vertellen ze dat ze jaren geleden in ons pand naar de rijdende dokter zijn geweest. Deze huisarts houdt nog steeds 1 keer per week spreekuur in het dorp. Dit gebeurt nu in een ander pand, naast het kasteeltje van San Pietro.
We kunnen wel 15 heuveldorpjes zien liggen in de verte, soms wel 20 tot 40 km weg. Ik zoek de namen ervan op de kaart op en wijs ze Peter aan tijdens een koffiebreak. “Kijk Peet, zie je die 2 torens in de verte dat is het plaatsje Orta Vetere en daarachter ligt de zee en iets naar rechts zie je de Monte Conero bij Ancona.
Na de koffie gaat Peter weer verder met kruien en hark ik in de zon het puin een beetje gelijkmatig aan in de bak. ’s Middags als ik buiten in de zon zit hoor ik binnen ineens Nederlandse stemmen. Peter staat met een Nederlands stel te praten dat hemelsbreed 800 mtr. Verderop woont, al 10 jaar. Ze verhuren appartementen aan vakantiegangers en vertellen dat er nog een aantal Nederlanders, Belgen en Duitsers in het dorp wonen of een vakantiehuis hebben. Ook vertellen ze dat ze jaren geleden in ons pand naar de rijdende dokter zijn geweest. Deze huisarts houdt nog steeds 1 keer per week spreekuur in het dorp. Dit gebeurt nu in een ander pand, naast het kasteeltje van San Pietro.
Zondag 21 december 2014
Vanmorgen komt aannemer Peter langs met Gabriel, de loodgieter. Gezamenlijk lopen we het hele pand door en bespreken alle plaatsen waar badkamers en radiatoren moeten komen. We praten over standpijpen, afvoeren, afschot van leidingen en beluchtingen. Als de loodgieter weg is komt de elektricien. Hetzelfde ritueel alleen nu over electra leidingen, soorten stopcontacten, tv- en internetaansluitingen en keukenapparatuur. We hebben nu een 3 KW electra aansluiting van Enel maar dit zal zeker moeten worden verhoogd met alle wensen die we hebben. Als we hierna buiten komen staan tegenover ons huis de gepensioneerde priester van de overkant, de vader van Simeon van het huis links van ons en Giancarlo stelt zich voor, hij woont een paar huizen verderop. Hij heeft een jonge speelse herdershond bij zich van 9 maanden oud. Giancarlo vertelt dat hij begin 60-er jaren 5 jaar op school heeft gezeten in ons pand, hij vindt het erg leuk dat het nu wordt opgeknapt. De priester zegt dat we hele harde werkers zijn, hij zegt dat het huis een soort sportschool is voor Peter en de mannen moeten hier hartelijk om lachen. De vader van Simeon vertelt dat hij voor geometra Rosci de fundering van ons pand tot 3 meter diep heeft uitgegraven en dat deze prima in orde is. Dit wisten we al maar het is altijd fijn om dit bevestigd te krijgen. We nemen afscheid en rijden achter aannemer Peter aan om zijn sloophamer op te halen die we mogen lenen. De rest van de dag nemen we vrij van de klus want er is een kerstmarkt in San Lorenzo in Campo. Daarna gaan we naar een grote bouwmarkt 50 km verderop om wat extra gereedschap te kopen.
Maandag 22 december 2014
Vanmorgen gaat Peter de vloer van de keuken slopen. Het is stralend weer en ik zit de hele ochtend in het zonnetje.
Om een uur of 11 komt aannemer Peter langs met een man die de buitengevel inspecteert: “Tutto è sano” zegt hij oftewel alles is in goede staat, het enige dat moet gebeuren is het maken van een marciapiedi om het huis (een soort stoep die aan het huis wordt gestort). We kunnen de betonnen gevel in kleur laten stucen of impregneren en schilderen. Eerst maar eens kijken wat het kost.
Om een uur of 11 komt aannemer Peter langs met een man die de buitengevel inspecteert: “Tutto è sano” zegt hij oftewel alles is in goede staat, het enige dat moet gebeuren is het maken van een marciapiedi om het huis (een soort stoep die aan het huis wordt gestort). We kunnen de betonnen gevel in kleur laten stucen of impregneren en schilderen. Eerst maar eens kijken wat het kost.
Als we ’s middags buiten zitten voor de lunch stopt er een tankwagen van Liquigas. Er stapt een vrolijke Hollander uit die over ons had gehoord toen hij gas afleverde bij de buren. Hij woont met zijn gezin in San Severino Marche en verhuurt appartementen, ’s winters heeft hij een baantje op de gaswagen. Hij wenst ons veel succes en we nemen afscheid. Hoeveel Nederlanders die in Le Marche wonen gaan we nog tegenkomen?
Later die middag komt Sante langs met een oud ijzerboer om al het grof vuil (tenminste als het ijzer betreft) op te halen. De oude toiletpotten en wastafels gaan niet mee. Hij zegt dat we die maar kapot moeten slaan in onze puinbak en zo gezegd zo gedaan. Ik leef me helemaal uit op het sanitair porselein!
Later die middag komt Sante langs met een oud ijzerboer om al het grof vuil (tenminste als het ijzer betreft) op te halen. De oude toiletpotten en wastafels gaan niet mee. Hij zegt dat we die maar kapot moeten slaan in onze puinbak en zo gezegd zo gedaan. Ik leef me helemaal uit op het sanitair porselein!
Aan het einde van de middag vullen de dalen van de heuvels zich met wolken. Het is een prachtig gezicht. Het lijkt wel een zee van wolken met een aantal heuveldorpjes als kleine eilandjes erboven uit.
Dinsdag 23 december en woensdag 24 december 2014
Alweer stralend weer. Vandaag gaan we onder het huis aan het werk. Aan de woonkant van het pand hebben we een kleine cantina (Italiaans voor kelder) onder het huis. Aan de kant waar de gastenverblijven moeten komen hebben we dit niet en daar hebben we onvoldoende ruimte voor het aanleggen van afvoerbuizen e.d. Peter heeft hiervoor een oplossing verzonnen, het uitgraven van de ruimte onder het huis en een soort tunnel creëren naar de toekomstige badkamers. Peter maakt een opening in de buitengevel groot genoeg om zelf door te kunnen. Hij graaft zich langzaam een weg onder het huis.
Het lijkt net de film The Great Escape waarin gevangenen met de hand een tunnel graven en ontsnappen! Ik ruim de bestaande cantina op. We vinden in totaal deze dagen 3 karkassen van honden onder het huis.
Het lijkt net de film The Great Escape waarin gevangenen met de hand een tunnel graven en ontsnappen! Ik ruim de bestaande cantina op. We vinden in totaal deze dagen 3 karkassen van honden onder het huis.
Donderdag 25 december 2014
1e kerstdag. Vandaag gaan we niet klussen maar gaan we lekker toeristisch doen. We rijden een mooie route via Fratte Rosa naar het universiteitsstadje Urbino. Het is een mooie plaats, er zijn mooie pleinen, een Duomo en een ijsbaan buiten aangelegd voor de feestdagen.
We drinken wat in het Campari Café en gaan rond lunchtijd naar het restaurant waar we een kerstlunch hebben gereserveerd. Voor de Italianen is de lunch de belangrijkste maaltijd, ook tijdens de kerst. Het zit overvol met grote Italiaanse families. We hadden via Internet vanuit Nederland gereserveerd en het menu zag er erg goed uit met 5 gangen. Het leek erop dat je per gang kon kiezen uit 3-4 gerechten….kiezen, kiezen, helemaal niet kiezen. We krijgen gewoon alle gerechten die op het menu staan. Aperitivo en antipasto (pasteitjes, kaas met balsamico en marmelade, polenta met paddenstoelen, gefrituurde gemixte groentes) primo (pasta ragu, gnocchi met kaassaus, tagliatelle) secondi (gegrild spek, gekookt vlees met groene kruidensaus, spinazie, varkensvlees van het houtvuur met rozemarijn, gebakken aardappelen, gemixte salade).Het toetje is panettone met ijs en chocoladesaus. De panettone is een grote Italiaanse cake met vruchtjes en noten die met kerst door iedereen wordt gegeten en aan elkaar cadeau wordt gegeven. Ruim 4 uur later zijn we pas klaar met eten en gaan we met volle buikjes terug naar Nidastore. ’s Avonds eten we alleen nog wat fruit.
We drinken wat in het Campari Café en gaan rond lunchtijd naar het restaurant waar we een kerstlunch hebben gereserveerd. Voor de Italianen is de lunch de belangrijkste maaltijd, ook tijdens de kerst. Het zit overvol met grote Italiaanse families. We hadden via Internet vanuit Nederland gereserveerd en het menu zag er erg goed uit met 5 gangen. Het leek erop dat je per gang kon kiezen uit 3-4 gerechten….kiezen, kiezen, helemaal niet kiezen. We krijgen gewoon alle gerechten die op het menu staan. Aperitivo en antipasto (pasteitjes, kaas met balsamico en marmelade, polenta met paddenstoelen, gefrituurde gemixte groentes) primo (pasta ragu, gnocchi met kaassaus, tagliatelle) secondi (gegrild spek, gekookt vlees met groene kruidensaus, spinazie, varkensvlees van het houtvuur met rozemarijn, gebakken aardappelen, gemixte salade).Het toetje is panettone met ijs en chocoladesaus. De panettone is een grote Italiaanse cake met vruchtjes en noten die met kerst door iedereen wordt gegeten en aan elkaar cadeau wordt gegeven. Ruim 4 uur later zijn we pas klaar met eten en gaan we met volle buikjes terug naar Nidastore. ’s Avonds eten we alleen nog wat fruit.
Vrijdag 26 december 2014
Vandaag eerst een kerstontbijtje in ons appartement, croissantje, eitje, sapje, lekker rustig aan doen. Daarna koffie drinken in de bar in San Lorenzo in Campo. ’s Middags gaan we toch maar aan de gang in ons klushuis. We doen wat stille klusjes binnen want we willen niemand tot last zijn met herrie maken op 2e kerstdag (in Italië heet deze dag Santo Stefano).
Zaterdag 27 december 2014
Het is onze laatste klusdag en de winter is ineens ingetreden. De ijsbloemen staan ’s morgens op het raam van de auto.
Vanmorgen gaan we eerst naar een gemeentewerf in Castelleone di Suasa om heel veel oude plastic rolluiken en ander plastic weg te gooien. De Italianen zijn erg streng als het gaat om afval scheiden.
Als we een soort erf oprijden waarvan we denken dat het de gemeentewerf is komt er een werknemer naar onze auto toegelopen. Hij zegt: “Goedemorgen!”. Het moet niet veel gekker worden, een Italiaan die Nederlands spreekt! Hij zegt in half Nederlands, half Italiaans dat dit niet de gemeentewerf is maar dirigeert zijn collega om te bellen. De gemeentewerf is gesloten maar zijn collega gaat wel even de sleutel halen en zal dan voor ons uit rijden. Terwijl we op de collega wachten stelt Giorgio zich voor. Hij kent veel Nederlanders uit de buurt en is zelfs al een aantal keren in Nederland op vakantie geweest. Hij vertelt over Amsterdam, Rotterdam, Goes en de afsluitdijk. “Maar nu ik werken” zegt hij. De collega is terug en rijdt voor ons uit naar de gemeentewerf. Als we terug zijn bij ons klushuis steekt Peter de grote brandstapel met oude deurkozijnen, kapotte stoelen en takken aan. Het is een groot vuur en het is lekker warm met die kou.
Om 11.00 uur komen Sante en Ricardo langs. We zetten onze handtekeningen op de aanvraag voor de gemeente en zij gaan in het nieuwe jaar overige zaken waaronder IMU (Italiaanse OZB) regelen. We nemen afscheid en wensen ze alvast een gelukkig nieuwjaar.
Om 11.00 uur komen Sante en Ricardo langs. We zetten onze handtekeningen op de aanvraag voor de gemeente en zij gaan in het nieuwe jaar overige zaken waaronder IMU (Italiaanse OZB) regelen. We nemen afscheid en wensen ze alvast een gelukkig nieuwjaar.
De rest van de dag ruimen we ons klushuis op, ik maak foto’s van alle ruimtes zodat we die als we weer thuis zijn in Nederland kunnen gebruiken bij het maken van plannen. De uitkomst van de onderlinge discussie over het behoud van karaktervolle zaken in het huis is 50/50. Peter heeft mij ervan weten te overtuigen dat de meeste tegelvloeren niet kunnen worden behouden, ze zijn te erg beschadigd en vol roestvlekken en scheuren. Ik heb hem ervan weten te overtuigen dat we de oude houten paneeldeuren en houten binnenluiken gaan proberen op te knappen. En dus pakt Peter de binnendeuren van de klaslokalen in plastic in en stapelt ze op het dak van ons oude peugeotje. Zou de Italiaanse timmerman 60 jaar geleden hebben verwacht dat de door hem gemaakte deuren ooit op reis zouden gaan naar Nederland om daar opgeknapt te worden?
We zijn precies op tijd klaar want er komt raar weer aan. Giorgio zei ’s ochtends al dat het zal gaan sneeuwen. Dreigende wolkenluchten boven het landschap zijn prachtig maar de wind maakt het snijdend koud!
Het huis lijkt met die donkere lucht erboven wel een soort spookhuis.
’s Avonds pakken we de auto alvast in want op televisie is te zien dat Noord Italië al gebukt gaat onder sneeuw en dat de sneeuw zondag ook Midden Italië, Le Marche zal bereiken.
Zondag 28 december 2014
Vanochtend eerst koffie in de Bar Centrale. Daarna gaan we onderweg naar Pisogne 435 km noordelijker waar onze berghut wacht voor onze laatste kleine week vakantie. Als we 30 km onderweg zijn begint het te sneeuwen, het waait erg hard, een kleine sneeuwstorm lijkt het. We komen in enkele files terecht door strooiauto’s en sneeuwschuivers. Als we echter ’s middags bij het Lago Iseo komen is het stralend weer. Er ligt een kleine laag sneeuw maar de zon schijnt. Helemaal top!!
Wat een prachtige plek is dit toch! We hebben onze berghut nu 6 jaar en ondanks dat het te koop staat willen we het eigenlijk niet kwijt. Ik maak weer mooie foto’s van ons huisje, de zon op de bergen en het meer en het gele kerkje dat op 10 mtr. van ons huisje staat. ’s Avonds zien we de zon achter de bergen ondergaan en daarna gaan alle lichtjes aan de overkant van het meer weer aan.
Maandag 29 december 2014
Vandaag slapen we uit en brengen daarna de ochtend door in de keuken. We maken een grote pan verse pompoensoep en Peter bakt een grote chocoladetaart.
’s Middags maken we een bergwandeling. De zon schijnt maar het is ook ijskoud, overal hangen ijspegels aan de rotsen, machtig prachtig!
Als we terug zijn maakt Peter warme chocolademelk met slagroom, mmmmmm. Heerlijk opwarmen bij de kachel.
Dinsdag 30 december 2014
Vanmorgen drinken we eerst koffie in Pisogne. Daarna gaan we naar Lucia in Marone. We hebben haar een half jaar niet gezien en ik krijg 2 grote klapzoenen als begroeting. Lucia regelt voor ons alle zaken voor de berghut zoals de IMU en een nieuwe gasaansluiting. Nu hebben we een gastank onder de grond maar er moet een nieuwe aansluiting komen op het reguliere gasnet. De rest van de dag brengen we door in Lovere, we wandelen de boulevard af en kijken winkeltjes. Het is druk, veel Italianen hebben kerstvakantie.
Woensdag 31 december 2014
Vandaag gaan we skiën! Het skigebied Montecampione ligt hemelsbreed 6 km van onze berghut maar is toch nog wel zo’n 45 minuten rijden (berg af, berg op). Helaas zijn niet alle pistes open.
Tussen de middag eten we een heerlijke pizza.
’s Avonds eten we een heerlijk oudjaarsavonddiner en borrelen en snacken we. Om 24.00 uur kijken we op ons balkon naar het vuurwerk van alle dorpjes aan de overkant van het meer. Door de hoogte en de afstand is het vuurwerk maar heel klein.
Donderdag 1 januari 2015
Vandaag slapen we uit en maken daarna een bergwandeling. Midden in het bos naast ons huisje staat een Mariabeeldje bij een waterstroompje. Er staat een houten bordje bij dat deze Maria ter bescherming is van de paddenstoelenzoekers en de jagers, er is zelfs een houten bank bij geplaatst.
Vrijdag 2 januari 2015
In Italië begint ieder jaar op 2 januari de grote opruiming: SHOPPEN! We rijden naar een grote fashionoutlet en ik scoor een paar mooie pumps, bikerboots en 3 broeken! ’s Avonds pakken we alles in want morgenochtend vertrekken we weer naar Nederland.
Zaterdag 3 januari 2015
Vanmorgen om 05.00 uur vertrokken uit onze berghut. We weten niet hoelang we deze keer weg zullen blijven dus we dekken weer netjes alle meubelen af met lakens en sluiten gas, water en elektra af. Door het einde van de kerstvakantie is het druk op de weg maar de files vallen mee. Wel is het erg slecht weer. In Duitsland sneeuwt het heel erg en daardoor duurt de reis langer dan normaal. ’s Avonds zijn we weer terug in Nederland en halen we de oude Italiaanse deuren van het dak van ons peugeotje!